WAdźanta – grupa wzgórz w Indiach w stanie Maharasztra, na terenie dawnego księstwa Hajderabadu. W ich zboczach, nad doliną rzeki Waghory, wykutych jest 30 pieczar z unikatowymi malowidłami o tematyce buddyjskiej. Cztery groty to ćajtje – miejsca kultu, zaś pozostałe to wihary – miejsca zamieszkania i gromadzenia się mnichów. Groty powstały między II wiekiem p.n.e. a VII wiekiem n.e. Wiele z nich wykuto za czasów Guptów. Część grot nie została ukończona, prawdopodobnie z uwagi na brak funduszy związany z zanikiem buddyzmu na półwyspie dekańskim. Groty zostały odkryte w 1819 przez grupę angielskich myśliwych. Zespół grot w Adźancie znajduje się na liście światowego dziedzictwa UNESCO.
WAhmadabad – historyczna stolica i największe miasto Gudźaratu.
WBhimbetka – stanowisko archeologiczne w stanie Madhya Pradesh, gdzie odkryto najstarsze znane ślady ludzkiej obecności na terenie Indii. W skalnych schroniskach z epoki kamienia odkryto petroglify i malowidła naskalne, liczące sobie około 9000 lat. Region został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Bhimbetka jest miejscem odkrycia jednych z najstarszych znanych na świecie petroglifów.
WBodh Gaja, hindi Badh Gayā, ang. Buddh Gaya – miejscowość w północno-wschodnich Indiach. Według tradycji buddyjskiej tu rosło święte drzewo figowiec pagodowy, pod którym Siddhartha Gautama dostąpił przebudzenia (bodhi), stając się Buddą (Przebudzonym). Najstarszą budowlę sakralną w Bodh Gaja była mała świątynia z czasów króla Aśoki. Jednak około II w. n.e. za panowania dynastii Kuszanów zburzono ją i zastąpiono nową wielką świątynią, której nadano miano Świątyni Wielkiego Przebudzenia (Mahabodhi). W trakcie przeprowadzonej w XIX w. renowacji kompleksu świątynnego odkryto pozostałości krużganka wybudowanego w miejscu medytacyjnych przechadzek Buddy. Ślady stóp Buddy odtworzono w jego posadzce w postaci szeregu kwiatów lotosu. Świątynia Mahabodhi, którą wielokrotnie przebudowywano, stanowi obecnie symboliczne centrum indyjskiego i światowego buddyzmu i jest celem licznych pielgrzymek buddystów i hinduistów.
WCzerwony Fort, także Lal Qil'ah lub Lal Qila – kompleks budowli fortecznych w Delhi, w Indiach. W 2007 roku kompleks został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WCzerwony Fort w Agrze – zespół budowli fortecznych i pałacowych w Agrze w Indiach, wzniesiony z inicjatywy Akbara (1556–1605).
WPark Narodowy Doliny Kwiatów – park narodowy w stanie Uttarakhand w północno-zachodnich Indiach. Park położony jest w Himalajach, u podnóży najwyższego szczytu Indii, Nanda Devi. Nazwa Parku pochodzi od ogromnej liczby kwiatów, kwitnących podczas krótkiego lata. Głównym celem utworzenia parku była właśnie ochrona wysokogórskiej flory, a także krajobrazu.
WDworzec Króla Śiwadźiego – dworzec kolejowy w Mumbaju w Indiach, w 2004 r. wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
WDźantar Mantar – obserwatorium astronomiczne w Jaipurze w Radżastanie (Indie), wzniesione na początku XVIII wieku z inicjatywy maharadży Sawai Jai Singha II (1688–1743), znanego z zamiłowania do astronomii. Na terenie obserwatorium znajduje się największy na świecie zegar słoneczny i astrolabium. Najlepiej zachowany kompleks wśród dawnych obserwatoriów indyjskich, w 2010 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WElura (Ellora) – stanowisko archeologiczne w Indiach w stanie Maharasztra znane dzięki unikalnemu zespołowi trzydziestu czterech wykutych w bazaltowej skale świątyń.
WFatehpur Sikri – zespół architektoniczny dawnej stolicy Wielkich Mogołów. Znajduje się 37 kilometrów na zachód od Agry, w obrębie miasta o tej samej nazwie.
WGhaty Zachodnie – krawędziowe, pokryte zielenią pasmo górskie w Azji Południowej, w południowo-zachodnich Indiach o powierzchni całkowitej 160 000 km2. W 2012 roku zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WGrobowiec Humajuna – kompleks budowli w Nowym Delhi, miejsce pochówku Humajuna (1508–1556), władcy Indii z dynastii Wielkich Mogołów.
WGroty Elefanty – zespół siedmiu wykutych w skale świątyń na indyjskiej wyspie Elefancie na Morzu Arabskim.
WHampi – wioska w Indiach w stanie Karnataka.
WKanczendzonga – ośmiotysięcznik, najwyższy punkt Indii, drugi co do wysokości szczyt w Himalajach, trzeci co do wysokości szczyt Ziemi, o wysokości 8586 m n.p.m..
WPark Narodowy Kaziranga – park narodowy o powierzchni 430 km kwadratowych, położony w północno-wschodnich Indiach, w stanie Asam, na wschód od miasta Guwahati, nad rzeką Brahmaputra.
WPark Narodowy Keoladeo – park narodowy w Indiach, we wschodniej części Radżastanu, w okolicach miasta Bharatpur, założony w celu ochrony ptactwa. Na terenie Parku zamieszkuje na stałe lub przebywa w czasie migracji łącznie ponad 370 gatunków ptaków.
WKhajuraho – miejscowość w Indiach w stanie Madhya Pradesh, nad rzeką Khudar, słynąca z zespołu hinduistycznych świątyń wzniesionych między IX a XII w. przez władców z dynastii Ćandelów.
WKoleje górskie w Indiach – linie kolejowe na górskich terenach Indii, zbudowane na przełomie XIX i XX wieku w ramach rozbudowy sieci kolejowej przez Brytyjczyków.
WŚwiątynia Słońca – świątynia boga słońca Surji w miejscowości Konark w indyjskim stanie Orisa na wybrzeżu Zatoki Bengalskiej, zbudowana w 1278 przez króla Narasimha-Dewę I z dynastii Gangów.
WKościoły i klasztory Goa − zespół obiektów sakralnych w Starym Goa w indyjskim stanie Goa, dawnej stolicy Indii Portugalskich wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO pod numerem 234. Na przestrzeni wieków budowle służyły jako wzorce budownictwa kościelnego w Indiach i przyczyniły się do rozpowszechniania sztuki manuelińskiej, manieryzmu i baroku w innych krajach Azji.
WKutb Minar – minaret w Delhi, wzniesiony w XIII w. z czerwonego piaskowca, o wysokości 73 m, średnicy 3 m u szczytu i 14 m u podstawy. Na całej wysokości zdobiony żłobieniami. Został wzniesiony jako część pierwszego meczetu w Indiach – Kuwwat-al-Islam.
WMahabalipuram, niekiedy również Mamallapuram – miejscowość w Indiach w stanie Tamil Nadu, nad brzegiem Zatoki Bengalskiej. Mieszczą się w niej liczne świątynie i zabytki rzeźbiarskie z czasów dynastii Pallawów z VII-VIII w. Ich państwo, nastawione na handel i ekspansję morską w Mahabalipuramie miało swój główny port. Na jego potrzeby, jako latarnię morską wykorzystywano świątynię Olakaneśwary, zbudowaną na wysokiej skale w VIII w. Na jej płaskim dachu rozpalano ogień, aby określać statkom położenie portu.
WPark Narodowy Manas – park narodowy położony w północno-wschodnich Indiach, w stanie Asam, u podnóża Himalajów, nad rzeką Brahmaputra.
WNalanda – buddyjski klasztor i uniwersytet założony w V wieku, w północno-wschodnich Indiach, na terenie dzisiejszego stanu Bihar. Jedna z najstarszych placówek edukacyjnych na świecie, jednocześnie obok Wikramasili największa i najsławniejsza tzw. mahāvihāra. W 2016 roku obiekt wpisano na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
WPark Narodowy Nanda Devi – park narodowy położony w okolicach szczytu Nanda Devi, w północnych Indiach, w stanie Uttarakhand, przy granicy z Chinami. Powierzchnia parku obejmuje 717 km². Park został utworzony w 1982, a w 1988 został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. W 2005 wpisem został objęty również pobliski Park Narodowy Doliny Kwiatów. Ze względu na niedostępność parku, na jego terenie przetrwał szereg rzadkich gatunków, w tym pantera śnieżna.
WPark Archeologiczny Czampaner-Pavagad – kompleks archeologiczny w stanie Gudźarat w zachodnich Indiach, obejmujący szereg zabudowań z VIII–XIV wieku, oraz pozostałości XVI-wiecznej stolicy państwa Gudźarat, m.in. najlepiej zachowane na terenie Indii pozostałości pre-mogolskiego miasta muzułmańskiego. Znajdująca się na terenie Parku Świątynia Kalikamata jest ważnym miejscem dla wyznawców hinduizmu.
WPark Narodowy Wielkich Himalajów – park narodowy o powierzchni administracyjnej 1171 km kwadratowych, położony w regionie miasta Kullu w stanie Himachal Pradesh, w zachodnich Himalajach.
WPattadakal – miejscowość w stanie Karnataka w południowych Indiach, położona ok. 2o km od dawnej stolicy Ćalukjów, Badami. Znana jest przede wszystkim z pochodzącego z zespołu 9 doskonale zachowanych świątyń hinduistycznych i jednej dźinijskiej, zbudowanych od VII do X w.. Wyjątkowość świątyń wynika połączenia w architekturze Pattadakal wpływów drawidyjskich (południowo-indyjskich) i aryjskich (północno-indyjskich). W 1987 Pattadakal został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
WRani ki vav – studnia schodkowa z XI wieku nad rzeką Saraswati w Patan w stanie Gudźarat w Indiach, wyróżniająca się mistrzostwem skomplikowanych rozwiązań technicznych i pięknem detalu architektonicznego.
WSańći, miejscowość w Indiach w stanie Madhya Pradesh. Słynie z zespołu architektektury buddyjskiej, w skład którego wchodzą trzy stupy, ruiny świątyń i klasztorów. Najbardziej znana jest stupa nr 1, zwana Wielką Stupą. Zaczęto ją wznosić w III w. p.n.e. za panowania Aśoki Wielkiego, ale potem kilkakrotnie przebudowywano. Stupę otacza tradycyjne kamienne ogrodzenie zwane wedika, zakreślające obszar świętej wędrówki – pradakszina. W obręb uświęconego obszaru prowadzą cztery bramy – torana – z których szczególnie wschodnia zasługuje na uwagę ze względu na bogatą dekorację rzeźbiarską. Brama stanowi imitację konstrukcji drewnianej wykonaną w kamieniu. Jej powierzchnia zawiera liczne przedstawienia z życia Buddy. Jednak nie pojawia się postać samego założyciela religii, a jedynie jego emblematy: drzewo bodhi, odciśnięte ślady stóp, koń bez jeźdźca. Występują również przedstawienia niebuddyjskie, np. bogini Lakszmi, małżonki Wisznu. Najbardziej znaną rzeźbą tej bramy jest Jakszi z drzewem Jest to postać kobieca przedstawiająca nimfę drzew, wkomponowana w narożnik pomiędzy filar i belkę poprzeczną bramy. Dekoracja powstała w I w. n.e., za dynastii Satawahanów. Napis fundatorski głosi, że wykonali ją rzeźbiarze kości słoniowej z miasta Widisia. Stupa została opuszczona w XIV wieku. Ponownie odkryta przez armię brytyjską w 1818. W latach 1912–1919 odnowiona przez służby archeologiczne Indii kierowane przez Johna Marshalla. W 1989 została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
WPark Narodowy Sundarban – park narodowy w Bengalu Zachodnim w Indiach, w delcie Gangesu i Brahmaputry. Obejmuje część obszaru lasów namorzynowych Sundarbanów.
WŚwiątynia Mahabodhi – buddyjski zespół świątynny w miejscowości Bodh Gaja w stanie Bihar w północnych Indiach, zbudowany w miejscu, gdzie Budda Siakjamuni według tradycji miał uzyskać oświecenie. Na tyłach świątyni rośnie drzewo Bodhi, będące ponoć potomkiem figowca pod którym medytował Budda. Cały kompleks świątynny został wpisany w 2002 roku na listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.
WTadź Mahal – indyjskie mauzoleum wzniesione przez Szahdżahana z dynastii Wielkich Mogołów, na pamiątkę przedwcześnie zmarłej, ukochanej żony Mumtaz Mahal. Obiekt bywa nazywany świątynią miłości.
WTańdźawur – miasto w stanie Tamilnadu w południowych Indiach, znane z pochodzącej z XI wieku Świątyni Brihadiśwary, która jest dziełem drawidyjskiego państwa Ćola.
WWidźajanagar – opuszczone miasto w południowych Indiach, w stanie Karnataka, w Ghatach Zachodnich, w niewielkiej wiosce Hampi. Założone ok. roku 1346 przez braci Hariharę i Bukkę miasto to było od XIV do XVI wieku centralnym ośrodkiem Królestwa Widźajanagaru, najpotężniejszego nowożytnego imperium hinduskiego na południu kraju. To bogate serce ostatniego hinduskiego imperium zniszczyła w 1565 roku armia koalicji sułtanatów dekańskich. Wojska muzułmańskie po rozgromieniu armii królewskiej w bitwie pod Talikotą, zdobyły miasto, które było łupione przez najeźdźców przez kilka miesięcy. Widźajanagar nie został nigdy później odbudowany. Ruiny stolicy wpisano w 1986 roku na listę światowego dziedzictwa UNESCO.