50 Władcy Flandrii

Ælfthryth – księżniczka angielska, hrabina Flandrii.

Albert I, właśc. Albert Leopold Klemens Maria Meinrad, fr. Albert Léopold Clément Marie Meinrad – król Belgów od 1909.

Arnulf I Wielki – trzeci hrabia Flandrii, najstarszy syn Baldwina II Łysego i Aelfthryth, córki Alfreda Wielkiego, króla Anglii. Został nazwany na cześć swojego przodka, świętego Arnulfa z Metzu, w celu podkreślenia związków swojej rodziny z dynastią Karolingów.

Arnulf II Młodszy – hrabia Flandrii, jedyny syn Baldwina III i Matyldy, córki Hermanna Billunga, księcia saskiego.

Arnulf III Nieszczęśliwy – hrabia Flandrii i Hainaut.

Baldwin I Flandryjski – pierwszy cesarz Cesarstwa Łacińskiego jako Baldwin I, hrabia Flandrii i Hainaut, jeden z przywódców IV wyprawy krzyżowej, której efektem było zdobycie Konstantynopola i podbicie większej części Cesarstwa Bizantyjskiego.

Baldwin I Żelazne Ramię – pierwszy hrabia Flandrii, był synem Odakara i nieznanej matki.

Baldwin II, zwany Calvus (Łysy), drugi hrabia Flandrii od 879 r. i dziedziczny opat St. Bertin od 892 r., najstarszy syn Baldwina I Flandryjskiego i Judyty Martel, córki Karola II Łysego, króla Franków Zachodnich.

Baldwin III – najstarszy syn hrabiego Flandrii Arnulfa I i Adeli, córki Herberta II, hrabiego Vermandois.

Baldwin IV Brodaty – hrabia Flandrii, najstarszy syn hrabiego Arnulfa II i Rozalii, córki Berengara II z Ivrei, króla Włoch. Hrabia Flandrii od 988, początkowo pod regencją matki, która wyjdzie później za mąż za króla Francji Roberta II.

Baldwin V – hrabia Hainaut i Flandrii, margrabia Namur, syn hrabiego Hainaut Baldwina IV i Alicji z Namur, córki Godfryda I z Namur.

Baldwin VII Hapkin, hrabia Flandrii, syn Roberta II Jerozolimskiego i Klemencji, córki Wilhelma I Wielkiego, hrabiego Burgundii. Hrabią Flandrii został po śmierci swojego ojca, który utonął podczas wyprawy przeciwko królowi Anglii i księciu Normandii Henrykowi I.

Ferdynand Portugalski – infant portugalski, szóste dziecko króla Sancha I i Dulce Berenguer. Był hrabią Flandrii dzięki małżeństwu z Joanną Flandryjską, starszą córką cesarza łacińskiego Baldwina.

Filip Alzacki – hrabia Flandrii, najstarszy syn hrabiego Thierry'ego Alzackiego i jego drugiej żony Sybilli, córki króla Jerozolimy i hrabiego Andegawenii, Fulka.

Filip I Piękny, także Filip I Kastylijski – książę Burgundii 1482-1506, król Kastylii 1504-1506, syn cesarza Maksymiliana I Habsburga i jego pierwszej żony, Marii Burgundzkiej. Filip I był pierwszym przedstawicielem dynastii Habsburgów w Hiszpanii.

Filip II (ur. 21 maja 1527 w Valladolid, zm. 13 września 1598 w Eskurialu) – król Neapolu i Sycylii w latach 1554–1598, władca Niderlandów w latach 1555–1598, król Hiszpanii w latach 1556–1598 i Portugalii w latach 1580–1598 jako Filip I, z dynastii Habsburgów. Syn Karola V Habsburga oraz Izabelli Aviz. Ojciec króla Hiszpanii i Portugalii, Filipa III. W historiografii hiszpańskiej jest, obok swojego ojca, zaliczany do tak zwanych Habsburgów większych (mayores), w odróżnieniu od swoich potomków, Habsburgów mniejszych (menores). Stworzył pierwsze w dziejach supermocarstwo o zasięgu globalnym, obejmujące dużą część Europy i wszystkie jej kolonie, w tym Amerykę, wybrzeże Afryki i Indii oraz Filipiny. Wtedy właśnie ukuto wyrażenie imperium, w którym Słońce nigdy nie zachodzi ; również w sferze kultury nastał wtedy złoty wiek Hiszpanii.

Filip III Dobry – od 1419 książę Burgundii, hrabia Flandrii, Artois i Burgundii (Franche-Comté). Syn Jana bez Trwogi i Małgorzaty Bawarskiej.

Filip IV – król Hiszpanii i Portugalii jako Filip III. Syn Filipa III i Małgorzaty Habsburg, córki arcyksięcia Karola II Styryjskiego.

Filip, książę Belgii, hrabia Flandrii, właśc. nid. Filips Eugenius Ferdinand Maria Clemens Boudewijn Leopold George , fr. Philippe Eugène Ferdinand Marie Clément Baudouin Léopold Georges de Saxe-Cobourg-Gotha – książę belgijski, hrabia Flandrii, młodszy syn pierwszego króla Belgów – Leopolda I i Ludwiki Marii Orleańskiej.

Filip V – król Hiszpanii z dynastii Burbonów panujący w latach 1700–1724 i 1724–1746.

Franciszek II (I) Habsburg – w latach 1792–1806 ostatni Święty Cesarz Rzymski, król Czech i Węgier w latach 1792–1835, pierwszy cesarz Austrii 1804–1835. Syn cesarza Leopolda II i Marii Ludwiki Burbon, księżniczki hiszpańskiej. Ojciec cesarza Austrii Ferdynanda I oraz Marii Ludwiki, drugiej żony Napoleona Bonaparte.

Gwidon I de Dampierre – hrabia Flandrii i margrabia Namur, młodszy syn Wilhelma II z Dampierre i hrabiny Małgorzaty II, córki cesarza łacińskiego Baldwina I.

Albrecht VII Habsburg – arcyksiążę austriacki, wicekról Portugalii, namiestnik hiszpańskich Niderlandów, arcybiskup Toledo w latach 1595–1598, kardynał w latach 1577–1598, młodszy syn cesarza Maksymiliana II Habsburga i Marii Hiszpańskiej, córki cesarza Karola V Habsburga.

Izabela Klara Eugenia Habsburg – infantka hiszpańska i portugalska, arcyksiężna austriacka, namiestniczka i współwładczyni Niderlandów Hiszpańskich, najstarsza córka króla Hiszpanii i Portugalii Filipa II Habsburga i jego trzeciej żony, Elżbiety de Valois, córki króla Francji Henryka II.

Jan II bez Trwogi – książę Burgundii, hrabia Nevers, Artois i Flandrii, hrabia palatyn Burgundii, najstarszy syn księcia Burgundii Filipa II Śmiałego i hrabiny Flandrii Małgorzaty III.

Joanna I, zwana Joanną z Konstantynopola – hrabina Flandrii i Hainaut, najstarsza córka Baldwina, cesarza łacińskiego, hrabiego Flandrii i Hainaut.

Józef II Habsburg – święty cesarz rzymski w latach 1765–1790, przedstawiciel absolutyzmu oświeconego, w czasie urzędowania wdrożył wiele reform dotyczących systemu podatkowego i szkolnictwa, wprowadził silne scentralizowane rządy, tolerancję religijną, ograniczył wpływy duchowieństwa i zniósł poddaństwo osobiste chłopów.

Karol I Dobry – hrabia Flandrii, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Karol II – król Hiszpanii w latach 1665–1700, syn Filipa IV i jego drugiej żony Marianny Habsburg, córki cesarza Ferdynanda III Habsburga. Na jego cześć nazwano, założone w 1666 w Belgii, miasto Charleroi oraz archipelag Karoliny w zachodniej części Oceanu Spokojnego.

Karol Teodor Henryk Antoni Meinrad, fr. Charles Théodore Henri Antoine Meinrad – hrabia Flandrii, książę i regent Belgii, młodszy syn króla Alberta I i Elżbiety Gabrieli Wittelsbach, córki księcia bawarskiego Karola Teodora, młodszy brat króla Leopolda III.

Karol Śmiały, Karol Zuchwały, fr. Charles le Téméraire – książę Burgundii 1467–1477 z bocznej linii francuskich Walezjuszów. Syn księcia Burgundii Filipa III Dobrego i Izabeli Aviz, córki króla Portugalii Jana I Dobrego.

Karol V – król Hiszpanii w latach 1516–1556 jako Karol I i wybrany cesarz rzymski w latach 1519–1556 z dynastii Habsburgów. Najstarszy syn Filipa I i Joanny Szalonej.

Karol VI Habsburg – cesarz, król Węgier i Czech oraz arcyksiążę Austrii od 1711, ostatni męski przedstawiciel dynastii Habsburgów. Był drugim synem Leopolda I Habsburga i Eleonory Magdaleny z Wittelsbachów. Jego żoną była Elżbieta Krystyna Welf, z którą miał czworo dzieci.

Leopold II Habsburg-Lotaryński – wielki książę Toskanii od 1765 roku, a także Święty Cesarz Rzymski oraz król Węgier i Czech od 1790 roku. Syn Marii Teresy Habsburg i Franciszka I Lotaryńskiego.

Ludwik I – hrabia Flandrii, Nevers i Rethel, syn Ludwika de Nevers i Joanny, dziedziczki hrabstwa Rethel, córki Hugona IV, hrabiego Rethel.

Ludwik II de Male – hrabia Flandrii, Nevers, Rethel i Artois, hrabia-palatyn Burgundii, jedyny syn Ludwika I de Nevers i Małgorzaty, córki króla Francji Filipa V Długiego.

Małgorzata I Alzacka – hrabina Flandrii, córka Thierry'ego Alzackiego i Sybilli, córki króla Jerozolimy i hrabiego Andegawenii Fulka.

Małgorzata II, zwana Małgorzatą z Konstantynopola – hrabina Flandii i Hainaut, młodsza córka Baldwina I, cesarza łacińskiego, hrabiego Flandrii i Hainaut, oraz Marii, córki Henryka I, hrabiego Szampanii.

Małgorzata III – hrabina Flandrii, Artois, Burgundii, Rethel i Nevers, córka hrabiego Ludwika II de Male i Małgorzaty, córki księcia Brabancji Jana III.

Maria Burgundzka – księżna Burgundii, Luksemburga oraz Brabancji.

Maria Teresa Walburga Amalia Christina von Habsburg – córka cesarza Karola VI Habsburga i księżniczki Elżbiety z Brunszwiku-Wolfenbüttel, córki Ludwika Rudolfa, księcia brunszwickiego na Lüneburgu, królowa Czech i Węgier, niekoronowana cesarzowa od 1745.

Robert I, zwany Fryzyjskim – hrabia Flandrii, młodszy syn hrabiego Baldwina V i Adelajdy, córki króla Francji Roberta II Pobożnego.

Robert II, zwany Jerozolimskim – hrabia Flandrii, jeden z wodzów I wyprawy krzyżowej, najstarszy syn hrabiego Roberta I Fryzyjskiego i Gertrudy, córki Bernarda II Billunga, księcia saskiego.

Robert III, zwany de Bethune lub Lwem Flandrii – hrabia Flandrii, syn Gwidona de Dampierre z jego pierwszego małżeństwa z Matyldą, córką Roberta VII, pana de Bethune.

Thierry Alzacki – hrabia Flandrii, młodszy syn Thierry’ego II Mężnego, księcia Lotaryngii, i Gertrudy, córki hrabiego Roberta I.

Tomasz II z Piemontu – hrabia Piemontu w latach 1233-1259 oraz po ślubie z Joanną Flandryjską hrabia Flandrii w latach 1237-1244.

Wilhelm Clito – hrabia Flandrii, pretendent do tronu Anglii i Normandii, jedyny syn Roberta II Krótkoudego, księcia Normandii i Syblii, córki hrabiego Godfryda z Conversano.

Wilhelm III de Dampierre – hrabia Flandrii i pan de Dampierre, najstarszy syn Wilhelma II de Dampierre i Małgorzaty II, hrabiny Flandrii, córki cesarza łacińskiego Baldwin I.

Hrabstwo Flandrii – jednostka administracyjna w Królestwie Francji, następnie w dominium Cesarstwa, podlegająca hrabiemu Flandrii. Jeden z najzamożniejszych regionów średniowiecznej i nowożytnej Europy.