W

Franciszek Ksawery Branicki herbu Korczak – pierwszy generał adiutant królewski w 1764 roku, minister wojny w Straży Praw, generał artylerii litewskiej w latach 1768–1773, hetman polny koronny w 1773–1774, hetman wielki koronny w latach 1774–1793, generał lejtnant wojsk koronnych od 1764, podstoli koronny 1764–1766, generał Imperium Rosyjskiego od 1795, poseł na sejm w 1752 i sejm konwokacyjny (1764), łowczy koronny w 1766 roku, podstoli koronny w 1764 roku, starosta halicki w latach 1763-1767.

W

Adrian Andrzej Gołyński herbu Prawdzic, kasztelan wyszogrodzki, starosta zakroczymski w 1631 roku, marszałek sejmiku generalnego województwa mazowieckiego w 1613 roku.

W

Maciej Grabowski herbu Kemlada – podskarbi wielki koronny, archiwista skarbu koronnego, poseł na sejmy.

W

Feliks (Szczęsny) Kryski z Drobina herbu Prawdzic – kanclerz wielki koronny (1613-1618), podkanclerzy koronny od 1609 roku do 1613, referendarz wielki koronny od 1606 roku, marszałek sejmu zwyczajnego w Krakowie w 1603 roku, starosta kruszwicki, kowalski, przedecki, starosta zakroczymski od 1609 roku, pisarz i mówca polityczny. W roku 1610 otrzymał nominację na urząd kasztelana zakroczymskiego.

W

Ignacy Czesław Łempicki herbu Junosza – generał major wojsk koronnych, generał adiutant królewski, oficjalista Komisji Wojskowej.

W

Jacek Bartłomiej Józef Ogrodzki – dyrektor gabinetu króla Stanisława Augusta Poniatowskiego, sekretarz wielki koronny, pisarz wielki koronny w latach 1764-1771, sekretarz Departamentu Interesów Cudzoziemskich Rady Nieustającej 1775-1780, dyrektor w latach 1764-1780, pracownik gabinetu Stanisława Augusta Poniatowskiego.

W

Kazimierz Poniatowski herbu Ciołek – generał-lejtnant wojsk koronnych w 1752 roku, podkomorzy nadworny koronny w latach 1742–1773, komendant gwardii konnej koronnej w latach 1761–1773, bibliofil i kolekcjoner, starosta spiski, stryjski, tyszowiecki, rycki, szadowski, lubelski, starosta sokalski w 1752 roku, wójt stojanowski.

W

Stanisław August, urodzony jako Stanisław Antoni Poniatowski herbu Ciołek – król Polski w latach 1764–1795, ostatni władca Rzeczypospolitej Obojga Narodów.

W

Józef Radzicki herbu Nałęcz – polski szlachcic, skarbnik (1754), podczaszy (1766), stolnik, podkomorzy zakroczymski (1773), marszałek konfederacji targowickiej. W 1775 dostał prawem emfiteutycznym królewszczyzny: Wierzbowiec, Sundyn i Letniowce.