
Jan Aepinus, właściwie Johann Hoeck – niemiecki duchowny i teolog luterański, działacz reformacyjny, pierwszy superintendent Hamburga.

Silvestro Aldobrandini − prawnik i polityk włoski, ojciec papieża Klemensa VIII.

Hans Asper – szwajcarski malarz i rysownik epoki poholbeinowskiej. Znany głównie z portretów sławnych reformatorów. Wywarł duży wpływ na kształtowanie się "szkoły zuryskiej". Od 1569 Asper i jego rodzina otrzymywali, ze względu na ciężkie warunki materialne, utrzymanie od państwa. Oprócz obrazów, rysunków i licznych drzeworytów, tworzył również widoki miast, obrazy bitew, ilustracje do druków i miniatury.

Johann Brenz – niemiecki teolog i działacz reformacyjny, reformator Szwabii.

Michael Coxcie – flamandzki malarz doby renesansu, uczeń Bernarda van Orley i Pietera van Aelsta. Autor, między innymi, szeregu kartonów na podstawie których wykonywano gobeliny, w tym arrasy wawelskie.

Bartolomé de la Cueva y Toledo – hiszpański kardynał.

Teodoryk Endem – kapłan franciszkanin, jeden z grupy męczenników z Gorkum, święty Kościoła katolickiego.

Sebastian Franck − niemiecki pisarz, wolnomyśliciel i teozof.

Niccolò Gaddi – włoski kardynał.
Jan Albrecht Hohenzollern, również: Jan Albrecht z Brandenburgii, Halbertstadt lub Magdeburga, niem. Johann Albrecht von Brandenburg – biskup Halberstadt i arcybiskup Magdeburga (1545-1550).
Jan (Janusz) z Książąt Litewskich, Jan Ochstat, Jan de Thelnicz – biskup wileński, biskup poznański, prepozyt kapituły katedralnej poznańskiej w latach 1512–1520, prepozyt płockiej kapituły katedralnej w latach 1512-1536, kanonik płockiej kapituły katedralnej, nieślubny syn Zygmunta Starego z pochodzącą z Moraw Katarzyną Ochstat Telniczanką, sekretarz króla Zygmunta I Starego od 1518 roku.

Katarzyna von Bora – niemiecka zakonnica, następnie małżonka reformatora religijnego Marcina Lutra.

Klaudia Walezjuszka, Klaudia francuska, – królewna francuska z dynastii Walezjuszów, księżna Bretanii od 1514 roku, królowa Francji od 1515 roku jako pierwsza żona Franciszka I.
Jan Łaski herbu Korab, znany też jako: Joannes a Lasco, Jan z Łaska, Lascius, – początkowo ksiądz katolicki, prepozyt kapituły katedralnej poznańskiej w latach 1506–1512, proboszcz gnieźnieński i łęczycki, kustosz płocki, archidiakon warszawski, kanonik krakowski, następnie minister (pastor) i teolog ewangelicko-reformowany, najwybitniejszy polski działacz reformacji, humanista, pisarz, tłumacz i dyplomata, sekretarz króla Zygmunta I Starego od 1521 roku. Organizator zborów ewangelickich w Anglii i wschodniej Fryzji, twórca Kościoła kalwińskiego w Polsce. Bratanek prymasa Polski Jana Łaskiego (Starszego). Jedyny polski działacz reformacji o znaczeniu europejskim, jest upamiętniony na Pomniku Reformacji w Genewie. Jan Łaski jest zasłużony dla rozwoju polskiego języka literackiego i piśmiennictwa oraz dla rozwoju polskiego humanizmu i tradycji demokratycznych. W 1603 roku jako autor trafił do pierwszego polskiego Indeksu Ksiąg Zakazanych powstałego z inicjatywy biskupa Bernarda Maciejowskiego.

Samuel Maciejowski herbu Ciołek – biskup chełmski od 1539, płocki od 1541, biskup krakowski od 19 kwietnia 1546, mimo objęcia biskupstwa krakowskiego nie oddał urzędu kanclerza wielkiego koronnego. Powodowało to ostrą krytykę ze strony szlachty, oburzonej łączeniem poważnych urzędów w jednym ręku. Kanonik sandomierski, kanonik krakowski w 1530, kanonik gnieźnieński w 1532, kanonik kielecki, proboszcz w Gołębiu, sekretarz wielki koronny od 1537, sekretarz królewski. Zygmunta I Starego od 1532.

Justus Menius – niemiecki teolog luterański i działacz reformacyjny.

Pietro del Monte San Savino, właśc. Pietro Guidalotti − 50. Wielki Mistrz Zakonu Kawalerów Maltańskich (joannitów) w latach 1568–1572, Włoch, spowinowacony z papieżem Juliuszem III.

Laurentius Petri Nericius, Lars Petersson – szwedzki duchowny luterański, reformator religijny, arcybiskup Uppsali w latach 1531–1573

Piotr z Alkantary, przed wstąpieniem do zakonu Juan de Garabito y Vilela de Sanabria – święty katolicki, kapłan, mistyk, asceta, franciszkanin, teolog.

Pius IV – włoski duchowny, papież w okresie od 25 grudnia 1559 do 9 grudnia 1565.

Diana de Poitiers, Księżna de Valentinois – najbardziej wpływowa faworyta króla Francji Henryka II Walezjusza (1519-1559).

Rodrigo Aragoński – książę Bisceglie i Sermonetty. Jedyne dziecko Lukrecji Borgii, córki papieża Aleksandra VI i jej drugiego męża Alfonsa Aragońskiego, syna Alfonsa II, króla Neapolu.

Giulio Romano, właściwie Giulio Lippi – włoski malarz i architekt. Był uczniem Rafaela, lecz później silny wpływ wywarła na niego twórczość Michała Anioła.

Bernardino de Sahagún OFM – hiszpański zakonnik, misjonarz franciszkański swą posługę wykonujący wśród Azteków i innych plemion meksykańskich, jeden z pionierów etnografii.

Edmund Tudor – szóste dziecko i trzeci syn króla Anglii Henryka VII Tudora i Elżbiety York, córki króla Edwarda IV. Edmund od urodzenia był księciem Somerset. Zmarł mając niewiele ponad rok z nieznanych przyczyn. Jego starszymi braćmi byli: Artur, książę Walii i król Henryk VIII, zaś siostrami m.in. Małgorzata, królowa Szkocji i Maria, królowa Francji.

Pietro Martire Vermigli – włoski zakonnik, następnie kalwiński teolog i pisarz, wywarł wpływ na doktrynę anglikanizmu.