WArmand Barbès, właśc. Armand Sigismond Auguste Barbès – rewolucjonista francuski. Członek tajnych związków, m.in. Stowarzyszenia Pór Roku. W 1839 raz z Luisem Blanqui stanął na czele krwawo stłumionego powstania w Paryżu. Po jego stłumieniu skazany na karę śmierci; karę zamieniono mu na długoletnie więzienie w twierdzy Mont-Saint-Michel dzięki interwencji Victora Hugo. Opuścił twierdzę po amnestii w lutym 1848. Z Blanquim i jego utopijnym socjalizmem zerwał krótko po Wiośnie Ludów Ludów w 1848 i wycofał się z życia politycznego.
WMartin Bernard – francuski działacz republikański.
WJacques Nicolas Billaud-Varenne - polityk czasów rewolucji francuskiej, jakobin.
WLouis Auguste Blanqui – francuski działacz i przywódca rewolucyjny. Reprezentował idee republikańsko-socjalistyczne, chociaż często uznawany jest za utopijnego socjalistę. Przez młodszych towarzyszy obdarzony został przydomkiem l’Enfermé („Uwięziony”), ponieważ blisko połowę swego życia spędził w więzieniach.
WSébastien-Roch Nicolas, zw. de Chamfort – francuski literat, aforysta, wolnomularz, uważany przez współczesnych za następcę Woltera, członek Akademii Francuskiej,
WJean-Marie Collot d’Herbois – polityk francuski czasów rewolucji francuskiej, jakobin.
WGeorges Jacques Danton – jeden z organizatorów i przywódców rewolucji francuskiej 1789, w latach 1789–1790 adwokat, znakomity mówca, członek Konwentu, od stycznia 1790 członek Komuny Paryskiej, od 1791 działał w klubie kordelierów i stał na ich czele, od stycznia 1791 administrator departamentu paryskiego, od grudnia 1791 zastępca prokuratora Komuny Paryża. W 1792 minister sprawiedliwości i faktyczny szef rządu rewolucyjnego. W 1793 kierował Komitetem Ocalenia Publicznego.
WCamille Desmoulins, właśc. Lucie Simplice Camille Benoit Desmoulins – francuski adwokat, publicysta i polityk.
WPierre Étienne Louis Dumont – francuski pisarz filozoficzny. Od 1785 pracował jako wychowawca w Londynie. Przez pierwsze lata rewolucji francuskiej żył w Paryżu i brał udział w pracach Mirabeau, po czym powrócił do Anglii, gdzie opracował idee Benthama i tłumaczył jego dzieła.
WJacques-René Hébert – francuski dziennikarz i działacz polityczny doby rewolucji francuskiej, przywódca hebertystów. Charyzmatyczny propagator najradykalniejszych poglądów, zwolennik całkowitej dechrystianizacji Europy, zwany „psem na Kościół”.
WJean-Paul Marat – francuski polityk czasów rewolucji francuskiej, dziennikarz i lekarz, wolnomularz. Autor dzieła Kajdany niewoli.
WEugène Edine Pottier – francuski rewolucjonista socjalistyczny, poeta, autor Międzynarodówki.
WRaoul Rigault - prokurator Komuny Paryskiej, blankista.
WAugustin Joseph de Robespierre zwany Bonbon – francuski polityk, jakobin, młodszy brat Maksymiliana de Robespierre’a.
WMaximilien Marie Isidore de Robespierre, pol. Maksymilian Robespierre – francuski adwokat i mówca, członek Stanów Generalnych i Konstytuanty, jeden z czołowych przywódców rewolucji francuskiej, przywódca lewicowego klubu jakobinów. Z powodu swojej nieskazitelnej uczciwości zwany Nieprzekupnym.
WJacques Roux – ksiądz, profesor filozofii, przywódca stronnictwa „wściekłych” w trakcie rewolucji francuskiej.
WLouis-Eugène Varlin – socjalista, działacz I Międzynarodówki, jeden z przywódców Komuny Paryskiej.
WPierre-Victurnien Vergniaud – polityk francuski czasów Wielkiej Rewolucji, żyrondysta.