
Kazimierz Tomasz Abramowicz – polski matematyk, profesor nadzwyczajny na Uniwersytecie Poznańskim.

Andrzej Tadeusz Alexiewicz – polski matematyk, profesor Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza, doktor habilitowany, autor publikacji naukowych.

Tytus Babczyński – matematyk i fizyk polski.

Tadeusz Banachiewicz – polski astronom, matematyk i geodeta.

Kazimierz Władysław Bartel – polski matematyk, profesor, rektor Politechniki Lwowskiej, poseł na Sejm, pierwszy premier Polski po przewrocie majowym, premier pięciu rządów Rzeczypospolitej, senator, w latach 1919–1920 kierownik Ministerstwa Kolei Żelaznych, wicepremier oraz minister wyznań i oświecenia publicznego w pierwszym rządzie Józefa Piłsudskiego, podpułkownik saperów Wojska Polskiego, wolnomularz. Po zajęciu Lwowa przez Wehrmacht został aresztowany przez Gestapo, a po trzech tygodniach rozstrzelany na rozkaz Heinricha Himmlera.

Władysław Bortkiewicz – polsko-rosyjsko-niemiecki matematyk działający w Niemczech, jeden z twórców nowoczesnej statystyki matematycznej, wniósł znaczący wkład do badań nad rozkładem Poissona.

Celestyn Burstin – matematyk polskiego pochodzenia. Ukończył studia w roku 1911 na Uniwersytecie Wiedeńskim, a następnie zamieszkał w Wiedniu. W roku 1929 wyemigrował do ZSRR jako sympatyk komunizmu; profesor Uniwersytetu w Mińsku. Członek Polskiego Towarzystwa Matematycznego. Od roku 1931, członek Białoruskiej Akademii Nauk i dyrektor Instytutu Matematycznego tej Akademii. W roku 1937, Burstin został aresztowany jako podejrzany o działalność szpiegowską na rzecz Polski i Austrii. Zmarł w mińskim więzieniu w czasie przesłuchań; zrehabilitowany pośmiertnie w roku 1956.

Leon Chwistek – polski malarz, teoretyk sztuki, filozof, matematyk i prozaik.

Adam Bolesław Danielewicz, pseud. Tadeusz Oskard – demograf i statystyk polski, wykładowca Szkoły Nauk Politycznych w Warszawie.

Samuel Dickstein – polski matematyk, pedagog, encyklopedysta i historyk nauki żydowskiego pochodzenia, członek Towarzystwa Historycznego we Lwowie.
Placyd Zdzisław Dziwiński – polski matematyk.
Władysław Folkierski – polski matematyk, inżynier budowlany, uczestnik powstania styczniowego oraz profesor uniwersytetu w Limie w Peru.
Stanisław Garlicki – polski matematyk i chemik, profesor Politechniki Warszawskiej, działacz socjalistyczny, wolnomularz.

Stefan Glass – polski matematyk i poeta, przyjaciel Witkacego.

Władysław Gosiewski – polski matematyk, fizyk i logik.

Edward Jan Habich – polski inżynier i matematyk; uczestnik powstania styczniowego, na emigracji osiedlił się w Peru, gdzie zorganizował szkołę inżynieryjną i otrzymał honorowe obywatelstwo, członek honorowy Towarzystwa Muzeum Narodowego Polskiego w Rapperswilu od 1890 roku.

Stanisław Hartman – polski matematyk, profesor Uniwersytetu Wrocławskiego, wniósł znaczny wkład w rozwój analizy harmonicznej.

Karol Hertz – polski nauczyciel, matematyk i publicysta żydowskiego pochodzenia.

Maksymilian Henryk Horwitz, ps. Henryk Walecki – doktor matematyk, polski i międzynarodowy działacz socjaldemokratyczny i komunistyczny i publicysta żydowskiego pochodzenia, ofiara „wielkiej czystki” w ZSRR.

Anzelm Karol Iwanik – polski matematyk.

Stanisław Jaśkowski – polski logik, profesor i rektor Uniwersytetu Toruńskiego. Był studentem Jana Łukasiewicza i członkiem szkoły lwowsko-warszawskiej, wniósł wkład do teorii dowodu i semantyki.

Stefan Jan Kempisty – matematyk, profesor Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, autor około 40 prac, głównie z teorii funkcji zmiennej rzeczywistej.

Stanisław Kępiński – polski matematyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, dziekan i rektor Szkoły Politechnicznej we Lwowie 1903- 1904 poseł-wirylista Sejmu Krajowego Galicji VIII kadencji.
Jan Kilarski – polski matematyk i fizyk, pedagog, krajoznawca, redaktor Gazety Lwowskiej, profesor Politechniki Gdańskiej, historyk Gdańska.

Bronisław Knaster – polski matematyk.
Stanisław Kramsztyk – polski naukowiec żydowskiego pochodzenia, fizyk, matematyk, przyrodnik, pedagog, popularyzator nauki i encyklopedysta.

Antoni Kreczmar – polski informatyk i matematyk, doktor habilitowany, pracownik naukowy Instytutu Informatyki Uniwersytetu Warszawskiego.
Witold Kruk-Ołpiński – polski matematyk, fizyk i psycholog, nauczyciel akademicki, pełnił obowiązki rektora Wyższej Szkoły Pedagogicznej w 1954 roku. Ze względu na przenosiny siedziby tej uczelni z Wrocławia do Opola w 1954 roku określany mianem organizatora wielkiej przeprowadzki 1954 roku.

Henryk Edel Kryński – polski ekonomista, profesor zwyczajny nauk ekonomicznych, członek Komitetu Ekonomicznego Polskiej Akademii Nauk, działacz państwowy, zajmujący się polityką regionalną, zastosowaniem matematyki w wyższym szkolnictwie ekonomicznym i gospodarce oraz polityką i planowaniem ekonomicznym.

Stefan Kulczycki – polski matematyk, pracownik naukowy i nauczyciel, autor publikacji naukowych i podręczników.

Henryk Lauer pseud. Ernest Brand – doktor matematyki, działacz komunistyczny, publicysta. Członek Komitetu Centralnego KPRP (1920–1922) i KPP (1925–1929). Jeden z przywódców frakcji większościowców w KPP.

Adolf Lindenbaum – polski logik i matematyk żydowskiego pochodzenia, związany ze szkołą lwowsko-warszawską. Jego żoną od 1935 była Janina Hosiasson-Lindenbaum.

Witold Lipski – polski informatyk, doktor habilitowany, autor dwóch książek: Kombinatoryka dla programistów oraz Analiza kombinatoryczna. Wraz ze swym doktorantem Tomaszem Imielińskim stworzył podwaliny teorii niezupełnej informacji w relacyjnych bazach danych.

Józef Marcinkiewicz – polski matematyk, autor prac z dziedziny analizy matematycznej, dr filozofii, docent Uniwersytetu Wileńskiego, porucznik rezerwy piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Edward Marczewski − polski matematyk żydowskiego pochodzenia, profesor i rektor Uniwersytetu Wrocławskiego.

Romuald Marczyński – profesor, matematyk, pionier polskiej informatyki technicznej. Jeden z pierwszych w Polsce, który zauważył celowość przetłumaczenia francuskiego terminu l'informatique na polski termin informatyka.
Oswald Mateja – polski matematyk, nauczyciel akademicki, specjalista w dziedzinie inżynierii budowlanej i teorii konstrukcji, drugi rektor Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Opolu.

Władysław Wojciech Matwin – polski działacz komunistyczny, matematyk, jeden z pionierów polskiej informatyki.

Franciszek Mertens, znany też jako Franz Mertens – polsko-austriacki matematyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Rafał Molski, pierwotnie Rafał Mozelman – polski matematyk i filozof matematyki żydowskiego pochodzenia, uczestnik powstania w getcie warszawskim.

Stanisław Zygmunt Muszkat - współtwórca polskiej administracji miar, wicedyrektor Głównego Urzędu Miar

Otton Marcin Nikodym – polski matematyk uznany za wkład w rozwój teorii miary, analizy funkcjonalnej, równań różniczkowych i opisowej teorii mnogości. Jeden z założycieli Polskiego Towarzystwa Matematycznego w 1919.
Rościsław Oniszczyk - polski matematyk, nauczyciel akademicki związany z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Opolu; inicjator, organizator oraz pierwszy rektor Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Opolu.