46 Czasopisma wydawane do 1939

Chłopska Prawda – dwutygodnik wydawany przez Wydział Wiejski CKW Polskiej Partii Socjalistycznej w latach 1921-1939.

Chwila – polskojęzyczna gazeta o charakterze narodowo-syjonistycznym wydawana przez środowiska żydowskie we Lwowie.

Czas – dziennik informacyjno-polityczny wydawany w latach 1848–1934 w Krakowie, a w latach 1935–1939 w Warszawie.

Dziennik Berliński – polska gazeta ukazująca się w Niemczech w latach 1897–1939.

Dziennik Bydgoski – polski dziennik ukazujący się w Bydgoszczy w latach 1907-1939, a od 1920 roku także w województwie poznańskim i pomorskim. Główne polskie pismo codzienne w Bydgoszczy z okresu zaboru pruskiego i okresu międzywojennego.

Dziennik Polski – gazeta codzienna Polaków na Zaolziu, wydawana w latach 1934–1938 w Czeskim Cieszynie z podtytułem „pismo bezpartyjne ludności polskiej w Czechosłowacji”. W okresie 1938–1939 jako „pismo bezpartyjne ludności polskiej”. Powstałe z inspiracji Konsulatu RP w Ostrawie.

Ero-Foto – polski ilustrowany kwartalnik o tematyce fotograficznej, wydawany w Poznaniu w latach 1935–1938.

Fotograf Polski – polski ilustrowany miesięcznik o tematyce fotograficznej, wydawany w Warszawie w latach 1925–1939.

„Gazeta Gdańska” – polska gazeta wydawana w Gdańsku od 1891, pierwszy polskojęzyczny periodyk w tym mieście. W latach 1925-1926 ukazywała się pod tytułem „Echo Gdańskie”, następnie pod podwójną nazwą, by w końcu roku powrócić do starej nazwy. Ostatni numer ukazał się w 1939.

Gazeta Polska – dziennik informacyjno-polityczny o orientacji pro-sanacyjnej, wydawany w latach 1929–1939 w Warszawie.

Gazeta Świąteczna – tygodnik popularno-oświatowy dla ludu, wydawany w latach 1881–1939 w Warszawie. Został założony przez Konrada Prószyńskiego. Później pismem kierowali: Tadeusz Prószyński (1873-1925), Pelagia Wanda Prószyńska (1889-1953) i Konrad Marcjan Prószyński (1891-1944).

Gazeta Warszawska – jedna z pierwszych warszawskich gazet ukazująca się regularnie przez długi czas, została założona po kasacie zakonu jezuitów w 1774 r., pierwotnie pod tytułem „Wiadomości Warszawskie”, była najstarszym dziennikiem.

Głos Kobiet – czasopismo Centralnego Wydziału Kobiet Polskiej Partii Socjalistycznej skierowane do robotnic, stawiające sobie za cel ich aktywizację społeczno-polityczną. Było wydawane w latach 1908–1939.

Głos Lubelski – pismo codzienne wydawane w Lublinie, politycznie związane z endecją.

Głos Narodu – dziennik ukazujący się w Krakowie w latach 1893–1939.

Głos Poranny – dziennik o orientacji socjaldemokratycznej wydawany w Łodzi w latach 1929–1939.

Hajnt – dziennik społeczno-polityczny w języku jidysz ukazujący się od 1908 do 1939 roku, wydawany w Warszawie.

Ilustrowany Kurier Codzienny, I.K.C. – wysokonakładowy dziennik polityczno-informacyjny wydawany w latach 1910–1939 w Krakowie; pierwszy dziennik ogólnopolski, zapoczątkował działalność koncernu wydawniczego Ilustrowany Kurier Codzienny. Z gazetą współpracowali czołowi polscy dziennikarze i publicyści oraz ludzie kultury i nauki. Posiadał dodatki, między innymi „Kurier Literacko-Naukowy”, wydawany w latach 1924–1939, i „Kurier Kobiecy”, wydawany w latach 1927–1939.

Kurier Bydgoski – polski dziennik ukazujący się w Bydgoszczy w latach 1933-1939, następca Gazety Bydgoskiej; druga pod względem popularności gazeta codzienna w Bydgoszczy w dwudziestoleciu międzywojennym.

Kurier Czerwony – dziennik popołudniowy wydawany w latach 1922–1939 przez warszawski koncern prasowy Dom Prasy S.A.

Kurier Kobiecy – gazeta kobieca o tematyce społeczno-politycznej, wydawana w latach 1927-1939 jako bezpłatny dodatek do krakowskiego „Ilustrowanego Kuriera Codziennego” (IKC).

Kurier Poranny – polski dziennik informacyjno-publicystyczny, wydawany w latach 1877–1939 w Warszawie.

Kurier Warszawski – gazeta codzienna wydawana w Warszawie od roku 1821 do 1939, związana ze Stronnictwem Chrześcijańsko-Narodowym. Była popularna wśród urzędników państwowych i warstwy inteligenckiej stolicy w okresie dwudziestolecia międzywojennego.

Leeds Mercury – angielska gazeta, wydawana w Leeds w latach 1718–1755 i ponownie 1767–1939. Do 1855 „Leeds Mercury” była tygodnikiem, następnie ukazywała się trzy razy w tygodniu, a od 1861 codziennie.

Leica w Polsce – polski ilustrowany miesięcznik fotografii małoobrazkowej, wydawany w Warszawie w latach 1937–1939. Organ Polskiego Towarzystwa Fotograficznego.

Łodzianin – gazeta; organ prasowy Polskiej Partii Socjalistycznej, wychodzący od października 1900 r. jako wydawnictwo konspiracyjne. W II Rzeczypospolitej ukazywał się jako dziennik do wybuchu II wojny światowej.

Mały Polak w Niemczech – dodatek do organu Związku Polaków w Niemczech, „Polak w Niemczech”, ukazujący się w Niemczech od 1 sierpnia 1925 do 1939. Pismo ukazywało się co miesiąc i było skierowane do dzieci młodszych.

Mały Przegląd – pismo dzieci i młodzieży założone przez Janusza Korczaka w październiku 1926.

Młody Polak w Niemczech – dodatek do organu Związku Polaków w Niemczech, „Polak w Niemczech”, ukazujący się w Niemczech od 1 kwietnia 1930 do 1939. Pismo ukazywało się co miesiąc i było skierowane do młodzieży powyżej 14 roku życia.

Nasz Głos : czasopismo regjonalne – miesięcznik wydawany w Augustowie od 1932 do 1939 r. Od 1934 r. zmiana podtytułu: z czasopismo regjonalne na czasopismo regjonalne Ziemi Augustowskiej.

Nasz Przegląd – dziennik polskiej przedwojennej mniejszości żydowskiej, wydawany w Warszawie w latach 1923–1939. Był redagowany przez Jakuba Appenszlaka, Natana Szwalbe, Saula Wagmana i Daniela Rozencwajga. Miał nakład 40000–50000 egzemplarzy. Prezentował umiarkowanie syjonistyczny punkt widzenia, dziennikarze byli związani z grupą El Liwot.

Orędownik – polskojęzyczne czasopismo (dziennik) wychodzące w Poznaniu w latach 1871-1939.

Polak w Niemczech – organ Związku Polaków w Niemczech ukazujący się w Niemczech od 1 kwietnia 1925 do 1939. Pismo ukazywało się z reguły co miesiąc i było przekazywane za darmo członkom Związku Polaków w Niemczech.

Przegląd Policyjny – polski dwumiesięcznik Policji Państwowej, wydawany w II Rzeczypospolitej.

„Ruch Literacki” – polski miesięcznik naukowy ukazujący się w latach 1926–1939.

Skamander: Miesięcznik poetycki – polskie czasopismo literackie z siedzibą w Warszawie, które ukazywało się w latach 1920–1928, a następnie 1935–1939. Pierwotnie wydawany był przez Władysława Zawistowskiego, a od 1922 roku przez Mieczysława Grydzewskiego.

„Słowo” – lokalny, opiniotwórczy dziennik wydawany w latach 1922–1939 w Wilnie, uznawany za organ prasowy monarchistów, konserwatystów i litewskiego ziemiaństwa skupionych w Stronnictwie Prawicy Narodowej, a następnie po 1926 roku w Organizacji Zachowawczej Pracy Państwowej.

„Sybirak” – polskie czasopismo wydawane w latach 30. II Rzeczypospolitej.

Sygnały – niezależne lewicowe pismo społeczno-kulturalne publikowane we Lwowie w latach 1933–1939. Tytuł pisma nawiązywał do wywrotowego dramatu Ewy Szelburg-Zarembiny, opublikowanego w 1933 roku, będącego ostrą krytyką systemu kapitalistycznego.

Świat – tygodnik społeczno-kulturalny wydawany w Warszawie w latach 1906–1939.

Światowid – ilustrowany tygodnik społeczno-kulturalny wydawane w Krakowie w latach 1924-1939 przez koncern Ilustrowany Kurier Codzienny pod redakcją Józefa Flacha.

Tęcza – polskie czasopismo kulturalno-społeczne, wydawane w latach 1927-1939 w Poznaniu przez Wydawnictwo Tęczy.

Tygodnik Illustrowany – warszawskie ilustrowane czasopismo kulturalno-społeczne, wydawane w latach 1859–1939, założone przez Józefa Ungra. Pismo nie było związane z żadną opcją polityczną, publikowało wiele materiałów historycznych i utworów literackich, zamieszczało również reprodukcje dzieł plastycznych. Z pismem współpracowało wielu pisarzy, m.in. Wincenty Pol, Henryk Sienkiewicz, Teodor Jeske-Choiński i Eliza Orzeszkowa. W okresie pozytywizmu był to najpopularniejszy w Polsce tygodnik ilustrowany.

W Służbie Penitencjarnej – polski dwutygodnik wydawany w II Rzeczypospolitej.

„Warszawski Dziennik Narodowy” – polski dziennik wydawany w latach 30. XX wieku w II Rzeczypospolitej.

Życie Tatarskie. Wydawnictwo Oddziału Związku K.O. Tatarów w Wilnie – miesięcznik wydawany w Wilnie w latach 1934-1939. Wydawcą był oddział wileński Związku Kulturalno Oświatowego Tatarów. Redaktorem naczelnym był Stefan Tuhan-Baranowski.