WEfekt Rossitera-McLauglina – zjawisko astronomiczne, obserwowane dla gwiazd zmiennych zaćmieniowych i niektórych pozasłonecznych układów planetarnych, polegające na zmianie kształtu profilu i położenia wierzchołka linii widmowej gwiazdy podczas tranzytu słabszego składnika. Efekt ten odkryli w 1924 roku R.A. Rossiter, podczas obserwacji gwiazdy Beta Lyrae i D.B. McLaughlin, badający Algola.
WGwiazda wielokrotna – układ gwiazd, które znajdują się w niedalekiej odległości w przestrzeni lub na nieboskłonie.
WKoronium, newtonium – hipotetyczny pierwiastek chemiczny zaproponowany na przełomie XIX i XX wieku, którego obecnością tłumaczono występowanie jednej z linii emisyjnych w widmie korony słonecznej.
WLinia wodoru 21 cm – linia emisyjna promieniowania elektromagnetycznego o długości fali równej 21 cm, wysyłanego przez atomy wodoru.
WLinie Fraunhofera – zestaw linii spektralnych, które otrzymały swoją nazwę po niemieckim fizyku Josephie von Fraunhoferze (1787-1826). Linie te były pierwotnie obserwowane jako ciemne kształty w optycznym widmie Słońca.
WObrazowanie Zeemana–Dopplera – technika tomograficzna, wykorzystywana w astrofizyce do uzyskiwania obrazów pól magnetycznych gwiazd.
WPasma Swana – cecha widm emisyjnych gwiazd węglowych i komet, a także płomieni paliw węglowodorowych. Nazwa pochodzi od szkockiego fizyka Williama Swana, który w 1856 roku jako pierwszy przeprowadził analizę spektralną rodników węgla dwuatomowego C2.
WPrzesunięcie ku czerwieni, poczerwienienie, redshift – zjawisko polegające na tym, że linie widmowe promieniowania elektromagnetycznego docierające z niektórych gwiazd lub galaktyk są przesunięte w stronę większych długości fali.
WSiatka dyfrakcyjna echelle to rodzaj siatki dyfrakcyjnej zoptymalizowanej pod kątem wzmocnienia światła w wysokich rzędach widma. Wykonywana jest jako siatka typu odbiciowego. Na jej powierzchni znajdują się schodkowate nacięcia napylone warstwą metalu odbijającego światło, których szerokość i wysokość jest dobrana w taki sposób, żeby uzyskać jasny obraz wysokich rzędów widma dla dużych kątów padania wiązki światła. Ponieważ wysokie rzędy widma w znacznym stopniu nakładają się na siebie, w celu praktycznego wykorzystania takiej siatki konieczne jest zastosowanie dodatkowego elementu separującego, którym może być szklany pryzmat lub zwykła siatka dyfrakcyjna umieszczona na drodze światła odbitego od siatki echelle. Siatka tego rodzaju jest wykorzystywana m.in. w astronomicznych spektrografach wysokiej rozdzielczości, takich jak HARPS.
WTlenek tytanu(II), TiO – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym tytan występuje na II stopniu utlenienia. Należy do związków niestechiometrycznych – jego skład zmienia się od TiO0,7 do TiO1,3. Przyczyną tego są defekty sieci krystalicznej związane z brakiem któregoś z atomów w węzłach sieci. W czystym tlenku tytanu(II) 15% węzłów nie zawiera atomu.
WTlenek wanadu(II), VO – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków, w którym wanad występuje na II stopniu utlenienia. Należy do związków niestechiometrycznych – jego skład zmienia się od VO0,8 do VO1,3.