WWidłaki, widłakowe – w zależności od systemu klasyfikacyjnego gromada lub klasa roślin naczyniowych licząca współcześnie około 1100–1200 gatunków. Współcześnie należą tu tylko dość niepozorne rośliny zielne, ale w przeszłości była to zróżnicowana grupa roślin, w tym z przedstawicielami drzewiastymi osiągającymi 30 m wysokości 2 m średnicy pnia. Rośliny te cechują się następującymi apomorfiami: korzenie ich rozgałęziają się dychotomicznie i tylko na szczycie, wykształceniem liści (mikrofili) na pędach sporofitu, umieszczeniem zarodni produkujących mejospory na górnej stronie liści lub też w kącie tych liści.
WAsteroksylon – wymarła roślina opisana po raz pierwszy z Rhynie Chert – stanowiska paleontologicznego odkrytego w Szkocji w 1912 r., datowanego na wczesny dewon. Skamieniałości tego gatunku znane są od późnego syluru do końca dewonu. Początkowo roślina opisana została jako przedstawiciel ryniofitów Rhyniophyta, później jednak uznana została za przedstawiciela rzędu prawidłakowców.
WAustrolycopodium – rodzaj roślin należących do rodziny widłakowatych. Obejmuje 8 gatunków. W tradycyjnym ujęciu gatunki tu zaliczane włączane są do szeroko ujmowanego rodzaju widłak Lycopodium. Rodzaj jako odrębny takson opisany został w 1991 roku i uznany został w systemie PPGI z 2016. Rośliny przypominają te z rodzaju widłak, ale różnią się brakiem ościstego lub błoniastego zakończenia liścia, tarczowatymi sporofilami, budową zarodników i inną liczbą chromosomów (x=31).
WDendrolycopodium – rodzaj roślin należących do rodziny widłakowatych. Obejmuje cztery lub pięć gatunków. Rośliny te występują w Ameryce Północnej i wschodniej Azji. W tradycyjnym i częstym ujęciu gatunki tu zaliczane włączane są do szeroko ujmowanego rodzaju widłak Lycopodium. Rodzaj jako odrębny takson opisany został w 2003 i uznany został w systemie PPGI z 2016.
WDiphasium – rodzaj roślin należących do rodziny widłakowatych. Obejmuje cztery lub pięć gatunków. W tradycyjnym ujęciu gatunki tu zaliczane włączane są do szeroko ujmowanego rodzaju widłak Lycopodium. Rodzaj jako odrębny takson opisany został w 2003 i uznany został w systemie PPGI z 2016.
WLateristachys – rodzaj roślin należący do rodziny widłakowatych. Obejmuje od trzech do czterech gatunków. Rośliny te występują na Filipinach oraz w Australii, Nowej Zelandii i sąsiadujących z nimi wyspach Oceanii.
WLepidodendron (Lepidodendron) - wymarły późnokarboński rodzaj widłaka z rzędu lepidofitów.
WLepidofity, lepidodendrowce, łuszczydłowce - rząd roślin kopalnych należący do klasy widłaków różnozarodnikowych. Przedstawiciele lepidofitów wymarły z końcem okresu karbońskiego.
WLikopodium – zarodniki roślin widłakowatych, głównie widłaka goździstego, rzadziej jałowcowatego i widlicza spłaszczonego, mające postać żółtego, bardzo miałkiego proszku. Ze względu na specyficzne właściwości proszek ten wykorzystywany był lub rzadziej wciąż jest jako lubrykant, środek wybuchowy i leczniczy. Jego zastosowanie jest coraz bardziej ograniczone ze względu na działanie uczulające i powstanie zamienników produkowanych przemysłowo. Spadek zapotrzebowania jest istotny dla perspektywy ochrony widłaków, dla których pozyskanie likopodium było poważnym zagrożeniem.
WLista gatunków z rodzaju widliczka Selaginella – lista gatunków rodzaju roślin należącego do rodziny widliczkowatych (Selaginellaceae). Należy do niego ok. 700, 750 lub 800 gatunków.
WLycopodiastrum casuarinoides – gatunek rośliny z rodziny widłakowatych. W wielu źródłach włączany do rodzaju widłak Lycopodium jako L. casuarinoides, jednak w systematyce widłakowatych skłaniającej się do wydzielenia większej liczby rodzajów wyróżniany jest jako przedstawiciel monotypowego rodzaju Lycopodiastrum.
WPalhinhaea – rodzaj roślin należący do rodziny widłakowatych. Obejmuje od ok. 15 do ok. 23–25 gatunków. Rośliny z tego rodzaju należą do najbardziej rozpowszechnionych w obrębie widłakowatych z okazałym Palhinhaea cernua – gatunkiem o największym rozprzestrzenieniu w obrębie tego rodzaju i rodziny. Widłaki te spotykane są na wszystkich kontynentach w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Są to rośliny naziemne, tylko P. steyermarkii bywa epifitem.
WPhlegmariurus – rodzaj roślin z rodziny widłakowatych. Wyodrębniony został z bardzo podobnego morfologicznie rodzaju wroniec Huperzia w 1964 i przez długi czas jego status pozostawał niejasny, ale potwierdzony został w systemie klasyfikacyjnym Pteridophyte Phylogeny Group z 2016 i w badaniach molekularnych nad filogenezą tych roślin. Obejmuje ok. 250 do ponad 300 gatunków. Występują one w strefie tropikalnej i subtropikalnej. Są to rośliny na ogół i pierwotnie epifityczne, choć część przedstawicieli młodszych linii rozwojowych występujących w górach na kontynentach amerykańskich wtórnie została roślinami naziemnymi. Najczęściej rosną w wilgotnych lasach równikowych, ale znaczna część gatunków z kontynentów amerykańskich zasiedla też wysokogórską formację paramo. Rośliny z tego rodzaju różnią się od podobnych wrońców brakiem bulwek i wypukłymi, a nie wklęsłymi ścianami zarodników.
WPhylloglossum drummondii – gatunek rośliny z rodziny widłakowatych. Bywa włączany do rodzaju wroniec Huperzia jako H. drummondii jednak w systematyce widłakowatych skłaniającej się do wydzielenia większej liczby rodzajów wyróżniany jest jako przedstawiciel monotypowego rodzaju Phylloglossum. Gatunek ten występuje w zachodniej i południowej Australii, na Tasmanii i w północnej części nowozelandzkiej Wyspy Północnej. Jest drobną rośliną pojawiającą się na powierzchni tylko w okresie zimy i wczesnej wiosny. Pozostałą część roku spędza w postaci podziemnej bulwy. Rośnie na podłożu gliniastym w miejscach otwartych oraz w scrubie – luźnych i niskich zbiorowiskach zaroślowych. Rozwija się często w miejscach wcześniej spalonych – bardzo źle znosi konkurencję innych gatunków roślin.
WPoryblin – rodzaj roślin należący do monotypowej rodziny poryblinowatych Isoëtaceae z klasy widłaków. Obejmuje 187, 192 lub ok. 250 gatunków. Są to rośliny niemal kosmopolityczne, brak ich tylko na wyspach w zachodniej części Pacyfiku i na Antarktydzie. W Europie występuje 11 gatunków, a do flory Polski należą dwa: poryblin jeziorny I. lacustris i kolczasty I. echinospora. Rośliny te są trudne do rozróżnienia – często dla ich identyfikacji niezbędna jest analiza mikroskopowej budowy zarodników. Poza tym tworzą liczne mieszańce, w tym alloploidy, których przykładem jest poryblin jeziorny.
WPoryblin jeziorny – gatunek roślin z klasy widłaków różnozarodnikowych. Rośnie w zbiornikach wodnych Syberii, Europy i w Ameryce Północnej. W Polsce występuje głównie na Pomorzu Zachodnim, w regionie o największej koncentracji jezior lobeliowych. Znane jest także stanowisko w Karkonoszach.
WPoryblin kolczasty – gatunek roślin z rodziny poryblinowatych.
WPorybliny, poryblinowce – monotypowy rząd roślin z klasy widłaków różnozarodnikowych, zawierający jedną rodzinę poryblinowatych Isoetaceae z jednym rodzajem współczesnym – poryblinem Isoetes. W zależności od ujęcia należy tu od ok. 190 do ok. 250 gatunków. Formy wymarłe zaliczane są do rodzajów Nathorstiana i Isoetites.
WPseudodiphasium volubile – gatunek rośliny z rodziny widłakowatych. W wielu źródłach włączany do rodzaju widłak Lycopodium jako L. volubile, jednak w systematyce widłakowatych skłaniającej się do wydzielenia większej liczby rodzajów wyróżniany jest jako przedstawiciel monotypowego rodzaju Pseudodiphasium. Roślina występuje w południowo-wschodniej Azji, Australii i Oceanii.
WPseudolycopodiella – rodzaj roślin należący do rodziny widłakowatych. Obejmuje ok. 10–14 gatunków. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach w strefie międzyzwrotnikowej, a w strefie umiarkowanej obecne są w południowej Afryce, Australii i Nowej Zelandii, na półkuli północnej w zachodniej Azji i w zachodniej części Ameryki Północnej. Brak tych roślin jedynie na Antarktydzie i w Europie. Najczęściej rosną na mokradłach i na wilgotnych, piaszczystych glebach. Niektóre gatunki przystosowane są do okresowych suszy i pożarów, przeżywając je w postaci bulwek, będących wrastającymi pod powierzchnią gruntu zgrubiałymi szczytami pędów. Zjawisko opisał poprawnie w 1975 Jan Kornaś na przykładzie Lycopodium carolinianum var. tuberosum z Zambii.
WPseudolycopodium densum – gatunek rośliny z rodziny widłakowatych. W wielu źródłach włączany do rodzaju widłak Lycopodium jako L. deuterodensum, jednak w systematyce widłakowatych skłaniającej się do wydzielenia większej liczby rodzajów wyróżniany jest jako przedstawiciel monotypowego rodzaju Pseudolycopodium. Roślina występuje w Australii poza tym na Nowej Zelandii, na Wyspach Chatham i na Nowej Kaledonii.
WSelaginella apoda – gatunek roślin z rodziny widliczkowatych (Selaginellaceae). Na naturalnych stanowiskach rośnie w południowych stanach USA i w Meksyku. Jest uprawiana w wielu krajach świata jako roślina ozdobna.
WSelaginella haematodes (Kunze) Spring – gatunek roślin z rodziny widliczkowatych (Selaginellaceae). Pochodzi z tropikalnych rejonów Ameryki Środkowej i Południowej.
WSelaginella tamariscina – gatunek roślin z rodziny widliczkowatych (Selaginellaceae). Pochodzi z obszarów Azji o klimacie tropikalnym lub umiarkowanym. Jest uprawiany w wielu krajach świata.
WSelaginella uncinata – gatunek roślin z rodziny widliczkowatych (Selaginellaceae). Pochodzi z Chin, jest uprawiany w wielu krajach świata.
WSpinulum – rodzaj roślin należący do rodziny widłakowatych. Takson podniesiony został do rangi rodzaju w 2003. Wcześniej stanowił sekcję Annotina w obrębie rodzaju widłak Lycopodium. Odrębny rodzaj uznany został w systemie PPG I z 2016. Wciąż jednak w części baz taksonomicznych należące tu rośliny utrzymywane są w rodzaju Lycopodium. Rodzaj o zasięgu cyrkumborealnym – rośnie w Ameryce Północnej, w Europie i Azji, na południu w górach. Do polskiej flory należy gatunek typowy rodzaju – widłak jałowcowaty Spinulum annotinum.
WSygilaria (Sigillaria) – wymarły późnokarboński rodzaj widłaka z rzędu lepidofitów.
WWidlicz, zeglej – rodzaj roślin należących do rodziny widłakowatych. Obejmuje ok. 20–23 gatunki. Są to rośliny głównie półkuli północnej, z 5 przedstawicielami we florze Polski.
WWidlicz alpejski, widłak alpejski – gatunek byliny należący do rodziny widłakowatych.
WWidlicz cyprysowy, w. cyprysowaty, widłak cyprysowaty, zeglej cyprysowaty – gatunek rośliny z rodziny widłakowatych.
WWidlicz Isslera, widłak Isslera, – gatunek rośliny z rodziny widłakowatych.
WWidlicz spłaszczony, widłak spłaszczony, zeglej spłaszczony – gatunek byliny należący do rodziny widłakowatych. Występuje w środkowej i północnej Europie, w północnej i zachodniej Ameryce Północnej, w Małej Azji i niektórych innych rejonach Azji. W Polsce na całym terenie, ale jest rośliną rzadką, szczególnie na nizinach.
WWidlicz Zeillera, widłak Zeillera, zeglej Zeillera – gatunek rośliny z rodziny widłakowatych.
WWidliczka (Selaginella) – jedyny współczesny rodzaj roślin z rodziny widliczkowatych. Należy do niego według różnych współczesnych źródeł ok. 700, 750 lub 800 gatunków. Rośliny te występują na wszystkich kontynentach i we wszystkich strefach klimatycznych, przy czym największe ich zróżnicowanie jest w tropikach i strefie podzwrotnikowej, nieliczne gatunki rosną w strefie chłodnej na obu półkulach sięgając także do Arktyki. Najczęściej spotykane są w cienistych lasach strefy równikowej, ale rosną także w górach i na pustyniach. Większość gatunków to rośliny naziemne, choć należą tu także hemiepitify i epifity. W Europie rosną cztery gatunki widliczek, z czego dwa w Polsce – widliczka ostrozębna S. selaginoides i widliczka szwajcarska S. helvetica.
WWidliczka Kraussa – gatunek roślin z rodziny widliczkowatych (Selaginellaceae). Pochodzi z tropikalnych rejonów Afryki. Jest uprawiany w wielu krajach świata. Zadomowił się w południowo-zachodniej Europie.
WWidliczka Martensa – gatunek roślin z rodziny widliczkowatych (Selaginellaceae). Pochodzi z Ameryki Środkowej i Meksyku. Jest uprawiana w wielu krajach świata.
WWidliczka ostrozębna – gatunek należący do rodziny widliczkowatych. Jest jednym z ok. 700 gatunków z rodzaju widliczka i zarazem jedynym współczesnym przedstawicielem tego rodzaju we florze polskiej. W Polsce występuje wyłącznie w wyższych partiach Sudetów i Karpat Zachodnich, gdzie jest gatunkiem dość częstym.
WWidliczka szwajcarska – gatunek należący do rodziny widliczkowatych.
WWidliczki – klasa lub podklasa roślin należąca do gromady widłaków. Stanowi odrębną, niezależną linię rozwojową widłaków. Jest to podklasa monotypowa, należy do niej jeden tylko rząd, jedna rodzina i jeden rodzaj.
WWidliczkowce (Selaginellales) – jedna z trzech grup roślin wyróżniana w randze rzędu w obrębie klasy widłaków. W dawniejszych ujęciach systematycznych włączane były do klasy widłaków różnozarodnikowych lub wyodrębniane w osobną klasę. Jest to współcześnie takson monotypowy – należy do niego tylko jedna rodzina – widliczkowate Selaginellaceae i jeden rodzaj – widliczka Selaginella.
WWidłaczek (Lycopodiella) – rodzaj roślin należący do rodziny widłakowatych. Obejmuje od ok. 40 gatunków w szerokim ujęciu do około 10, 13 lub 15 w wąskim ujęciu. Rośliny te występują w strefie okołobiegunowej i klimatu umiarkowanego na półkuli północnej sięgając także strefy międzyzwrotnikowej na kontynentach amerykańskich, w Australii i Oceanii. W Polsce rośnie jeden gatunek, zarazem typowy dla rodzaju – widłaczek torfowy L. inundata. Wszystkie gatunki tu zaliczane są roślinami naziemnymi, związanymi z siedliskami wilgotnymi.
WWidłaczek torfowy, widłak torfowy – gatunek rośliny z rodziny widłakowatych.
WWidłak – rodzaj roślin z rodziny widłakowatych. W szerokim ujęciu obejmuje ok. 40 gatunków, a w wąskim około 15 gatunków lub nawet tylko 9, z których w Polsce występuje jeden – widłak goździsty L. clavatum – zarazem gatunek typowy rodzaju. W dawniejszych systemach klasyfikacyjnych zaliczano tu ok. 200 do nawet 400 gatunków, jednak po poznaniu ich filogenezy zostały one podzielone na kilka różnych rodzajów, a nawet zaliczone do różnych podrodzin.
WWidłak goździsty, widłak babimór – gatunek rośliny kosmopolitycznej z rodziny widłakowatych (Lycopodiaceae). Rośnie na całym świecie w klimacie umiarkowanym. W Polsce pospolity na niżu i w górach. Status gatunku w florze Polski: gatunek rodzimy.
WWidłak jałowcowaty, widłak gajowy – gatunek roślin wieloletnich z rodziny widłakowatych. Występuje na terenie całej Polski, jednak jest rośliną dość rzadką.
WWidłaki jednozarodnikowe, widłaki właściwe, widłakowe właściwe (Lycopodiopsida) - klasa roślin naczyniowych.
WWidłaki różnozarodnikowe (Isoëtopsida) – klasa widłaków.
WWidłakowate (Lycopodiaceae) – rodzina roślin należąca do rzędu widłakowców. W przeszłości wyróżniany był tu tradycyjnie tylko rodzaj widłak Lycopodium, później wyodrębniono Phylloglossum. W XX wieku zaliczane tu rośliny były klasyfikowane w różnych ujęciach w różnej liczbie rodzajów. Po zastosowaniu badań molekularnych, dalszych analizach zmienności budowy i rewizjach systematycznych w 2016 przyjęty został system PPG I dzielący rodzinę na trzy podrodziny z 16 rodzajami i ok. 388 gatunkami. Najwięcej gatunków należy do rodzajów: Phlegmariurus, Palhinhaea i widlicz Diphasiastrum.
WWidłakowce, widłakowce właściwe (Lycopodiales) – rząd roślin należący do widłaków. W dominującym ujęciu systematycznym przedstawiany jest jako takson monotypowy z jedną rodzinę roślin współczesnych – widłakowatymi Lycopodiaceae, do której należy 16 rodzajów i ok. 388 gatunków. W niektórych (starszych) ujęciach rząd obejmuje wszystkie współczesne rodziny widłaków, tj. obok widłakowatych, także widliczkowate Selaginellaceae i poryblinowate Isoetaceae.
WWroniec – rodzaj roślin należący do rodziny widłakowatych. W wąskim ujęciu obejmuje 25 gatunków. Są to rośliny naziemne, czasem też naskalne, rosnące w strefie klimatu umiarkowanego i arktycznego oraz w górach w strefie międzyzwrotnikowej. Zasiedlają zwykle lasy i siedliska w strefie alpejskiej. We florze Polski występuje tylko jeden gatunek – wroniec widlasty Huperzia selago.
WWroniec widlasty, widłak wroniec – gatunek rośliny zaliczany do rodziny widłakowatych (Lycopodiaceae). Występuje na rozległych obszarach Europy, Ameryki Północnej oraz w Japonii. W Polsce częściej w górach, na niżu rzadki.