W

Albrecht II – margrabia Brandenburgii od 1205 r. z dynastii askańskiej.

W

Albrecht III – margrabia brandenburski na Salzwedel od 1267 z dynastii askańskiej.

W

Albrecht Achilles – syn Fryderyka I, następca Fryderyka II Żelaznego, markgraf Ansbach i Kulmbach, elektor Brandenburgii w latach 1471-1486 z dynastii Hohenzollernów.

W

Albrecht Niedźwiedź, Albert I Brandenburski – od 1134 margrabia Marchii Północnej, w latach 1138–1142 także książę Saksonii z dynastii askańskiej.; ok. 1157 utworzył Marchię Brandenburską z ziem Marchii Północnej i podbitych ziem słowiańskich.

W

Fryderyk I Hohenzollern – burgrabia Norymbergi od 1397, jako Fryderyk VI, elektor Brandenburgii od 1415 roku.

W

Fryderyk I Hohenzollern – od 1688 roku elektor Brandenburgii z dynastii Hohenzollernów, od 1701 roku pierwszy pruski król, jako Król w Prusach.

W

Fryderyk II Żelazny, Fryderyk II Hohenzollern – elektor brandenburski w latach 1440–1471, syn Fryderyka I Hohenzollerna.

W

Fryderyk Wilhelm – elektor brandenburski i książę pruski z dynastii Hohenzollernów, nazwany Wielkim Elektorem.

W

Herman III zwany Długim – margrabia brandenburski na Salzwedel od 1298 lub 1299, hrabia Koburga od 1291 z dynastii askańskiej.

W

Jan Alchemik, niem. Johann der Alchimist – regent marchii brandenburskiej od 1426 do 1437 r., margrabia Kulmbach od 1437 do 1457 r. z dynastii Hohenzollernów.

W

Jan Cicero – elektor brandenburski w latach 1486-1499 z dynastii Hohenzollernów.

W

Jan z Kostrzyna – margrabia Brandenburgii, władca niezależnej wschodniej części – Nowej Marchii z dynastii Hohenzollernów, syn Joachima I.

W

Jan I Askańczyk – margrabia brandenburski, założyciel Landsberga (Gorzowa), syn Albrechta II, brat m.in. Ottona III, założyciel starszej linii askańskiej, zwanej joannicką.

W

Jan II – margrabia brandenburski na Stendal od 1266 z dynastii askańskiej.

W

Jan III – margrabia brandenburski na Salzwedel od 1267 z dynastii askańskiej.

W

Jan IV – margrabia brandenburski na Stendal od 1304 z dynastii askańskiej.

W

Jan Jerzy Hohenzollern, także Jan Jerzy brandenburski – elektor brandenburski.

W

Jan Zygmunt Hohenzollern – elektor brandenburski 1608–1620, regent księstwa pruskiego 1608–1618, książę pruski 1618–1620. Syn elektora brandenburskiego Joachima Fryderyka.

W

Jerzy Wilhelm Hohenzollern – od 1620 r. władca państwa Brandenburgia-Prusy, jako elektor brandenburski i książę pruski.

W

Joachim Fryderyk Hohenzollern – margrabia-elektor Brandenburgii w latach 1598–1608 z dynastii Hohenzollernów.

W

Joachim I Nestor – elektor brandenburski w latach 1499-1535 z dynastii Hohenzollernów. Syn elektora brandenburskiego Jana Cicero i Małgorzaty z Turyngii.

W

Joachim II Hektor – elektor brandenburski w latach 1535-1571 z dynastii Hohenzollernów.

W

Jodok z Moraw, Jobst z Moraw – margrabia Moraw, margrabia brandenburski 1388-1411, książę Luksemburga 1388-1411, antykról niemiecki 1410-1411 w opozycji do Zygmunta Luksemburskiego.

W

Karol IV Luksemburski – syn i następca Jana Luksemburskiego oraz Elżbiety, córki króla Wacława II, siostry króla Wacława III – z dynastii Przemyślidów. Margrabia Moraw od 1334, hrabia Luksemburga 1346–1353, król Królestwa Niemieckiego od 1346, król czeski od 1346, Święty Cesarz Rzymski od 1355, elektor Brandenburgii 1373-1378. Na chrzcie otrzymał zwyczajowe u Przemyślidów imię Wacław, ale przy bierzmowaniu przyjął imię Karol.

W

Konrad (I) – margrabia brandenburski na Stendal od 1266 z dynastii askańskiej.

W

Ludwik V Bawarski – pochodzący z dynastii Wittelsbachów margrabia Brandenburgii w latach 1320-1351, współrządca w hrabstwie Tyrolu w latach 1341-1361 razem z Małgorzatą Maultasch, książę Bawarii w latach 1347-1349, książę Górnej Bawarii w latach 1349-1361, rządy w księstwach bawarskich sprawował razem z braćmi.

W

Ludwik VI Rzymianin. Jako Ludwik VI był księciem Górnej Bawarii, a jako Ludwik II margrabią i pierwszym elektorem Brandeburgii.

W

Otto II z Brandenburgii zwany Szczodrym – trzeci margrabia Brandenburgii od 1184 do 1205.

W

Otto IV ze Strzałą, niem. Otto IV. mit dem Pfeil – margrabia brandenburski na Stendal od 1266 z dynastii askańskiej.

W

Otto V Długi, niem. Otto V. der Lange – margrabia brandenburski na Salzwedel od 1267 z dynastii askańskiej, regent królestwa Czech w latach 1278–1283.

W

Otto V Leniwy – w latach 1347-1349 książę Bawarii, 1349-1351 Górnej Bawarii, od 1351 nominalnie współrządca i w latach 1365-1373 elektor brandenburski, od 1373 do śmierci książę Bawarii-Landshut.

W

Otton III Pobożny – margrabia brandenburski w latach 1220-1267.

W

Waldemar Wielki – w latach 1309–1319 margrabia brandenburski, od 1302 współrządca, od 1309 opiekun kuzyna Henryka II.

W

Zygmunt Luksemburski – elektor (margrabia) brandenburski od 1378, król węgierski od 1387, niemiecki od 1410, książę Luksemburga od 1419, król włoski od 1431, święty cesarz rzymski od 1433, król czeski od 1419.