WDKD-I – polski dwumiejscowy samolot sportowy w układzie zastrzałowego górnopłatu z lat 20. XX wieku, zaprojektowany przez braci Stanisława i Mieczysława Działowskich i zbudowany w Bydgoszczy. Oblatany 1 lutego 1926 roku DKD-I był pierwszym polskim samolotem sportowym, który wykonał przelot międzymiastowy. W maju 1927 roku płatowiec był eksponowany na zorganizowanej przez LOPP Wystawie Lotniczej w Warszawie. Po wystawie, podczas lotu z Warszawy do Krakowa, z powodu defektu silnika samolot uległ uszkodzeniu podczas przymusowego lądowania. Jego płat i usterzenie posłużyły później do budowy kolejnego modelu – DKD-III.
WDKD-III – polski jednomiejscowy samolot sportowy w układzie zastrzałowego górnopłatu z lat 20. XX wieku, zaprojektowany i zbudowany w warsztatach 2. Pułku Lotniczego w Krakowie przez braci Stanisława i Mieczysława Działowskich. Oblatany 4 października 1927 roku DKD-III był jednym z wczesnych udanych polskich samolotów sportowych. Brał udział w I Krajowym Konkursie Awionetek w Warszawie, zajmując czwarte miejsce, drugiej edycji tych zawodów w 1928 roku, zajmując trzecie miejsce, oraz trzeciej edycji w 1930 roku, nie kończąc imprezy z powodu uszkodzenia. DKD-III wykonał ogółem około 1800 lotów trwających łącznie 431 godzin.
WDKD-IV – polski dwumiejscowy samolot sportowy w układzie zastrzałowego górnopłatu z lat 20. XX wieku, zaprojektowany i zbudowany w warsztatach 2. pułku lotniczego w Krakowie przez braci Stanisława i Mieczysława Działowskich. Oblatany we wrześniu 1928 roku DKD-IV był rozwinięciem poprzednich konstrukcji Działowskich – DKD-I i DKD-III. Dwa egzemplarze tego samolotu brały udział w II Krajowym Konkursie Awionetek w Warszawie w 1928 roku, zajmując pierwsze i piąte miejsce; DKD-IV bis uczestniczył też w trzeciej edycji tych zawodów w 1930 roku, zajmując 11. miejsce. Ogółem powstały trzy płatowce DKD-IV, choć planowano wykonanie na rzecz lotnictwa wojskowego 25 sztuk tych maszyn.
WGabriel P-V – polski jednomiejscowy lekki samolot sportowy w układzie górnopłatu z lat 20. XX wieku, zaprojektowany przez braci Waltera i Williego Gabrielów i zbudowany w fabryce mebli „Bracia Gabriel” w Bydgoszczy. Oblatany we wrześniu 1921 roku Gabriel P-V był pierwszym samolotem sportowym, jaki został zbudowany w Polsce po I wojnie światowej. Na przełomie 1921 i 1922 roku płatowiec został przebudowany, nosząc odtąd oznaczenie P-Va. Samolot nie wzbudził jednak zainteresowania Departamentu Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych, w związku z czym maszyna nie weszła do produkcji seryjnej. Jedyny egzemplarz maszyny został wycofany z eksploatacji z powodu zużycia w 1923 roku.
WJD-2 – pierwszy samolot sportowy skonstruowany w Polsce po I wojnie światowej i zbudowany w niewielkiej serii.
W
WNy-4 – polski samolot sportowy skonstruowany w okresie dwudziestolecia międzywojennego.
WO-2 – amatorski samolot sportowy, konstrukcji Michała Offierskiego.
WPWS-3 – polski dwumiejscowy samolot sportowy w układzie górnopłatu z lat 20. XX wieku, zaprojektowany przez inż. Stanisława Cywińskiego i zbudowany w Podlaskiej Wytwórni Samolotów w Białej Podlaskiej. Oblatany 20 maja 1927 roku PWS-3 był pierwszym samolotem sportowym, jaki został zbudowany przez polski przemysł lotniczy. Największym sukcesem maszyny było zajęcie 2. miejsca w I Krajowym Konkursie Awionetek w październiku 1927 roku. Projektowana wersja wojskowa mimo swojej uniwersalności nie wzbudziła zainteresowania Departamentu Lotnictwa, w związku z czym maszyna nie weszła do produkcji seryjnej.
WPWS-4 – polski jednomiejscowy samolot sportowy w układzie grzbietopłatu z lat 20. XX wieku, zaprojektowany przez inż. Augusta Bobka i zbudowany w Podlaskiej Wytwórni Samolotów w Białej Podlaskiej. Oblatany we wrześniu 1928 roku PWS-4 miał być tanim i lekkim samolotem sportowym, jednak jego konstrukcja jako jednomiejscowa nie wzbudziła zainteresowania aeroklubów, potrzebujących głównie dwumiejscowych samolotów szkolnych.
WPWS-8 — polski samolot sportowy skonstruowany w 1929 w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, zbudowany w jednym egzemplarzu.
WPWS-50 — polski samolot sportowy skonstruowany w 1930 w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, zbudowany w jednym egzemplarzu.
WPWS-51 — polski samolot sportowy skonstruowany w 1930 w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, zbudowany w jednym egzemplarzu.
WPWS-52 — polski samolot sportowy skonstruowany w 1930 roku w Podlaskiej Wytwórni Samolotów, zbudowany w jednym egzemplarzu.
WPLZ I-23 Manager – polski 4 miejscowy samolot sportowy i turystyczny o konstrukcji kompozytowej.
WPZL-102 Kos – polski samolot sportowy wybudowany w Wytwórni Sprzętu Komunikacyjnego WSK-Okęcie pod koniec lat 50. Z wybudowanych 8 samolotów seryjnych, 7 wyeksportowano.
WPZL-110 Koliber – samolot szkolno-sportowy, jest polską odmianą licencyjną francuskiego samolotu Socata Rallye powstałego w 1959 r., a produkowanego od 1961 r. W 1976 r. PZL zakupiły licencję odmiany Rallye 100ST. Samolot został zmodyfikowany przez zamontowanie silnika PZL-Franklin 4A-235B3 oraz dostosowany do możliwości wytwórni. Oznaczenie zmieniono na PZL-110 Koliber. 18 kwietnia 1978 r. pierwszy lot wykonał zakupiony we Francji Rallye 100S z zamontowanym silnikiem PZL-Franklin, a 8 maja 1979 r. oblatany został PZL-110 zbudowany w całości w Polsce. Do końca 1987 r. zbudowano serię 36 egzemplarzy, które są używane głównie przez aerokluby.
WPZL.5 (PZL-5) — polski samolot sportowy projektu Władysława Kozłowskiego i inż. Stefana Malinowskiego opracowany i oblatany w 1930 roku w Państwowych Zakładach Lotniczych.
WPZL.19 – polski samolot sportowy projektu inżynierów Jerzego Dąbrowskiego i Franciszka Misztala opracowany i oblatany w 1932 roku w Państwowych Zakładach Lotniczych.
WPZL.26 – polski samolot sportowy projektu inżynierów Jerzego Dąbrowskiego, Piotra Kubickiego i Franciszka Misztala opracowany i oblatany w 1934 roku w Państwowych Zakładach Lotniczych.
WRWD-1 – polski dwumiejscowy samolot sportowy.
WRWD-2 – polski samolot turystyczno-sportowy, skonstruowany przez zespół konstrukcyjny RWD na przełomie roku 1928 i 1929.
WRWD-3 – polski samolot turystyczno-sportowy, skonstruowany przez zespół konstrukcyjny RWD na przełomie roku 1929 i 1930.
WRWD-4 - polski samolot turystyczno-sportowy, skonstruowany przez zespół konstrukcyjny RWD pod koniec 1929 roku.
WRWD-5 – polski samolot turystyczno-sportowy, skonstruowany przez zespół konstrukcyjny RWD w 1931 r., wsławiony rekordowym przelotem przez Atlantyk.
WRWD-6 – polski samolot turystyczno-sportowy, skonstruowany przez zespół konstrukcyjny RWD specjalnie na zawody Challenge w 1932.
WRWD-7 – polski samolot sportowo-rekordowy, skonstruowany przez zespół konstrukcyjny RWD w 1931 roku.
WRWD-16 – polski samolot sportowy, zbudowany w jednym egzemplarzu w Doświadczalnych Warsztatach Lotniczych (DWL).
WRWD-16 bis – polski samolot turystyczno-sportowy z wytwórni DWL w Warszawie, konstrukcji inż. Andrzeja Anczutina i współpracującego z nim inż. Tadeusza Chylińskiego, oparty na konstrukcji RWD-16. Wersją rozwojową samolotu był RWD-21.
WRWD-19 – polski dwumiejscowy sportowy samolot wyczynowy, zbudowany w 1938 r. w Doświadczalnych Warsztatach Lotniczych (DWL). Projekt samolotu został opracowany przez Jerzego Drzewieckiego oraz Tadeusza Chylińskiego w latach 1937-1938.
WRWD-21 – polski dwumiejscowy samolot sportowy wykonany jako modyfikacja samolotu RWD-16 bis przez Andrzeja Anczutina i współpracującego z nim Tadeusza Chylińskiego w Doświadczalnych Warsztatach Lotniczych (DWL). Oblotu prototypu dokonał w lutym 1939 r. na Okęciu Eugeniusz Przysiecki.
WSido S-1 – polski amatorski samolot sportowy z okresu międzywojennego.
WSilesia S-3 – polski jednomiejscowy samolot sportowy w układzie górnopłatu z lat 20. XX wieku, zaprojektowany przez braci Edwarda i Wojciecha Soporów i zbudowany w ich warsztacie w Chorzowie. Oblatany w listopadzie 1923 roku samolot z powodu dużej masy miał niskie osiągi i po uszkodzeniu podczas lądowania w 1924 roku nie podjęto jego naprawy. Doświadczenia zebrane podczas budowy i eksploatacji S-3 uwzględniono przy konstruowaniu kolejnego modelu braci Sopora – S-4.
WWR-1 (RW-1) – polski samolot sportowy z okresu międzywojennego.