WMuzeum Białoruskie im. Iwana Łuckiewicza w Wilnie – białoruska placówka naukowo-kulturalna mieszcząca się w latach 1921-45 w Wilnie przy Ostrobramskiej 9 – wraz z Białoruskim Towarzystwem Naukowym i Gimnazjum tworzyła centrum życia społecznego wileńskich Białorusinów w okresie II Rzeczypospolitej.
WMuzeum Kolejnictwa w Wilnie – placówka muzealna Kolei Litewskich.
WLitewskie Muzeum Narodowe w Wilnie, muzeum historyczne w Wilnie, założone w 1952 jako Muzeum Historyczno-Etnograficzne w Wilnie w oparciu o zbiory miejscowych muzeów polskich przejęte przez Litewską Akademię Nauk w 1941; litewska narodowa instytucja kultury, dokumentuje historię Wielkiego Księstwa Litewskiego i Litwy.
WMuzeum Adama Mickiewicza w Wilnie mieści się w oficynie d. kamienicy Byczkowskich, w trzech pokojach. Zbiory obejmują liczne pamiątki z pobytów Mickiewicza w Wilnie i Kownie, m.in. portrety artysty, część jego księgozbioru, księgę rejestracyjną studentów z 1815 r., w której pod nr 93 figuruje Mickiewicz, jego prośby o urlopy, świadectwo ukończenia studiów i zeznania złożone w procesie filomatów. Znajdują się tu także przedmioty codziennego użytku, jak kapcie poety, krzesło czy stolik do gry w karty. W pomieszczeniach obecnego muzeum Mickiewicz robił korektę Ballad i romansów i dopracował Grażynę wmurowana wbrew carskim zakazom w 1855 r.
WMuzeum Dziedzictwa Sakralnego w Wilnie mieści się w murach odrestaurowanego kościoła św. Michała Archanioła i klasztoru bernardynek na Starym Mieście w Wilnie – jest to była świątynia rzymskokatolicka, jedyny renesansowy kościół miasta. Obiekty te po burzliwych dziejach i wieloletnim zaniedbaniu zostały przekazane kurii diecezji wileńskiej w 1993.
WMuzeum Starożytności w Wilnie, muzeum historyczne i historii naturalnej w Wilnie, założone w 1855 roku przez Eustachego Tyszkiewicza, otwarte w 1856 roku w budynku byłego Uniwersytetu Wileńskiego; zamknięte w 1863 roku, w 1865 roku zlikwidowane na polecenie Michaiła Murawjowa i zagrabione przez rosyjskie instytucje naukowe; ponownie zorganizowane przy Uniwersytecie Stefana Batorego w 1919 roku, w 1941 roku zagrabione przez Litewską Akademię Nauk. Drugie najstarsze polskie muzeum, pierwsze muzeum na Litwie, dokumentowało historię Rzeczypospolitej Obojga Narodów na ziemiach zabranych; od 1992 roku zbiory muzeum znajdują się w posiadaniu Litewskiego Muzeum Narodowego w Wilnie.
WMuzeum Ofiar Ludobójstwa w Wilnie, na Litwie zostało utworzone w 1992 przez Ministerstwo Kultury Litwy, na wniosek Związku Więźniów Politycznych i Deportowanych. W 1997 przekazano go Centrum Badania Ludobójstwa i Ruchu Oporu Mieszkańców Litwy. Muzeum mieści się w dawnej siedzibie Gestapo, NKWD/KGB naprzeciwko pl. Łukiskiego, dlatego potocznie określany jest jako Muzeum KGB.