
Korwety projektu 133 – wyprodukowane w NRD korwety przeznaczone do zwalczania okrętów podwodnych na wodach przybrzeżnych. Od 1981 na potrzeby Volksmarine zbudowano 16 okrętów, które w 1993 sprzedano Indonezji. W latach 1986–1990 12 jednostek wyprodukowano dla ZSRR. Okręty nosiły także oznaczenie projekt 133.1. Pierwsza seria produkcyjna w kodzie NATO nosiła oznaczenie Parchim I. Okręty przeznaczone dla ZSRR nosiły oznaczenie Parchim II.

Niszczyciele typu 101 – seria czterech zachodnioniemieckich niszczycieli, zbudowanych w latach 60. XX wieku. Okręty od pierwszej jednostki serii znane są także jako typ Hamburg. Były to jedyne niszczyciele zbudowane w Niemczech po II wojnie światowej. W połowie lat 70. zostały przebudowane na niszczyciele rakietowe typu 101A; pozostawały w służbie do pierwszej połowy lat 90.

Fregaty typu 120 – niemieckie fregaty które wchodziły do służby w Bundesmarine na początku lat 60. Okręty były pierwszymi na świecie jednostkami w których zastosowano kombinowaną siłownię składającą się z silników Diesla i turbin gazowych (CODOG).

Korwety rakietowe typu 130 - niemieckie korwety rakietowe, które zaczęły wchodzić do służby w Marine w 2008. Od nazwy pierwszej jednostki serii znane są także jako typ Braunschweig.

Kutry rakietowe typu 143 - niemieckie kutry rakietowe, wprowadzone do służby w 1976. Zbudowano 10 okrętów, które znane były także jako typ Albatros. W 1982 do służby weszła pierwsza jednostka ulepszonego typu 143A, znanego od pierwszej jednostki serii jako typ Gepard. Obecnie w służbie pozostają jedynie jednostki typu 143A, których zbudowano 10 sztuk.
Kutry rakietowe typu La Combattante II – francuskie kutry rakietowe, wprowadzone do służby w 1972. Projekt okrętów powstał na podstawie opracowanego wcześniej, wspólnie ze stroną niemiecką projektu La Combattante. Zbudowano ponad 60 jednostek, które trafiły do marynarek wojennych ośmiu państw. Niemcy były największym odbiorcą tych jednostek. Trafiło tam 20 okrętów znanych jako typ 148 Tiger.

Kutry torpedowe typu Iltis – typ lekkich kutrów torpedowych budowanych w Niemieckiej Republice Demokratycznej od 1961 roku i używanych w marynarce NRD; oznaczany też jako typ Wolgast.

Kutry torpedowe typu Libelle – typ małych kutrów torpedowych produkowanych w Niemieckiej Republice Demokratycznej od 1975 roku

Niszczyciele min typu Frankenthal – typ dwunastu niemieckich niszczycieli min zbudowanych w latach 90. XX wieku dla niemieckiej marynarki wojennej przez stocznie Lürssen, Abeking & Rasmussen oraz Krögerwerft.

Niszczyciele typu Lütjens to seria trzech niszczycieli rakietowych marynarki RFN, w służbie od lat 70. XX wieku do 2003, nazwana tak od głównego okrętu typu. Typ ten stanowił wersję amerykańskiego typu Charles F. Adams (DDG-2). Były to jedyne niszczyciele marynarki niemieckiej, zbudowane jako rakietowe.

Okręty zaopatrzeniowe typu Rhön – typ dwóch niemieckich okrętów zaopatrzeniowych służących w Deutsche Marine od 1977 roku.

Trałowce typu 343 – niemieckie trałowce, które zaczęły wchodzić do służby w Niemieckiej Marynarce Wojennej w 1989. Zbudowano 10 okrętów znanych także jako typ Hameln. Pięć okrętów wyposażono w system kutrów trałowych Troika Plus. Tak zmodernizowane okręty oznaczono jako typ 352 Ensdorf. Pięć kolejnych trałowców przebudowano na niszczyciele min oznaczone jako typ 333 Kulmbach.

Trałowce typu Lindau – typ osiemnastu niemieckich trałowców zbudowanych w latach 1957-1959 przez stocznię Burmester Werft w Bremie.

Deutschland – niemiecki okręt szkolny pełniący również funkcję stawiacza min, który wszedł do służby w 1963 roku. Był to pierwszy niemiecki okręt przekraczający powojenny limit 3048 ton. Wyposażony w różnego rodzaju uzbrojenie dla celów szkoleniowych, włącznie z artylerią kalibru 100 mm i 40 mm, wyrzutniami bomb głębinowych oraz wyrzutniami torped. Zainstalowano na nim dwa typy maszynowni maksymalizujące możliwości szkoleniowe dla 267 kadetów.
HMS Oakley (L98) – brytyjski niszczyciel eskortowy typu Hunt z okresu II wojny światowej. Do służby w Royal Navy wszedł w 1942 roku, gdzie służył głównie do eskortowania konwojów na północnym Atlantyku i w rejonie Morza Śródziemnego. W 1957 roku sprzedany RFN, gdzie w 1958 roku wszedł do służby jako jednostka szkolna w Bundesmarine jako „Gneisenau”.