WAguti – charakterystyczne dla dzikich zwierząt umaszczenie strefowe okrywy włosowej ssaków, które powstaje na skutek naprzemiennego rozmieszczenia się feomelaniny i eumelaniny we włosie. W konsekwencji nasada włosa zwierzęcia jest ciemna, a szczyt żółty. Zapis barwy: A _ B _ C _ D _ G _ lub A _ B _ C _ D _ E _
WArlekin – typ umaszczenia u psa. Pies o umaszczeniu zwanym arlekin ma najczęściej czarne bądź szare łaty o nieregularnych kształtach, które występują na tle białej sierści. Dane umaszczenie jest jednym z wariantów np. dla doga niemieckiego.
WChrapy – część górnej wargi u niektórych ssaków, okalająca nozdrza zewnętrzne, podbudowana zrębem chrzęstno-mięśniowym.
WFajki - żargonowa nazwa, stworzona przez myśliwych i leśników, która przyjęła się w terminologii przyrodniczej, określająca górną parę kłów dzika.
WGanasze – dolna część tylnych krawędzi żuchwy konia, będąca zarazem miejscem przyczepu mięśnia żwacza. Potocznie: umięśnione obrzeża dolnej szczęki końskiej.
WGruczoły mlekowe – zazwyczaj parzyste gruczoły charakterystyczne dla gromady ssaków, wydzielające mleko, które jest pokarmem dla młodych. Są również nazywane sutkami, jednak niektóre zwierzęta mają gruczoły mlekowe niebędące sutkami: u ssaków niższych oraz stekowców (prassaków) mleko wydzielane jest przez gruczoł w konkretnych miejscach bezpośrednio na skórę samicy.
WKasztan – warstwa zrogowaciałego naskórka na kończynach koniowatych, stanowiąca normalny element jego anatomii. Kasztany rosną przez cały czas. Ich kształt oraz wielkość są bardzo różnorodne. Zazwyczaj u koni ras szlachetnych kasztany są mniejsze niż u zimnokrwistych, nie jest to jednak regułą. Mogą wyglądać jak niewielkie zgrubienia, mieć charakter warstwowy i przypominać złuszczające się płaty skóry lub też rosnąć prostopadle i wystawać ponad powierzchnię sierści nawet na kilka centymetrów. Gdy stają się za długie, odrywają się samoistnie. Tkanka kasztanów nie jest ukrwiona ani unerwiona powyżej powierzchni skóry, toteż można je przycinać.
WKopyto – rogowa osłona końcowych członów palca ssaków kopytnych, o kształcie puszki z masywną ścianą boczną i podeszwą. Składa się z trzech głównych części: odżywa, tworzywa i puszki rogowej kopyta. W terminologii hodowlanej kopyta parzystokopytnych, osłaniające końce III i IV palca, noszą nazwę racic, natomiast na palcach II i V występują raciczki (paraungulae), inaczej racice rzekome.
WKopyto konia składa się z trzeciego (dalszego) członu palcowego, trzeszczki kopytowej, chrząstek, stawu kopytowego oraz obejmującej całość puszki kopytowej. Kość kopytowa jest otoczona silnie ukrwionym i złożonym z wielu warstw tworzywem kopytowym.
WKość krucza – parzysty składnik obręczy kończyny górnej. Dobrze rozwinięta u ptaków, gadów i płazów. U ssaków została zredukowana do małego wyrostka kruczego na łopatce. U ryb kość krucza wraz z łopatką tworzą obręcz barkową i powierzchnię stawową łączącą kręgosłup z płetwą piersiową. W odniesieniu do spodoustych nazwa kość krucza używana jest przez analogię do ryb kostnoszkieletowych.
WKość potyliczna – kość mózgoczaszki ptaków i ssaków, położona w jej okolicy potylicznej.
WLanugo – meszek płodowy pokrywający około piątego miesiąca ciąży całą skórę płodu ludzkiego, znikający zazwyczaj pomiędzy siódmym a ósmym miesiącem ciąży. Czasem jednak jest obecny u noworodków i zanika wówczas samoistnie w ciągu kilku dni lub tygodni. Jest odpowiednikiem sierści (futra) zwierząt.
WListwy mleczne, listewki mlekowe – charakterystyczne dla łożyskowców wąskie zagęszczenia tkanek, występujące u obu płci obustronnie, symetrycznie do linii pośrodkowej ciała, rozciągające się od linii pachowej pośrodkowej w dole pachowym do okolicy pachwinowej. Ze wszystkich lub tylko z części zgrubień naskórka położonych na listwach rozwijają się gruczoły mlekowe.
WŁożysko – przejściowy narząd płodowy występujący u ssaków łożyskowych, który tworzy się z kosmówki i błony śluzowej macicy. Kosmki kosmówki zagłębiają się i łączą z błoną macicy. Łożysko powstaje z tkanki łącznej, błony śluzowej macicy oraz z zewnętrznej warstwy komórek otaczających zarodek. Od strony matczynej łożysko składa się z wielu zrazików, od strony płodowej jest gładkie.
WModzele pośladkowe, modzele siedzeniowe, nagnioty pośladkowe lub nagnioty siedzeniowe – modzele występujące w okolicy pośladkowej u niektórych gatunków koczkodanowców i gibonowatych oraz u waleni z rodzaju Eubalaena. Nagnioty siedzeniowe są utworzone ze stwardniałej i pogrubionej skóry po obydwu stronach nasady ogona, są nieowłosione i intensywnie zabarwione – zwykle różowe lub czerwone, u dżelady czarne, a u mandryla szkarłatnofioletowe.
WMożdżeń – parzysty wyrostek kości czołowej czaszki jeleniowatych i krętorogich, stale pokryty skórą, nieulegający periodycznemu zrzucaniu. Z możdżeni wyrasta poroże lub rogi.
WOgon tygrysa – końcowa część ciała tygrysa.
WPłetwa – część ciała kręgowców wodnych stanowiąca narząd służący do utrzymywania równowagi ciała oraz do regulowania prędkości i kierunku poruszania się w wodzie. Płetwy występują u większości ryb, u ssaków wodnych, niektórych gadów i u postaci larwalnych płazów (kijanka). Utworzone są z błoniastego fałdu skóry, zwykle opartego na promieniach rogowych, chrzęstnych lub kostnych, i zaopatrzone we własne mięśnie rozmieszczone w podstawie płetwy, za pomocą których są poruszane, ustawiane i uchylane. Liczba płetw oraz budowa szkieletu jest cechą diagnostyczną głównych kladów kręgowców. Kształt i barwy płetw są u wielu gatunków elementem dymorfizmu płciowego. Położenie, kształt, budowa i liczba płetw mają ścisły związek z trybem życia prowadzonym przez dany gatunek. Dla każdego rodzaju płetwy występuje wiele gatunków ryb, w których ta konkretna płetwa została utracona podczas ewolucji, a przedstawiciele kilku rodzajów żmijakowatych utracili wszystkie.
WPoroże – twardy, kostny twór wyrastający z kości czołowej możdżeni na głowie samców jeleniowatych. Wyjątkiem jest renifer, u którego poroże wyrasta również u samic oraz piżmowiec syberyjski i jelonek błotny, u których poroże nie występuje. Poroże zrzucane i nakładane jest corocznie. Stanowi ono oręż niezbędny bykowi do obrony i w walce o samice podczas godów. Jest trofeum myśliwskim i cenionym surowcem w zdobnictwie i meblarstwie.
WRacica – hodowlana nazwa kopyta osłaniającego III lub IV palec ssaków parzystokopytnych. Stanowi wytwór naskórka w formie puszki rogowej, będącej okrywą dla ostatniego członu palca. Osłony na palcach II i V nazywane są raciczkami (paraungulae) lub racicami rzekomymi.
WScypuł – obumierająca, delikatna, ochronna warstwa skórna, porośnięta drobną sierścią, pokrywająca poroże jeleniowatych w okresie ich corocznego odbudowywania się i odpadająca z nich po czasie wzrostu. U reniferów scypuł, który nie ściera się wraz ze wzrostem, nosi nazwę panty.
WStrzałka, strzałka kopytowa, strzałka rogowa – element spodniej części kopyta koniowatych o kształcie szerokiej strzały.
WStrzyk – wydłużona brodawka sutkowa o cylindrycznym kształcie i jednakowej grubości na całej długości zakończony stożkowato z ujściem gruczołów mlekowych, którymi zakończone jest wymię. W każdym ze strzyków przebiega kanał strzykowy, zakończony mięśniem zwieraczem powstrzymującym samoczynny wypływ mleka. Mięsień zwieracz stanowi równocześnie barierę ochroną przed wnikaniem do wymienia drobnoustrojów ze środowiska zewnętrznego.
WTrufla – u psów bezwłosa, najczęściej zawilgocona, końcówka nosa. Odcień i kolor trufli może być całkiem czarny, brązowy, wątrobiany lub jasnoróżowawy. Wielkość trufli w stosunku do kufy jest różna u różnych ras.
WWłos – nitkowaty, zrogowaciały, wyspecjalizowany wytwór naskórka, występujący wyłącznie u ssaków, na powierzchni ich skóry, zbudowany z twardej, spoistej keratyny. W entomologii termin włosy lub włoski stosowany jest w odniesieniu do niektórych wytworów oskórka stawonogów, w tym do szczecinek.
WWorki policzkowe, także torby policzkowe – przerośnięte, nieunerwione fałdy błony śluzowej w jamie gębowej niektórych grup ssaków, wykazujące zdolność do znacznego rozciągania i służące zwierzętom do przenoszenia pokarmu, lub chowania w obawie przed odebraniem go przez silniejszego osobnika. Mogą być także używane do przenoszenia młodych, a także – po nadęciu ich powietrzem i stworzenia wrażenia większych gabarytów zwierzęcia – do odstraszania przeciwnika. Worki policzkowe występują u dziobaków, niektórych gryzoni i małp, a także u niektórych nietoperzy.
WWymię – narząd samic niektórych ssaków, zawierający gruczoły mlekowe.
WZąb wilczy – pierwszy ząb przedtrzonowy (P1) konia i innych przedstawicieli koniowatych. Może występować zarówno w łuku zębowym górnym jak i dolnym, choć w górnym występuje zdecydowanie rzadziej. U wielu osobników w ogóle nie wyrasta.