WUSS Aaron Ward (DD-483) - amerykański niszczyciel typu Gleaves, drugi okręt nazwany na cześć kontradmirała Aarona Warda. Został zatopiony 7 kwietnia 1943 r. na mieliźnie niedaleko Tinete Point na Nggela Sule. Wrak został odnaleziony 4 września 1994 roku.
WUSS Amberjack (SS-219) – amerykański okręt podwodny typu Gato, pierwszego masowo produkowanego wojennego typu amerykańskich okrętów podwodnych. Okręt został zatopiony 16 lutego 1943 roku w wyniku kombinowanego ataku morsko-lotniczego, skutkiem czego śmierć poniosło 74 członków załogi.
WUSS Arizona (BB-39) – amerykański pancernik typu Pennsylvania. Budowę tego okrętu rozpoczęto 16 marca 1914, wodowanie odbyło się w stoczni Brooklyn Navy Yard 19 czerwca 1915 a do służby wszedł 17 października 1916. W sumie zbudowano 2 okręty tego typu, bliźniaczą jednostką był pancernik USS „Pennsylvania”. W latach 1929–1931 przeszedł gruntowną przebudowę.
WUSS Bismarck Sea (CVE-95) – amerykański lotniskowiec eskortowy typu Casablanca, który w końcowym okresie II wojny światowej wchodził w skład floty Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych.
WUSS Bullhead (SS-332) – zbudowany w stoczni Electric Boat amerykański okręt podwodny typu Balao, podstawowej obok jednostek typu Gato serii amerykańskich okrętów podwodnych w czasie drugiej wojny światowej. Jak inne jednostki swojego typu, został zaprojektowany w konstrukcji częściowo dwukadłubowej, otrzymał kadłub sztywny ze stali o zwiększonej ciągliwości i wytrzymałości celem zwiększenia testowej głębokości zanurzenia do 400 stóp. Uzbrojony był w 24 torpedy Mark XIV wystrzeliwane z sześciu wyrzutni torpedowych na dziobie oraz czterech wyrzutni rufowych. Układ napędowy tych okrętów stanowiły cztery generatory elektryczne Diesla oraz cztery silniki elektryczne o mocy 2740 shp, napędzające dwa wały napędowe ze śrubami. W trakcie II wojny światowej brał udział w wojnie podwodnej na Pacyfiku. 6 sierpnia 1945 roku japoński samolot zatopił USS „Bullhead” w pobliżu Bali. Strata okrętu okazała się ostatnim tego rodzaju zdarzeniem które dotknęło amerykańską flotę podwodną podczas wojny na Pacyfiku.
WUSS California (BB-44) – amerykański pancernik typu Tennessee, piąty okręt United States Navy noszący nazwę upamiętniającą 31 stan USA.
WUSS Chicago (CA-29) – amerykański krążownik ciężki z okresu II wojny światowej, jeden z sześciu okrętów typu Northampton. Drugi okręt United States Navy noszący tę nazwę.
WUSS Cisco (SS-290) – zbudowany w stoczni Portsmouth Naval Shipyard amerykański okręt podwodny typu Balao - podstawowej obok jednostek typu Gato serii amerykańskich okrętów podwodnych w czasie drugiej wojny światowej. Jak inne jednostki swojego typu, został zaprojektowany w konstrukcji częściowo dwukadłubowej, otrzymał kadłub sztywny ze stali o zwiększonej ciągliwości i wytrzymałości celem zwiększenia testowej głębokości zanurzenia do 400 stóp. Uzbrojony był w 24 torpedy Mark XIV wystrzeliwane z sześciu wyrzutni torpedowych na dziobie oraz czterech wyrzutni rufowych. Układ napędowy tych okrętów stanowiły cztery generatory elektryczne Diesla oraz cztery silniki elektryczne o mocy 2740 shp, napędzające dwa wały napędowe ze śrubami. W trakcie II wojny światowej brał udział w wojnie podwodnej na Pacyfiku. Zatopiony przez kanonierkę „Karatsu” oraz samolot 28 września 1943 roku na Morzu Sulu.
WUSS Dorado (SS-248) – amerykański okręt podwodny typu Gato, pierwszego masowo produkowanego wojennego typu amerykańskich okrętów podwodnych. Okręt został zatopiony 12 października 1943 w pobliżu Kanału Panamskiego prawdopodobnie w wyniku zbombardowania przez operujący z Guantanamo własny PBM Mariner.
WUSS Langley (CV-1) – pierwszy lotniskowiec zbudowany dla US Navy. Okręt został wodowany 1912 roku jako węglowiec pod nazwą USS „Jupiter” (AC-3). W 1920 roku rozpoczęto jego przebudowę na lotniskowiec i nazwano imieniem Samuela Pierponta Langleya. Okręt powrócił do służby jako lotniskowiec w 1922 roku. W latach międzywojennych odegrał ogromną rolę w tworzeniu sił powietrznych amerykańskiej marynarki. W 1936–1937 „Langley” został przebudowany na tender wodnosamolotów pod nowym oznaczeniem AV-3. Podczas II wojny światowej został zatopiony przez lotnictwo japońskie 27 lutego 1942 roku podczas próby dostarczenia 32 myśliwców P-40 z Australii na wyspę Jawa.
WUSS Lexington (CV-2) - amerykański lotniskowiec typu Lexington, wprowadzony do służby w 1927. Został przebudowany z krążownika liniowego typu Lexington. Wraz z bliźniaczym lotniskowcem "Saratoga" (CV-3) był pierwszym dużym lotniskowcem marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych i służył w niej podczas II wojny światowej, biorąc udział w walkach z Japonią w wojnie na Pacyfiku. Okręt wziął udział, wraz z lotniskowcem "Yorktown", w bitwie na Morzu Koralowym stoczonej w maju 1942 roku. W drugim dniu bitwy, około godziny 11:00, lotniskowiec został ciężko uszkodzony przez samoloty japońskie, które trafiły okręt dwiema torpedami i trzema bombami. Z początku wydawało się, że uszkodzenia okrętu nie były poważne i około godziny 13:00 lotniskowiec osiągnął prędkość 25 węzłów i był zdolny do przyjmowania samolotów. Następnie jednak na okręcie nastąpiła seria wybuchów oparów benzyny lotniczej i pożarów, które wymknęły się spod kontroli. Około godziny 17:00 padł rozkaz opuszczenia lotniskowca przez załogę. O godzinie 19:56 okręt zatonął po trafieniach dwiema torpedami wystrzelonymi przez amerykański niszczyciel "Phelps".
WUSS McCawley (APA-4) – był amerykańskim transportowcem desantowym, który wziął udział w działaniach II wojny światowej. Odznaczony pięcioma battle star. Jego patronem był generał marines Charles Grymes McCawley. Był okrętem prototypowym swojego typu.
WUSS McKean (DD-90) - amerykański niszczyciel typu Wickes będący w służbie United States Navy w okresie po I wojnie światowej. Patronem okrętu był William Wister McKean.
WUSS Oklahoma (BB-37) – pancernik typu Nevada amerykańskiej marynarki wojennej z okresu I i II wojny światowej. Bliźniaczą jednostką był pancernik USS „Nevada”.
WUSS Panay (PR–5) – amerykańska kanonierka rzeczna służąca w Patrolu Jangcy, zatopiona przez japońskie lotnictwo w czasie incydentu w 1937.
WUSS Porter (DD-356) – amerykański niszczyciel (lider) z okresu II wojny światowej, wiodąca jednostka typu Porter. Budowany od grudnia 1933 roku, wszedł do służby w US Navy 25 sierpnia 1936 roku.
WUSS Princeton (CVL-23) – lekki lotniskowiec floty amerykańskiej z czasów II wojny światowej należący do typu Independence, zatopiony przez japoński bombowiec nurkujący podczas bitwy o Leyte.
WUSS Sealion (SS-195) – amerykański okręt podwodny typu Sargo, zaliczany do grupy jednostek tego typu klasyfikowanej niekiedy jako odrębny typ Seadragon. "Sealion" został pierwszym okrętem amerykańskiej floty podwodnej utraconym w czasie wojny na Pacyfiku. Zwodowany 25 maja 1939 roku w stoczni Electric Boat, wszedł do służby w United States Navy 27 listopada 1939 roku. Trzy dni po japońskim ataku na Pearl Harbor, został zniszczony w trakcie japońskiego bombardowania amerykańskiej stoczni i bazy morskiej w Cavite na Filipinach.
WUSS Utah (BB-31) – amerykański pancernik typu Florida, jedyny okręt US Navy noszący nazwę pochodzącą od stanu Utah, po wycofaniu ze służby został przerobiony na okręt-cel i przeklasyfikowany na AG-16. Okręt został zatopiony w czasie japońskiego ataku na Pearl Harbor.
WUSS „Wahoo” (SS-238) – amerykański okręt podwodny typu Gato, który podczas II wojny światowej wyróżnił się agresywnością w wojnie podwodnej na Pacyfiku. Został zwodowany 14 lutego 1942 roku w stoczni Mare Island, po czym 15 maja wszedł do służby w marynarce amerykańskiej. Miał wyporność na powierzchni 1526 ton. Mimo trapiących całą amerykańską flotę problemów technicznych z torpedami, w ciągu niecałych dwóch lat działalności zatopił według oficjalnych źródeł 20 japońskich statków o łącznej pojemności 60 038 BRT. Podczas ostatnich pięciu z siedmiu patroli bojowych okrętu, jednostką dowodził kmdr por. Dudley „Mush” Morton, jeden z trzech najbardziej skutecznych amerykańskich dowódców okrętów podwodnych, zaś w ciągu pierwszych pięciu patroli, I oficerem „Wahoo” był kmdr ppor. Richard „Dick” O’Kane – najskuteczniejszy z amerykańskich dowódców jednostek tej klasy. Po trzecim patrolu okrętu, admirał Charles Lockwood – dowódca floty podwodnej na Pacyfiku – nazwał okręt „jednookrętowym wilczym stadem”. Podczas tegoż patrolu dowódca „Wahoo” rozkazał otworzyć ogień do jednej z łodzi ratunkowych storpedowanego transportowca wojska. 11 października 1943 roku, podczas siódmego patrolu, „Wahoo” został zatopiony w wyniku kombinowanego ataku powietrzno-morskiego japońskiej marynarki w cieśninie La Pérouse’a. Okręt za swą służbę został odznaczony Presidential Unit Citation oraz Asiatic-Pacific Campaign Medal z sześcioma gwiazdami Silver Star. W odróżnieniu od informacji na temat działań amerykańskiej floty nawodnej, USS „Wahoo” był jedynym amerykańskim okrętem podwodnym, którego szczegóły działalności operacyjnej podano w trakcie wojny do publicznej wiadomości.
WUSS West Virginia (BB-48) – amerykański pancernik typu Colorado. Był drugim okrętem w historii US Navy noszącym nazwę 35 stanu USA. Poważnie uszkodzony w ataku na Pearl Harbor.
WUSS William D. Porter (DD-579) – amerykański niszczyciel typu Fletcher zwodowany 27 września 1942 roku w stoczni Consolidated Steel w Orange. Jednostka weszła do służby 6 lipca 1943 roku, pełniąc ją pierwotnie na Atlantyku, po czym w grudniu 1943 roku okręt został przeniesiony do działań na obszarze Pacyfiku.