W

František Bartoš – czeski folklorysta, językoznawca, etnograf, wydawca pieśni ludowych.

W

Iwan Bogorow – bułgarski folklorysta, filolog, tłumacz i prozaik.

W

Pavol Dobšinský – słowacki ksiądz rzymskokatolicki, folklorysta, poeta, pisarz i tłumacz. Zbieracz folkloru należący do okresu romantyzmu i pokolenia szturowców.

W

Theodor Ippen, właśc. Theodor Anton Max von Ippen – – austriacki dyplomata i albanolog.

W

Jan Urban Jarník, też jako Johann Jarnik – czeski językoznawca, specjalista od języków romańskich, albanolog, profesor uniwersytetu w Pradze.

W

Julio Caro Baroja – hiszpański antropolog, historyk, lingwista, folklorysta i eseista, syn pisarki i etnolożki Carmen Baroja, siostrzeniec pisarza Pío Baroja oraz malarza i pisarza Ricardo Baroja.

W

Janīna Kursīte-Pakule – łotewska profesor i wykładowczyni, badaczka folkloru łotewskiego, od 2008 posłanka na Sejm Republiki Łotewskiej.

W

Laura Papo Bohoreta właśc. Luna Levi – jugosłowiańska pisarka, eseistka i feministka, pochodzenia żydowskiego.

W

Jiří Polívka – czeski językoznawca, slawista. Zajmował się językiem i piśmiennictwem staro-cerkiewno-słowiańskim, zagadnieniami dialektologicznymi, ludową twórczością słowną, a także literaturą polską i rosyjską.

W

František Sušil – czeski ksiądz katolicki, profesor teologii, poeta, teoretyk literatury oraz zbieracz i wydawca pieśni ludowych. Tworzył przekłady z łaciny i języka greckiego.

W

Violeta del Carmen Parra Sandoval (hiszpańska wymowa: [bjoˈleta ˈpara]; była chilijską kompozytorką, śpiewaczką, autorką tekstów, folklorystką, etnomuzykolożką i artystką wizualną. Zapoczątkowała rozwój tzw. Nueva Canción Chileana, która uważana jest za odnowienie i przemianę chilijskiej muzyki ludowej. Parra jest uważana za „Matkę Latynoamerykańskiego folku".

W

Czokan Walichanow – kazachski pisarz, historyk, etnograf i folklorysta. Autor prac na temat historii, obyczajów i kultury narodów Azji Środkowej. Napisał pracę Kirgizy.