WJan Stefan Giedroyć herbu Hippocentaurus – biskup żmudzki od 30 marca 1778 i inflancko-piltyński od 22 kwietnia 1765. Biskup tytularny Verinopolis i sufragan białoruski w latach 1763–1765, proboszcz kapituły katedralnej wileńskiej w 1768 roku.
WSzczepan Hołowczyc, właśc. Szczepan Hołłowczyc herbu Pierzchała – polski biskup rzymskokatolicki, polityk, biskup diecezjalny sandomierski w 1819, arcybiskup metropolita warszawski i prymas Królestwa Polskiego w latach 1819–1823.
WOnufry Kopczyński SchP, właściwie Andrzej Kopczyński, krypt.: X. K. S. P. – ksiądz pijar, poeta łaciński, pedagog, językoznawca, prekursor badań nad polską gramatyką, autor pierwszego podręcznika gramatyki języka polskiego, członek konfederacji targowickiej, członek Izby Edukacyjnej Księstwa Warszawskiego w 1808 roku.
WJózef Kazimierz Kossakowski herbu Ślepowron – biskup inflancko-piltyński od 1781, kustosz wileńskiej kapituły katedralnej w 1789, działacz polityczny, konsyliarz z Senatu w konfederacji targowickiej, członek konfederacji grodzieńskiej w 1793, publicysta, powieściopisarz, komediopisarz i tłumacz.
WIgnacy Jakub Massalski – biskup wileński, pisarz wielki litewski w latach 1748–1754, duchowny referendarz wielki litewski w latach 1754–1762, konsyliarz z Senatu w konfederacji targowickiej, członek konfederacji grodzieńskiej w 1793, konsyliarz Rady Nieustającej w 1775, członek Komisji Edukacji Narodowej w latach 1773–1792.
WDaniel Kazimierz Narbutt lub Kazimierz Daniel Narbutt herbu Trąby – polski pijar, filozof, nauczyciel, tłumacz, profesor filozofii Collegium Nobilium pijarów w Warszawie.
WAdam Tadeusz Stanisław Naruszewicz – polski jezuita, nadworny historyk i poeta, dramatopisarz i tłumacz, biskup smoleński w latach 1788-1790, biskup łucki w latach 1790-1796, sekretarz Rady Nieustającej w latach 1781-1786, pisarz wielki litewski w latach 1781-1788, senator. Ojciec polskiego klasycyzmu. Już za życia nazywano go „polskim Horacym” i spadkobiercą Jana Kochanowskiego. Jeden z głównych prekursorów badań nad Słowiańszczyzną, obok Jana Potockiego, Zoriana Dołęgi-Chodakowskiego, Józefa Maksymiliana Ossolińskiego i Wawrzyńca Surowieckiego.
WAntoni Onufry Okęcki herbu Radwan – duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny chełmski w latach 1771–1780, biskup diecezjalny poznański w latach 1780–1793, kanclerz wielki koronny, konsyliarz Rady Nieustającej w 1775, prepozyt krakowskiej kapituły katedralnej w latach 1767-1771.
WGrzegorz Piramowicz, Pisandro; Pyram – polski duchowny rzymskokatolicki, kaznodzieja, pedagog, działacz oświatowy, pisarz i poeta oświeceniowy, teoretyk wymowy i poezji, filozof, pochodzenia ormiańskiego.
WMichał Jerzy Poniatowski herbu Ciołek – sekretarz wielki koronny od 1768, biskup płocki od 1773, ostatni prymas I Rzeczypospolitej od 1784, członek Straży Praw, dziekan kapituły kolegiackiej św. Jana Chrzciciela w Warszawie w 1768 roku, opat komendatoryjny czerwiński w 1782 roku, członek konfederacji targowickiej, prezes Komisji Edukacji Narodowej, członek Royal Society, wolnomularz, członek konfederacji Sejmu Czteroletniego w 1788 roku, asesor Komisji Skarbu Jego Królewskiej Mości w 1768 roku.
WJózef Ignacy Tadeusz Rybiński herbu Radwan – koadiutor i biskup kujawsko-pomorski, kanonik krakowski w 1765 roku, proboszcz w Bierzanowie, opat komendatoryjny w Wągrowcu w 1771 roku, poseł na sejm, członek Zgromadzenia Przyjaciół Konstytucji Rządowej, uczestnik konfederacji targowickiej.
WWojciech Skarszewski herbu Leszczyc – biskup rzymskokatolicki, biskup diecezjalny chełmski w latach 1791–1805, biskup diecezjalny lubelski w latach 1805–1824, arcybiskup metropolita warszawski i prymas Królestwa Polskiego w latach 1824–1827, pisarz wielki koronny, podkanclerzy koronny.
WFeliks Turski herbu Rogala – biskup chełmski od 22 kwietnia 1765 roku do 4 marca 1771 roku, biskup łucki w 1771, biskup krakowski od 20 listopada 1788, od 1773 proboszcz międzyrzecki, konsyliarz Rady Nieustającej, członek konfederacji targowickiej.