WRzemiosło – zawodowe wykonywanie działalności gospodarczej przez osobę fizyczną, posiadającą udokumentowane kwalifikacje do wykonywania danej działalności gospodarczej we własnym imieniu i na swój rachunek, przy zatrudnieniu niewielkiej liczby pracowników, których praca ma na celu wspieranie działalności rzemieślnika. O tym, czy dana działalność jest rzemiosłem decydują jej właściwości, charakter, niewielka skala i rozmiar oraz brak cechy uciążliwości środowiskowej oraz społecznej typowej dla działalności przemysłowej lub też produkcyjnej w znacznym rozmiarze. Jako przykład rzemiosła można podać artystyczny wyrób cegieł prowadzony w niewielkim rozmiarze, a jako działalność przemysłową – produkcję materiałów budowlanych w specjalnie przeznaczonych do tego urządzeniach prowadzona w znacznych rozmiarach w sposób zorganizowany i ciągły.
WBlich albo blech – miejsce, w którym bielono płótno. Były to łąki położone w pobliżu rzek, na południowych stokach ze względu na wzmożone działanie promieni słonecznych. Tkaniny lniane lub konopne – najlepiej w maju lub czerwcu – rozkładano na trawie, by wysychając bielały na słońcu. W celu przyspieszenia bielenia, tkaniny polewano wodą. Czynność tę nazywano blichowaniem, a wykonującą ją osobę – blicharzem. Później blichem nazywano miejsce, gdzie znajdowały się blichownie, oraz folusze, pralnie, ługownie czy farbiarnie. Warsztaty te wymagały znacznej ilości wody i energii wodnej, dlatego lokalizowano je w pobliżu rzek.
WGmerk – znak osobisty i rodzinny umieszczany na pieczęciach, przedmiotach użytkowych, wyrobach i różnych budowlach, najczęściej jako sygnatura autora dzieła. Pierwotnie znak garncarski czy kamieniarski, którym kamieniarze oznaczali obrobione przez siebie elementy.
WIzba rzemieślnicza – organizacja samorządowa o charakterze społeczno-zawodowym zrzeszająca cechy rzemiosł, spółdzielnie rzemieślnicze z danego terytorium oraz inne organizacje, jeżeli ich celem jest wspieranie rozwoju gospodarczego rzemiosła.
WKoroplastyka – modelowanie wyobrażeń figuralnych w glinie z utrwaleniem ich przez wypał; zaliczane do rzemiosła artystycznego.
WLaka, laka orientalna – żywica sumaka lakowego zwanego też werniksowym rosnącego na południe od rzeki Jangcy, używana w japońskiej i chińskiej sztuce zdobniczej, często barwiona, także przedmioty zdobione tą techniką.
WMarmoryzacja – pokrywanie powierzchni ścian, schodów, rzeźb, kominków itp. materiałem składającym się z gipsu lub specjalnych cementów oraz proszkiem marmurowym naśladującym marmur. Imitowanie żyłkowań występujących w marmurze, na papierze, drewnie lub ceramice.
WMetaloplastyka – dziedzina twórczości obejmująca wyrób artystycznych przedmiotów z metalu, jak również przedmioty wykonane tą techniką. Dziełem metaloplastyki mogą być przedmioty użytkowe lub dekoracyjne. Termin stosowany w sztuce współczesnej, zastosowany po raz pierwszy w latach 20. XX wieku.
WMistrz – tytuł przyznawany osobie, która osiągnęła najwyższy stopień wiedzy lub umiejętności w danej dziedzinie; ciesząca się swoistym autorytetem i będąca wzorem do naśladowania dzięki czemu posiada pozycję/stanowisko, które wyróżnia ją spośród ogółu.
WSpilśnianie (filcowanie) – rękodzieło polegające na formowaniu wełny za pomocą specjalnej igły do filcowania lub ciepłej wody i mydła.
WTaksydermia – sztuka montażu lub reprodukcji, najczęściej poprzez wypchanie martwych zwierząt na wystawę lub dla innych źródeł badań. Metody praktykowane przez taksydermistów rozwinęły się w ostatnim stuleciu, podnosząc jakość tej dziedziny. Po usunięciu z okazu organów, krwi i oczu, zastępuje się je substancjami konserwującymi, a oczy sztucznymi.