W2K1 Mars – radziecki taktyczny zestaw rakietowy z wyrzutnią gąsienicową 2P2 i pociskami balistycznymi 3R1 – przeznaczony do niszczenia siły żywej, środków ogniowych, stanowisk dowodzenia, zgrupowań sprzętu technicznego na odległości od 8 do 17,5 km przy użyciu głowic z ładunkiem jądrowym. W kodzie NATO zestaw ten otrzymał oznaczenie T-5C, następnie FROG-2.
W2K4 Filin – radziecki taktyczny zestaw rakietowy z wyrzutnią gąsienicową typu 2P4 Tiulpan i pociskami balistycznymi 3R2 z głowicami jądrowymi przeznaczony do rażenia celów na odległość do 25,7 km.
W2K6 Łuna – radziecki taktyczny zestaw rakietowy, w skład którego wchodziła jednopociskowa, szynowa wyrzutnia 2P16 oraz pociski balistyczne typu 3R9 i 3R10. W wersji eksportowej oznaczenie R-30; oznaczenia w kodzie NATO FROG-3 i FROG-5.
W9K52 Łuna-M - radziecki taktyczny zestaw rakietowy, którego głównym elementem była jednopociskowa, szynowa samobieżna kołowa wyrzutnia 9P113 oraz pocisk balistyczny 9M21. W kodzie NATO system ten otrzymał oznaczenie FROG-7A. Była przeznaczona do niszczenia siły żywej, środków ogniowych, stanowisk dowodzenia, zgrupowań sprzętu technicznego na odległości od 12 do 68 km.
W9K79 Toczka – radziecki taktyczny zestaw rakietowy klasy ziemia-ziemia z pociskami balistycznymi 9M79F, 9M79K lub 9M79B na lądowej platformie samochodowej z wyrzutnią typu TEL, przeznaczony do rażenia celów punktowych. Według traktatu INF oznaczony był OTR-21, znany jest też pod nazwą kodową NATO SS-21 Scarab.
WIskander – lądowy pocisk balistyczny krótkiego zasięgu (SRBM) na mobilnej platformie samochodowej z wyrzutnią typu TEL. Iskander przeznaczony jest do wykonywania uderzeń na ważne cele lądowe, znajdujące się w strefie operacyjno-taktycznej ugrupowania wojsk przeciwnika oraz obiekty infrastruktury cywilnej.
WMGM-31 Pershing I – amerykański taktyczny pocisk balistyczny krótkiego zasięgu (SRBM), uzbrojony w głowicę jądrową W50 o mocy 400 kiloton. Pocisk ten skonstruowany został w celu zastąpienia w Europie pocisku SSM-A-14 Redstone. Wkrótce po rozmieszczeniu tego pocisku w 1964 roku w Europie, przystąpiono do prac nad jego ulepszoną wersją Pershing IA, której dyslokację w Europie rozpoczęto w roku 1969.
WMGM-31B Pershing II – amerykański taktyczny pocisk balistyczny średniego zasięgu – MRBM, przenoszący głowicę jądrową W85 o selektywnej mocy pomiędzy 5 a 50 kiloton. Pershing II był mobilnym pociskiem na platformie gąsienicowej, korzystającym z pionowej wyrzutni typu TEL, przeznaczonym do ataku na cele militarne na wypadek eskalacji wojny w Europie. Z uwagi na relatywnie niewielką moc przenoszonej przez Pershing II głowicy, nie był przeznaczony do atakowania skupisk ludności. Pomimo iż pocisk ten był pociskiem średniego zasięgu, w trakcie negocjacji nad traktatem INF został sklasyfikowany jako pocisk zasięgu pośredniego (IRBM) i jako taki zakazany, czego skutkiem było wycofanie go ze służby w roku 1991.
WMGM-52 Lance – amerykański rakietowy pocisk balistyczny krótkiego zasięgu przeznaczony do rażenia celów taktycznych głowicami konwencjonalnymi i jądrowymi. Wprowadzony do służby przez Armię Stanów Zjednoczonych w 1973. Używany również przez siły zbrojne Belgii, Holandii, Niemiec, Wielkiej Brytanii, Tajwanu, Korei Południowej i Izraela. Kraje NATO wycofały ostatnie pociski ze służby w 1993. Ogółem wyprodukowano około 1200 pocisków.
WMGM-134A Midgetman – amerykański lekki, międzykontynentalny rakietowy pocisk balistyczny ICBM na platformie samochodowej, przenoszący jedną termojądrową głowicę bojową MIRV W87-0/Mk-21 o mocy 300 kT z możliwością zwiększenia do 475 kT. System ten powstawał jako mobilne uzupełnienie stacjonujących w podziemnych, super utwardzonych silosach ciężkich pocisków LGM-30 Minuteman III oraz LGM-118A Peacekeeper (MX)
WMGM-140 ATACMS – zaliczany do broni precyzyjnego rażenia amerykański mobilny, taktyczny system rakietowy ziemia-ziemia armii, opierający się na napędzanych paliwem stałym pociskach balistycznych bardzo krótkiego zasięgu.
WR-11M, indeks GRAU 9K51 (kompleks) lub 8K11 (rakieta), kod NATO Scud-A – balistyczna rakieta operacyjno-taktyczna, klasy ziemia-ziemia, napędzana paliwem ciekłym, produkcji ZSRR, służąca do przenoszenia głowic z ładunkiem konwencjonalnym lub jądrowym. Przeznaczona była do niszczenia zgrupowań wojsk, punktów dowodzenia, ważnych obiektów wojskowych i gospodarczych. Wystrzeliwana z samobieżnej gąsienicowej wyrzutni 8U218. Wchodziła na uzbrojenie armii ZSRR i państw Układu Warszawskiego, w tym Polski, od końca lat 50. XX wieku.
WR-17 Scud-B – radziecki taktyczny pocisk balistyczny ziemia-ziemia, napędzany silnikiem na paliwo ciekłe, służąca do przenoszenia głowic z ładunkiem konwencjonalnym lub jądrowym. Przeznaczona do niszczenia zgrupowań wojsk, punktów dowodzenia, ważnych obiektów wojskowych i cywilnych.
WRS-12M1 Topol-M – rosyjski rakietowy pocisk balistyczny dalekiego zasięgu klasy ziemia-ziemia ICBM, z trzystopniowym napędem na paliwo stałe, przystosowany do przenoszenia trzech głowic jądrowych MIRV, stanowiący udoskonalenie wcześniejszego pocisku RT-2PM Topol.
WRSD-10 Pionier – radziecki dwustopniowy rakietowy pocisk balistyczny pośredniego zasięgu (IRBM). Pionier był korzystającym z wyrzutni typu TEL, mobilnym pociskiem balistycznym na platformie samochodowej, przenoszącym pojedynczą głowicę termojądrową o mocy 1 megatony lub do trzech głowic MIRV o mocy 150 kiloton. Pociski te stanowiły w latach osiemdziesiątych XX w. istotny element zimnowojennej rywalizacji pomiędzy Układem Warszawskim, a państwami NATO.
WRT-2PM Topol — radziecki, pierwszy na świecie oficjalnie przyjęty do służby międzykontynentalny pocisk balistyczny, na mobilnej, drogowej platformie samochodowej. Topol został opracowany z naruszeniem traktatu SALT II, zakazującego opracowywania więcej niż jednego nowego systemu rakietowego.
WRT-23UTTCh – radziecki i rosyjski międzykontynentalny pocisk balistyczny (ICBM) z dziesięcioma głowicami jądrowymi, skonstruowany do bazowania w stałych silosach oraz wyrzutniach mobilnych. Wchodził w skład kompleksu rakietowego 15P960/15P961 Mołodiec. Inne oznaczenia pocisków to 15Ż60/15Ż61, RS-22B/RS-22W, a w kodzie NATO: SS-24 Scalpel.
WSSM-A-14 Redstone – amerykański pocisk balistyczny krótkiego zasięgu (SRBM) napędzany jednym stopniem napędowym na paliwo ciekłe. Paliwo − alkohol etylowy lub hydyne (masowo), utleniacz − tlen. Opracowany pod kierunkiem i przy udziale zespołu Wernhera von Brauna. Redstone był większy niż oryginalny pocisk V2, zdolny do przenoszenia głowicy jądrowej i w odróżnieniu od również opartego na V2 radzieckiego pocisku SS-1A, posiadał oddzielająca się od pocisku głowicę bojową. Pocisk ten odegrał również znaczącą rolę jako rakieta transportowa, do wynoszenia w przestrzeń kosmiczną satelitów Explorer.