WOkręty podwodne typu Katsonis – greckie okręty podwodne z okresu międzywojennego i II wojny światowej. W latach 1925–1928 w stoczniach Forges et Chantiers de la Gironde w Bordeaux oraz Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes zbudowano dwa okręty tego typu, które weszły do służby w Polemiko Naftiko w latach 1927–1928. Obie jednostki uczestniczyły w wojnie grecko-włoskiej z lat 1940–41, a po inwazji Niemiec na Grecję w 1941 roku operowały u boku Royal Navy na Morzu Śródziemnym. „Katsonis” został zatopiony 14 września 1943 roku na Morzu Egejskim przez niemiecki ścigacz okrętów podwodnych UJ-2101. „Papanikolis” został skreślony z listy floty w 1945 roku, a kiosk jednostki został zachowany w Muzeum Morskim w Pireusie.
WOkręty podwodne typu Ronis – łotewskie okręty podwodne z okresu dwudziestolecia międzywojennego. W latach 1925–1927 we francuskich stoczniach Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes i Chantiers et Ateliers Augustin Normand w Hawrze zbudowano dwa okręty tego typu – „Ronis” i „Spidola”. Przyjęte do służby w łotewskiej marynarce wojennej w 1927 roku, służyły do aneksji Łotwy przez ZSRR. W sierpniu 1940 roku obie jednostki włączono do Floty Bałtyckiej bez zmiany nazwy. Po agresji Niemiec na ZSRR „Ronis” i „Spidola” zostały samozatopione 24 czerwca 1941 roku w Lipawie. Podniesione przez Niemców, w 1943 roku zostały zezłomowane.
WOkręty podwodne typu Sirène – francuskie okręty podwodne z okresu międzywojennego i II wojny światowej. W latach 1923–1927 w stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes zbudowano cztery okręty tego typu. Jednostki weszły w skład Marine nationale w roku 1927, służąc na Morzu Śródziemnym. Oprócz „Nymphe”, wycofanej ze służby w 1938 roku, wzięły udział w działaniach wojennych. 27 listopada 1942 roku trzy okręty tego typu zostały samozatopione w Tulonie. Podniesione przez Włochów, zostały ponownie zatopione przez alianckie samoloty w latach 1943–1944.
WAchéron (Q150) – francuski oceaniczny okręt podwodny z okresu międzywojennego i II wojny światowej, jedna z 31 jednostek typu Redoutable. Okręt został zwodowany 6 sierpnia 1929 roku w stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes, a do służby w Marine nationale wszedł w lutym 1932 roku. Podczas wojny jednostka pełniła służbę na Morzu Śródziemnym i Atlantyku, a od zawarcia zawieszenia broni między Francją a Niemcami znajdowała się pod kontrolą rządu Vichy. 27 listopada 1942 roku „Achéron” został samozatopiony w Tulonie. Podniesiony przez Włochów, został ponownie zatopiony przez alianckie samoloty 24 listopada 1943 roku.
WActéon (Q149) – francuski oceaniczny okręt podwodny z okresu międzywojennego i II wojny światowej, jedna z 31 jednostek typu Redoutable. Okręt został zwodowany 10 kwietnia 1929 roku w stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes, a do służby w Marine nationale wszedł w grudniu 1931 roku. Podczas wojny jednostka pełniła służbę na Morzu Śródziemnym i Atlantyku, a od zawarcia zawieszenia broni między Francją a Niemcami znajdowała się pod kontrolą rządu Vichy. 8 listopada 1942 roku okręt został zatopiony nieopodal Oranu przez brytyjski niszczyciel HMS „Westcott”.
WChishima – mały krążownik nieopancerzony Marynarki Wojennej Cesarstwa Japonii z końca XIX wieku, zbudowany we Francji w 1892 roku, pozostający jedynym okrętem swojego typu. Zatonął w kolizji wkrótce po wejściu do służby, 30 listopada 1892 roku.
WGalatée (Q132) – francuski okręt podwodny z okresu międzywojennego i II wojny światowej, trzecia zamówiona jednostka typu Sirène. Okręt został zwodowany 18 grudnia 1925 roku w stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes, a do służby w Marine nationale wszedł w 1927 roku. Jednostka pełniła służbę na Morzu Śródziemnym, a od zawarcia zawieszenia broni między Francją a Niemcami znajdowała się pod kontrolą rządu Vichy. 27 listopada 1942 roku „Galatée” została samozatopiona w Tulonie. Podniesiona przez Włochów, została ponownie zatopiona przez alianckie samoloty 5 lipca 1944 roku.
WHydra – grecki okręt pancerny typu Hydra. Jego nazwa pochodzi od Hydry, jednej z wysp w Zatoce Sarońskiej, która odegrała kluczową rolę w morskich zmaganiach w czasie wojny o niepodległość Grecji. Został zamówiony w 1885 roku jako odpowiedź na kryzys na Bałkanach i osmańską ekspansję morską. Okręt został zwodowany w 1889 roku i dostarczony Grecji w roku 1892. Był uzbrojony w trzy działa kalibru 274 mm i pięć kalibru 150 mm. Osiągał prędkość maksymalną 17 węzłów.
WLe Conquérant (Q171) – francuski oceaniczny okręt podwodny z okresu międzywojennego i II wojny światowej, jedna z 31 jednostek typu Redoutable. Okręt został zwodowany 26 czerwca 1934 roku w stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes, a do służby w Marine nationale wszedł we wrześniu 1936 roku. Podczas wojny jednostka pełniła służbę na Morzu Śródziemnym, Atlantyku i Oceanie Indyjskim, a od zawarcia zawieszenia broni między Francją a Niemcami znajdowała się pod kontrolą rządu Vichy. 13 listopada 1942 roku okręt został zatopiony u wybrzeży Maroka przez amerykańskie samoloty.
WNaïade (Q124) – francuski okręt podwodny z okresu międzywojennego i II wojny światowej, druga zamówiona jednostka typu Sirène. Okręt został zwodowany 20 października 1925 roku w stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes, a do służby w Marine nationale wszedł w 1927 roku. Jednostka pełniła służbę na Morzu Śródziemnym, a od zawarcia zawieszenia broni między Francją a Niemcami znajdowała się pod kontrolą rządu Vichy. 27 listopada 1942 roku „Naïade” została samozatopiona w Tulonie. Podniesiona przez Włochów, została ponownie zatopiona przez alianckie samoloty 24 listopada 1943 roku.
WNymphe (Q133) – francuski okręt podwodny z okresu międzywojennego, czwarta zamówiona jednostka typu Sirène. Okręt został zwodowany 1 kwietnia 1926 roku w stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes, a do służby w Marine nationale wszedł w 1927 roku. Okręt pełnił służbę na Morzu Śródziemnym do 1938 roku, kiedy został skreślony z listy floty i następnie złomowany.
WPapanikolis (Y-2) – grecki okręt podwodny z okresu międzywojennego i II wojny światowej, druga zamówiona jednostka typu Katsonis. Okręt został zwodowany 19 listopada 1926 roku we francuskiej stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes, a do służby w Marynarce Grecji wszedł w grudniu 1927 roku. „Papanikolis” uczestniczył w wojnie grecko-włoskiej z lat 1940–41, a po inwazji Niemiec na Grecję w 1941 roku operował u boku Royal Navy na Morzu Śródziemnym. Okręt został skreślony z listy floty w 1945 roku. Kiosk jednostki został zachowany w Muzeum Morskim w Pireusie.
WPégase (Q156) – francuski oceaniczny okręt podwodny z okresu międzywojennego i II wojny światowej, jedna z 31 jednostek typu Redoutable. Okręt został zwodowany 28 lipca 1930 roku w stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes, a do służby w Marine nationale wszedł w czerwcu 1932 roku. Podczas wojny jednostka pełniła służbę na Morzu Śródziemnym, Atlantyku i Oceanie Spokojnym, a od zawarcia zawieszenia broni między Francją a Niemcami znajdowała się pod kontrolą rządu Vichy. We wrześniu 1941 roku „Pégase” został rozbrojony w Sajgonie, a w czerwcu 1950 roku został sprzedany na złom.
WRonis – łotewski okręt podwodny z lat 20. XX wieku, pierwsza z dwóch jednostek typu Ronis. Zwodowany 1 lipca 1926 roku we francuskiej stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes, został przyjęty do służby w marynarce łotewskiej w 1927 roku. W wyniku aneksji Łotwy przez ZSRR jednostka została w sierpniu 1940 roku włączona do Floty Bałtyckiej bez zmiany nazwy. Po agresji Niemiec na ZSRR okręt został samozatopiony 24 czerwca 1941 roku w Lipawie. Podniesiony przez Niemców, w 1943 roku został zezłomowany.
WORP Ryś – pierwszy polski okręt podwodny formalnie przyjęty do służby w Marynarce Wojennej, jednostka minowo-torpedowa typu Wilk służąca w polskiej flocie w latach 1931-1955. Zwodowany 22 kwietnia 1929 roku we Francji, uczestniczył w wojnie obronnej 1939 roku, biorąc udział w działaniach podwodnych na Bałtyku. Wielokrotnie atakowany przez okręty i lotnictwo przeciwnika, w nocy z 3 na 4 września przeprowadził nieudany atak torpedowy na niezidentyfikowaną jednostkę pływającą. Wobec wyczerpania psychicznego załogi nieustannymi atakami, licznych uszkodzeń okrętu oraz braku paliwa w ilości wystarczającej na wydostanie się z Bałtyku, dowodzący okrętem kmdr ppor. Aleksander Grochowski podjął decyzję o zawinięciu do portu neutralnego w Szwecji.
WSfax (Q182) – francuski oceaniczny okręt podwodny z okresu międzywojennego i II wojny światowej, jedna z 31 jednostek typu Redoutable. Okręt został zwodowany 6 grudnia 1934 roku w stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes, a w skład Marine nationale wszedł 7 września 1936 roku. Podczas wojny jednostka pełniła służbę na Atlantyku i wzięła udział w kampanii norweskiej, a od zawarcia zawieszenia broni między Francją a Niemcami znajdowała się pod kontrolą rządu Vichy. 19 grudnia 1940 roku okręt został omyłkowo zatopiony u wybrzeży Maroka przez niemiecki okręt podwodny U-37.
WSirène (Q123) – francuski okręt podwodny z okresu międzywojennego i II wojny światowej, jednostka prototypowa swojego typu. Okręt został zwodowany 6 sierpnia 1925 roku w stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Nantes, a do służby w Marine nationale wszedł w 1927 roku. Jednostka pełniła służbę na Morzu Śródziemnym, a od zawarcia zawieszenia broni między Francją a Niemcami znajdowała się pod kontrolą rządu Vichy. 27 listopada 1942 roku „Sirène” została samozatopiona w Tulonie. Podniesiona przez Włochów, została ponownie zatopiona przez alianckie samoloty w lutym 1944 roku.