W

Eliza Maria Anna Bonaparte, później Baciocchi – jedna z trzech sióstr cesarza Francuzów Napoleona I, najstarsza córka Carla Buonaparte i Letycji Buonaparte.

W

Ferdynand II Medycejski – wielki książę Toskanii z dynastii Medyceuszy w latach od 1621 do 1670.

W

Ferdynand III Józef Jan-Baptysta Habsburg-Lotaryński – Wielki książę Toskanii w latach 1790-1801 i 1814-1824, książę elektor (1803-1806), wielki książę Salzburga (1803-1805) oraz wielki książę Würzburga (1805-1814).

W

Ferdynand IV Salwator Maria Józef Jan Baptysta Franciszek Ludwik Gonzaga Rafał Rajner January Habsburg-Lotaryński – arcyksiążę austriacki, wielki książę Toskanii w latach 1859–60; następnie aż do śmierci pretendent do tego tytułu. Pełne imię w języku włoskim brzmi Ferdinando Salvatore Maria Giuseppe Giovanni Battista Francesco Lodovico Gonzaga Raffaele Ranerio Gennaro.

W

Franciszek I Stefan Lotaryński niem. Franz Stephan von Lothringen – książę Lotaryngii jako Franciszek III, książę Cieszyna, wielki książę Toskanii, święty cesarz rzymski, od 1740 współwładca (koregent) we wszystkich terytoriach rządzonych przez jego żonę Marię Teresę, wolnomularz.

W

Francesco I de’ Medici – wielki książę Toskanii, panujący w latach 1574–1587.

W

Gotfryd III Garbaty – książę Górnej Lotaryngii jako Gotfryd IV oraz margrabia Toskanii jako Gotfryd II od 1069 roku aż do śmierci ; margrabia Antwerpii jako Gotfryd III od 1070 do śmierci.

W

Henryk X Pyszny, – książę Bawarii w latach 1126-1138 i Saksonii w latach 1127-1138.

W

Hipolit Medyceusz, wł. Ippolito de' Medici – nieślubny oraz jedyny syn Juliana Medyceusza.

W

Jan Gaston Medyceusz – wielki książę Wielkiego Księstwa Toskanii w latach 1723-1737. Był ostatnim władcą Toskanii z dynastii Medyceuszy, po nim pretensje do księstwa przejął dom Habsbursko-Lotaryński.

W

Julian Medyceusz – drugi syn Piotra Medyceusza „Podagryka” i Lukrecji Tornabuoni, wnuk Kosmy Medyceusza zwanego „Starszym”. Był bliskim współpracownikiem swego starszego brata Wawrzyńca, niekoronowanego władcy Florencji.

W

Julian Medyceusz – jeden z trzech synów Wawrzyńca Medyceusza, książę Nemours, władca Florencji w latach 1512-1513.

W

Karol Ludwik Burbon-Parmeński, wł. Carlo Ludovico di Borbone Parma – król Etrurii jako Ludwik II (1806–1807), książę Lukki jako Karol Ludwik (1824–1847), książę Parmy jako Karol II (1847–1849).

W

Klemens VII – papież w okresie od 19 listopada 1523 do 25 września 1534.

W

Cosimo I de’ Medici – książę Toskanii w latach 1537–1569, wielki książę Toskanii, panujący w latach 1569–1574.

W

Cosimo II de’ Medici – wielki książę Toskanii, panujący w latach 1609–1621.

W

Cosimo III de' Medici − suwerenny książę Wielkiego Księstwa Toskanii w latach 1670–1723.

W

Kosma I Medyceusz – pierwszy znaczący przedstawiciel rodu Medyceuszów, władca Florencji. Starszy syn Jana Medyceusza i Piccardy de Bueri.

W

Leopold II Jan Józef Franciszek Ferdynand Karol Habsburg-Lotaryński – arcyksiążę, wielki książę Toskanii w latach 1824–1859.

W

Leopold II Habsburg-Lotaryński – wielki książę Toskanii od 1765 roku, a także Święty Cesarz Rzymski oraz król Węgier i Czech od 1790 roku. Syn Marii Teresy Habsburg i Franciszka I Lotaryńskiego.

W

Ludwik Franciszek Filibert Burbon-Parmeński, Ludwik I, książę Parmy, król Etrurii – pierwszy z dwóch królów Etrurii.

W

Matylda toskańska zwana również Matyldą z Canossy – margrabina Canossy, Toskanii i księżna Spoleto. Jej ojcem był Bonifacy III, matką natomiast była Beatrycze, księżna Lotaryngii.

W

Aleksander Medyceusz, wł. Alessandro de' Medici – książę Florencji w latach 1532-1537. Prawdopodobnie nieślubny syn Klemensa VII.

W

Ferdinando I de’ Medici – Wielki Książę Toskanii panujący w latach 1587-1609, kardynał w latach 1563–1588.

W

Piotr II Medyceusz, zwany też Piotrem Nieszczęśliwym, (wł. Piero Il Fatuo; – władca Florencji w latach 1492–1494. W dwa lata po śmierci ojca został odsunięty od władzy, a we Florencji przywrócono republikę.

W

Piotr Medyceusz, zwany również Podagrykiem - Il Gottoso – władca Florencji w latach 1464-1469.

W

Wawrzyniec II Medyceusz – książę Urbino, władca Florencji w latach 1516–1519.

W

Wawrzyniec Medyceusz – signor Florencji od 1469 do śmierci, trzeci władca tego państwa z dynastii Medyceuszy. Jeden z najważniejszych polityków doby renesansu, a jednocześnie pisarz, mecenas sztuki, poeta i humanista Uznawany za władcę wybitnego, wcielony ideał oświeconego księcia-humanisty. Syn Piotra Medyceusza i Lukrecji Tornabuoni, wnuk Kosmy Medyceusza Starszego.

W

Welf VII – margrabia Toskanii i książę Spoleto od 1160 do śmierci.