
Abrazja – jeden z procesów erozyjnych. Polega na ścieraniu podłoża skalnego przez luźny materiał skalny przemieszczany przez prądy rzeczne i morskie, falowanie wód, przypływy i odpływy morskie, lodowce i wiatry, także na wzajemnym ścieraniu materiału skalnego, wskutek czego ulega on rozdrobnieniu i obtoczeniu. Zachodzi na stromych, skalnych brzegach dużych zbiorników wodnych, takich jak oceany, morza i duże jeziora. Pewne znaczenie ma również rozpuszczanie skał przez wodę. Efektem działania abrazji jest powstawanie klifu i platformy abrazyjnej, osiągającej zazwyczaj szerokość od kilku do kilkunastu metrów. Rzadziej – gdy poziom morza powoli się podnosi lub ląd się obniża – nawet do kilkudziesięciu metrów. Widowiskowym przykładem działania abrazji jest klif przy ruinach kościoła w Trzęsaczu na brzegu Morza Bałtyckiego.

Diabelska Kręgielnia – rozbudowany system wąwozów utworzonych w utworach lessowych Wzgórz Strzelińskich zlokalizowany na wschodnich stokach Gromnika. Wąwozy Diabelskiej Kręgielni rozcinają płaty lessów na głębokość do 8 m. Najdłuższe formy dolinne osiągają tu do 750 m długości.

Erozja denna inaczej erozja wgłębna – erozja prowadząca do pogłębienia koryta rzecznego i doliny rzecznej. Działa przede wszystkim w górnym biegu rzeki, gdzie spadek jest duży i wody mogą wymywać i transportować duże ilości materiału skalnego. Erozja denna odbywa się przede wszystkim na drodze abrazji rzecznej przez tarcie o dno koryta głazami wleczonymi po nim. Efektem erozji dennej jest tworzenie się głębokich, coraz węższych dolin w kształcie litery V o stromych brzegach, stopniowo się osypujących i ulegających złagodzeniu.

Erozja wąwozowa – procesy erozji prowadzące do powstania linijnych rozcięć, pozbawionych stałego odpływu, a rozwijających się tylko w trakcie silnych opadów. Mechanizm polega na bardzo intensywnym rozmywaniu stoków przez skoncentrowane strugi spływu powierzchniowego, w wyniku czego powstają wąwozy, które niezabezpieczone, podlegają następnie dalszemu silnemu rozwojowi. Erozja wąwozowa jest najintensywniejsza w skałach miękkich, prowadząc w ekstremalnych przypadkach do całkowitej degradacji terenu badlands.

Eworsja – zjawisko niszczącego wpływu ruchu wirowego wody płynącej na dno cieku wodnego. Eworsja zaliczana jest do procesów erozji dennej.

Kociołek wietrzeniowy, kociołek skalny – forma wietrzenia powierzchni skalnych, mająca postać kolistej lub wydłużonej misy długości od 0,5 do 1,5 m i głębokości do 1 m. Zdarzają się także wielkie formy długości ponad 10 m i głębokości ponad dwóch.

Korazja – proces polegający na szlifowaniu, żłobieniu, zdzieraniu i wygładzaniu powierzchni skał wskutek uderzeń ziaren piasku niesionego przez wiatr.
Procesy eoliczne, erozja eoliczna (wiatrowa) – to określenie wszelkiej działalności wiatru na rzeźbę terenu, jedna z zewnętrznych sił rzeźbotwórczych.

Pustynnienie – proces poszerzania się pustyń na obszarach, gdzie nie zaobserwowano w czasach historycznych pustyń.

Tafone – nisza w ścianie skalnej lub na powierzchni bloku skalnego, powstała wskutek wietrzenia, często zwiększająca swoje rozmiary w głąb skały.

Wietrzenie – rozpad mechaniczny i rozkład chemiczny skał wskutek działania energii słonecznej, powietrza, wody i organizmów. Zachodzi na powierzchni Ziemi i w jej powierzchniowej strefie zwanej strefą wietrzenia . Produktami wietrzenia są między innymi: zwietrzelina, rumowisko, glina, arkoza.