
Stefan Bidziński herbu Janina – wojewoda sandomierski od 1697 roku, kasztelan sandomierski w latach 1685–1697, strażnik wielki koronny w latach 1668–1696, podstoli sandomierski w 1659 roku, pułkownik, skalski, starosta żarnowiecki w 1676 roku.

Otto Chodecki herbu Powała – wojewoda krakowski od 1533, sandomierski od 1527, ruski od 1515, podolski od 1509, kasztelan lwowski od 1505, starosta generalny ruski w latach 1529-1534, starosta lubaczowski, kołomyjski i śniatyński.

Michał Jerzy Czartoryski herbu Pogoń Litewska – wojewoda sandomierski od 1680, wojewoda wołyński od 1661, wojewoda bracławski od 1658, kasztelan wołyński od 1653, książę na Klewaniu i Żukowie, wicemarszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1668 roku, wielki poseł do cara Fiodora III Romanowa w 1678 roku.

Jakub Dembiński herbu Odrowąż – kasztelan krakowski, kanclerz wielki koronny. Pochodził z rycerskiego rodu Odrowążów pieczętujących się herbem Odrowąż.

Dziersław z Rytwian, także Dersław z Rytwian, Dziersław Rytwiański herbu Jastrzębiec – kasztelan krakowski od 1477, wojewoda krakowski od 1472, wojewoda sandomierski od 1460, wojewoda sieradzki od 1455.
Andrzej Firlej herbu Lewart – wojewoda sandomierski w 1649 roku, kasztelan bełski w latach 1638-1649, rotmistrz królewski od 1611 roku.

Mikołaj Firlej z Dąbrowicy herbu Lewart – kasztelan krakowski od 1520, hetman wielki koronny w latach 1515–1526, wojewoda sandomierski od 1514, wojewoda lubelski w latach 1507–1514, hetman zaciężny polski w kampanii 1508, przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w 1489 i 1502.

Mikołaj Firlej herbu Lewart – wojewoda sandomierski od 1633, kasztelan wojnicki od 1618 i biecki od 1615, starosta lubelski od 1614, kazimierski od 1596, marszałek Trybunału Głównego Koronnego lubelskiego w 1616 roku, dworzanin królewski.

Mikołaj Herburt Odnowski z Odnowa i Felsztyna herbu Herburt – syn Piotra, wnuk Jana z Odnowa, prawnuk Frydrusza z Chlipel, wojewoda krakowski do 1555, wojewoda sandomierski do 1553, kasztelan przemyski od 1538, starosta generalny ruski w latach 1537-1555, starosta krasnostawski (1550), kasztelan biecki i starosta sądecki, doradca królowej Bony.

Spytek III Jarosławski herbu Leliwa – syn Rafała z Przeworska i Anny z Szamotuł. Był podkomorzym przemyskim (1464-72), wojewodą bełskim (1472–1474), wojewodą ruskim (1474–1479), starostą generalnym ruskim w latach 1479-1495 i starostą leżajskim, wojewodą sandomierskim (1479–1491), wojewodą krakowskim (1491–1501), wojskim krakowskim do 1501, kasztelanem krakowskim (1501–1519), starosta Kościana w latach 1499-1508.

Spytek Wawrzyniec Jordan lub Wawrzyniec Spytek Jordan z Zakliczyna herbu Trąby – podskarbi wielki koronny od 1550, kasztelan krakowski od 1565, wojewoda krakowski od 1561 i sandomierski od 1555, kasztelan sądecki od 1549, starosta czchowski w 1563 roku.
Mikołaj Kamieniecki herbu Pilawa – hetman wielki koronny w latach 1503-1515, wojewoda krakowski od 1507 roku, wojewoda sandomierski od 1505 roku, kasztelan sandomierski od 1501 roku, starosta generalny krakowski w latach 1495-1515, starosta bełski od 1493 roku, starosta sanocki w latach 1493–1515.

Dobiesław Kmita z Sobienia i Wiśnicza herbu Szreniawa – pierwszy wojewoda lubelski (1474-1478), wojewoda sandomierski (1478), kasztelan biecki (1458-1459), kasztelan wojnicki (1460-1463), kasztelan lubelski (1464-1474), starosta krzepicki.

Aleksander Koniecpolski herbu Pobóg – polski książę, wojewoda sandomierski od 1656, regimentarz koronny w latach 1648-1649, chorąży wielki koronny od 1641. Magnat kresowy, starosta wielu pogranicznych ziem (perejasławski 1637, czehryński 1643, korsuński 1643, płoskirowski 1643, doliński 1648, kaniowski 1651, kamionowski 1652. Aktywny uczestnik wojen kozackich, jeden z inspiratorów kapitulacji wojsk koronnych podczas potopu szwedzkiego.
Stanisław Koniecpolski herbu Pobóg – starosta wieluński od 1607 i żarnowiecki od 1611, hetman polny koronny od 1618, a także barski od 1623 i bytowski od 1638 roku, wojewoda sandomierski od 1625, hetman wielki koronny od 1632, kasztelan krakowski od 1633, książę Cesarstwa od 1637, starosta buski, perejasławski, płoskirowski, stryjski i kowelski, starosta szczurowiecki w 1635 roku, starosta babimojski w 1617 roku.

Jan Kostka herbu Dąbrowa – sekretarz królewski od (1554), podskarbi ziem pruskich i ekonom malborski (1554), kasztelan gdański (1556), wojewoda sandomierski (1574), starosta malborski, płocki, golubski i lipieński.

Stanisław Lanckoroński herbu Zadora – wojewoda sandomierski, wojewoda podolski, strażnik polny (1511–1520), generał ziem podolskich, starosta kamieniecki, zastępca marszałka nadwornego koronnego (1503–1504).

Jerzy Aleksander Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża – wojewoda sandomierski w latach 1729–1735, oboźny koronny (dworski) w latach 1703–1729, starosta sądecki.

Jerzy Mniszech herbu własnego – kasztelan radomski od 1582, wojewoda sandomierski od 1589, krajczy wielki koronny w 1574, żupnik ruski, starosta generalny ruski w latach 1593-1613, starosta samborski, sanocki, rohatyński, dembowiecki, starosta szczyrzecki w 1593 roku, starosta sokalski w 1564 roku, starosta drohowyski w 1578 roku, organizator i uczestnik Dymitriady.

Stanisław Morsztyn – wojewoda sandomierski od 1704 roku, wojewoda mazowiecki od 1699 roku, kasztelan czerski od 1687 roku, chorąży zatorski w 1676 roku, major regimentu królewskiego w 1668 roku, polityk, poeta i tłumacz.

Władysław Myszkowski – wojewoda krakowski, wojewoda sandomierski, wojewoda bracławski, IV ordynat Ordynacji Myszkowskich, rotmistrz wojsk koronnych w 1630 roku, starosta grodecki, mościcki, medycki, grabowiecki.

Jan Głowacz Oleśnicki lub Jan Głowacz z Oleśnicy herbu Dębno – od 1430 marszałek Królestwa Polskiego 1430-1440, wojewoda sandomierski od 1442, kasztelan i starosta sandomierski od 1440, wielkorządca krakowski od 1439, kasztelan żarnowski od 1425.
Jan Zbigniew Ossoliński herbu Topór – marszałek sejmu zwyczajnego w Warszawie w 1601 roku, kasztelan żarnowski od 1603, wojewoda podlaski od 1605, wojewoda sandomierski od 1613, starosta nowomiejski w 1606 roku, starosta dobrzyński w 1603 roku, poseł, sekretarz królewski mianowany przez króla Stefana Batorego w roku 1577.
Jerzy Ossoliński herbu Topór – marszałek sejmu zwyczajnego w Warszawie w 1631 roku i marszałek sejmu zwyczajnego w Warszawie w 1635 roku, dyplomata, podstoli wielki koronny od 1630, marszałek sejmu 1631, starosta bydgoski od 1633, podskarbi nadworny koronny w latach 1632-1636, wojewoda sandomierski od 1636, podkanclerzy koronny od 1638, kanclerz wielki koronny od 1643, starosta lubelski w latach 1649–1650, starosta lubomelski w 1639 roku, lubaczowski w latach 1637–1645 i 1648–1650, bogusławski, brodnicki, rycki, dorpacki, adzelski, stanisławowski, bydgoski w latach 1632–1644, starosta żydaczowski w 1650 roku, starosta radoszycki w 1625 roku, ambasador Rzeczypospolitej w Państwie Kościelnym w 1633 roku, ambasador Rzeczypospolitej w Królestwie Anglii w 1621 roku, dworzanin królewicza Władysława.

Krzysztof Ossoliński herbu Topór – wojewoda sandomierski w latach 1638–1645, kasztelan wojnicki w latach 1636–1638, kasztelan sądecki w latach 1633–1636, podkomorzy sandomierski w latach 1619–1633, podstoli sandomierski w latach 1618–1619, starosta wolbromski, starosta robczycki, dworzanin królewski w 1607 roku, poseł królewski, dowódca oddziału przeciw Turkom i Tatarom, marszałek Trybunału Głównego Koronnego w 1644 roku, pisarz i tłumacz.

Maciej Sołtyk herbu Sołtyk – wojewoda sandomierski od 1774 roku, kasztelan sandomierski w latach 1761-1774, podkomorzy sandomierski w latach 1757-1761, konsyliarz Rady Nieustającej w 1775 roku, duktor województwa sandomierskiego w 1764 roku.

Stanisław Szafraniec z Pieskowej Skały herbu Starykoń – wojewoda, kasztelan, starosta lelowski w latach 1563–1578, starosta wolbromski, protektor kalwinizmu w Małopolsce.
Jan Tarło herbu Topór – wojewoda sandomierski od 1736, wojewoda lubelski w latach 1719-1736, subaltern regimentarza generalnego koronnego w latach 1733-1735, szef regimentu łanowego w latach 1728–1750, generał-lejtnant wojsk koronnych w 1724 roku, podstoli wielki litewski, starosta krośnieński, kamieniecki, latyczowski i sokalski, starosta jasielski w 1722 roku, generał ziem podolskich w 1728 roku, ambasador Rzeczypospolitej w Państwie Kościelnym w 1726 roku.

Jan Aleksander Tarło herbu Topór – wojewoda sandomierski w latach 1667-1680, wojewoda lubelski w latach 1650-1667, starosta stężycki w latach 1663-1665.

Jan Feliks Tarnowski zwany „Szram” – polski szlachcic.
Jan Amor Tarnowski – syn Jana Amora (Iuniora), brat przyrodni Jana Amora, hetmana wielkiego koronnego. Odziedziczył dobra tarnowskie po ojcu, Szczebrzeszyn — po matce Zygmuncie z Goraja i Szczebrzeszyna. Dworzanin królewski poświadczony w 1474. Został mianowany w 1494 stolnikiem dworu królewskiego, a w 1497 lub wcześniej kasztelanem bieckim. W tymże roku brał udział w wyprawie mołdawskiej, na której zginął jego drugi brat — Aleksander. W 1501 został wojewodą ruskim, a w 1507 — sandomierskim.

Stanisław Tarnowski, Stanisław Spytek Tarnowski – syn podskarbiego wielkiego koronnego i wojewody sieradzkiego Spytka. W latach 30. XVI wieku przedsięwziął, być może wspólnie z ojcem, pielgrzymkę do Ziemi Świętej, podczas której odwiedził też wiele państw europejskich, w tym Niemcy i Włochy. W 1537 mianowany miecznikiem koronnym, starosta sieradzki i kasztelan zawichojski od 1547, Został podskarbim wielkim koronnym w 1555, którym pozostał aż do 1561, kiedy to postąpił na urząd wojewody sandomierskiego. Oprócz sieradzkiego, był również starostą piotrkowskim, bolesławskim, ostrzeszowskim i krzeszowskim. W okresie egzekucji dóbr pozostawał raczej przeciwny poselskim postulatom.

Andrzej Tęczyński herbu Topór – wojewoda lubelski, wojewoda sandomierski, wojewoda krakowski, kasztelan krakowski, hrabia Świętego Cesarstwa Rzymskiego.

Jan Tęczyński herbu Topór – starosta bełski, chełmski, krasnostawski i ratnieński, hrubieszowski (1536–1541), tyszowiecki (1536–1541), miecznik krakowski, podkomorzy chełmski (1515), kasztelan chełmski (1515–1525), wojewoda bełski (1528–1533), podolski (1533–1536), ruski (1536–1537), sandomierski (1537–1541), przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w 1524 roku.

Jan Gabriel Tęczyński herbu Topór – podkomorzy (1515) i wojewoda sandomierski (1542), kasztelan (1518) i starosta lubelski, lelowski, bełski, trembowelski, marszałek nadworny koronny (1529), kasztelan wojnicki (1535), hrabia Świętego Cesarstwa Rzymskiego (1527), poseł do sułtana Sulejmana Wspaniałego w 1524 roku dla negocjowania rozejmu.

Stanisław Gabriel Tęczyński herbu Topór – hrabia (tytuł Świętego Imperium Rzymskiego od 1527 roku, starosta lubelski, kasztelan lwowski, wojewoda sandomierski, wojewoda krakowski, starosta trembowelski, starosta bełski w 1546 roku, starosta urzędowski w 1554 roku, starosta parczewski w 1554 roku, kolejny dziedzic Kraśnika, dóbr na Lubelszczyźnie i Podlasiu, klucza morawickiego i części tęczyńskiego, przedstawiciel dyplomatyczny Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w 1553 roku.

Michał Warszycki herbu Abdank – wojewoda sandomierski w latach 1693-1697, miecznik koronny w latach 1681-1693, miecznik łęczycki w latach 1661-1680, starosta piotrkowski w latach 1684-1697.

Jan Wielopolski herbu Starykoń – wojewoda sandomierski w latach 1750-1764, cześnik koronny w latach 1742-1750, hrabia na Pieskowej Skale i Żywcu, starosta lanckoroński w 1732 roku, starosta zagwojski w 1748 roku.
Jan Sobiepan Zamoyski herbu Jelita – III Ordynat zamojski, wojewoda sandomierski od 1659, wojewoda kijowski od 1658, podczaszy wielki koronny od 1655, krajczy wielki koronny od 1653, generał ziem podolskich od 1637, starosta kałuski i rostocki.
Władysław Dominik Zasławski-Ostrogski herbu własnego – książę, ordynat ostrogski, koniuszy wielki koronny od 1636, wojewoda sandomierski od 1645, wojewoda krakowski od 1649, starosta łucki 1639–1653, starosta robczycki w 1652 roku, regimentarz wojsk koronnych 1648, magnat w Koronie. III ordynat ostrogski.

Piotr Zborowski – kasztelan biecki i kasztelan wojnicki, wojewoda sandomierski 1568–1574, wojewoda i starosta krakowski 1574–1580, żupnik olkuski w latach 1576-1580, ambasador Rzeczypospolitej w Imperium Osmańskim w 1567 roku, starosta stobnicki od 1565 roku.