W

Amaunet – bogini egipska. W późnej wersji ogdoady bóstw z Hermopolis tworzyła parę z Amonem. Władała wiatrem północnym.

W

Anuket - w mitologii egipskiej córka boga Chnuma i bogini Satis. Była czczona w Górnym Egipcie. Jej wielbionym zwierzęciem była gazela. Jako bogini wierzyła ona w moc chłodnej i orzeźwiającej wody. Była boginią pierwszej katarakty. Nosiła pierzastą koronę na swej ludzkiej głowie.

W

Bastet, znana też pod nazwą Bast, Boubastis, Pasht, Ubasti, Ba en Aset – w mitologii egipskiej bogini miłości, radości, muzyki, tańca, domowego ogniska, płodności, a także kotów. Wierzono, że Bastet chroni mężczyzn przed chorobami i demonami. Przedstawiana jako kot lub kobieta z głową kota, często ze skarabeuszem na głowie, który był symbolem wschodzącego słońca, gdyż w imieniu Ra walczyła z Apopisem – ucieleśnieniem chaosu, przedstawianego jako wielkiego węża. Przedstawiano ją często z krzyżem Ankh – symbolem życia – i sistrum – uderzanym instrumentem muzycznym, który był jej atrybutem władzy. Była matką Maahesa(ang.), według niektórych źródeł, Chonsu – boga Księżyca. Bogini Bastet pojawiła się już w czasach II dynastii, i jej nazwa prawdopodobnie wzięła się od miast kultu Bast. Prawdopodobnie na początku zwierzęciem kultu był lew/lwica. W mitologii greckiej jej odpowiednikiem jest Artemida. Wielu bogów w tamtym okresie miało swoje dwie twarze – dobrą i złą; o ile Bastet kot była usposobieniem dobroci i ochroną, kojarzono ją również z bezwzględną, walczącą Sachmet przedstawianą jako kobieta z głową lwa.

W

Beset – bogini w mitologii egipskiej, żeński odpowiednik boga Besa, od czasów ptolemejskich uznawana za jego małżonkę.

W

Hathor – egipska bogini nieba, uosobienie Wielkiej Macierzy, a także patronka nekropolii tebańskiej, Oko Ra. Pierwotnie stanowiła personifikację pałacu faraona. Z czasem stała się bóstwem miłości, radości, uciech, muzyki i tańca, a także opiekunką kobiet. Nosiła przydomki „Oka Horusa”, „Złotej Bogini”, „Bogini Niebios”, „Pani Czerwonej Góry” i „Turkusowej Pani”. Grecy identyfikowali ją z Afrodytą, a Rzymianie z Wenus.

W

Hauhet – prabóstwo egipskie uosabiające nieskończoność, przedstawiane w postaci węża. Razem ze swoją męską formą Huh tworzyła jedną z par hermopolitańskiej Ogdoady.

W

Heket, Hekat – w mitologii egipskiej bogini narodzin i opiekunka kobiet rodzących.

W

Izyda – w mitologii egipskiej bogini płodności, opiekunka rodzin. W okresie rzymskim uważana za jedno z wcieleń Wielkiej Macierzy. Przypisywanym jej niekiedy zwierzęciem kultowym była krowa.

W

Kauket – prabóstwo egipskie uosabiające ciemność, przedstawiane w postaci węża. Razem ze swoją męską formą Kuk tworzyła jedną z par hermopolitańskiej Ogdoady.

W

Maat – w mitologii egipskiej bogini praw porządku, harmonii i sprawiedliwości we wszechświecie i społeczeństwie, małżonka Thota.

W

Meretseger lub Mertseger – w mitologii egipskiej bogini-wąż, która pierwotnie symbolizowała niebezpieczeństwa pustyni. Popularna od XIX dynastii opiekunka nekropolii tebańskiej.

W

Mut – w mitologii egipskiej bogini, żona Amona, matka Chonsu; bogini nieba, opiekuńcze bóstwo Górnego Egiptu.

W

Naunet – prabóstwo egipskie uosabiające wody praoceanu otaczającego ziemię, przedstawiane w postaci węża. Razem ze swoją męską formą Nun tworzyła pierwszą z par hermopolitańskiej Ogdoady.

W

Nechbet – w mitologii egipskiej bogini przedstawiana jako sępica z rozpostartymi skrzydłami.

W

Neftyda, Neftys, Nefthis – córka bogini Nut i boga Geba, siostra Ozyrysa, Seta,Horusa i Izydy, poślubiła Seta. Jej synem był Anubis, którego ojcem był Set lub Ozyrys.

W

Neit – w mitologii egipskiej bogini matka, pierwotnie dolnoegipskie lokalne bóstwo miasta Sais.

W

Nut — w mitologii egipskiej bogini nieba należąca do Wielkiej Enneady. Nut była dzieckiem Szu, boga powietrza oraz Tefnut uosabiającej wilgoć. Za męża oraz brata Nut Egipcjanie uznawali Geba, reprezentującego Ziemię. Taka personifikacja odróżnia mitologię egipską od wielu innych, gdzie niebo kojarzono z pierwiastkiem męskim, a ziemię z żeńskim, np. Uranos i Gaja u Greków.

W

Renenutet – w mitologii egipskiej bogini-kobra przedstawiana jako kobieta z głową węża. Opiekunka władców Egiptu, często łączona z boginią Wadżet. Pani zbioru owoców i żniw. Renenutet kierowała ludzkim losem, dlatego była identyfikowana z Maat. Jej świątynia z czasów Amenemhata III i IV znajdowała się w oazie Fajum.

W

Satet – w mitologii egipskiej bogini wyobrażana z koroną Górnego Egiptu uzupełnioną o dwa rogi antylopy, żona Chnuma, matka Anukis. Satis stanowiła personifikację regionu – Elefantyny i północnej Nubii.

W

Sechmet – w mitologii egipskiej bogini wojny, zemsty i chorób, a także bogini opiekuńcza Dolnego Egiptu.

W

Selkit – w mitologii egipskiej jedna z czterech bogiń opiekujących się sarkofagami. Przedstawiano ją jako kobietę z ciałem skorpiona. Choć miała groźną postać zwierzęcia, była opiekuńcza i leczyła rany powstałe od ukąszeń.

W

Seszat – w mitologii egipskiej bogini pisma i rachunków, opiekunka budownictwa i budowniczych, wywodząca się z Sais w delcie Nilu.

W

Tawaret – starożytne egipskie bóstwo opiekuńcze chroniące kobiety podczas ciąży, porodu i połogu, uważane za opiekunkę niemowląt i małych dzieci, strażniczkę domu i snu, wszechmocną obrończynię przed złymi duchami.

W

Uadżet lub Uadżyt (polskie), Wadjet (angielskie), staroegip. - W3ḏyt, egip. - Uto-Uadżet, Uadżet, Uadżit; gr. Uto, Buto, Edżo, Udżo; łac. Uraeus, stąd forma ureusz. Bogini staroegipska czczona w Dolnym Egipcie. Przedstawiana była w postaci kobry-Ureusza. Jej imię wywodziło się od koloru papirusu, a oznaczało dosł. [Ta] zielona.