
Minerał – pierwiastek lub związek chemiczny będący normalnie ciałem krystalicznym, którego struktura ukształtowała się w toku procesów geologicznych.

Abelsonit – minerał organiczny pierwszy raz wykryty w 1975 roku w próbkach łupków bitumicznych pochodzących z Green River Formation w hrabstwie Uintah. Nazwa pochodzi od nazwiska odkrywcy Philipa Hauge'a Abelsona, amerykańskiego fizyka.
Alabaster – zbity, dobrze prześwitujący, biały lub nieco zabarwiony minerał będący drobnoziarnistą odmianą gipsu.

Bawenit – minerał z grupy krzemianów. Powstaje w druzach pegmatytów granitoidowych, a także utworach hydrotermalnych i skarnach. Jest źródłem berylu. Nazwa tego minerału pochodzi od miejscowości Baveno.

Cosalit – minerał z grupy siarczków. Jego nazwa pochodzi od kopalni Cosala w Meksyku, gdzie po raz pierwszy został opisany w 1968 roku przez Fredericka Gentha. Nazywany bywa także bjelkit, nazwa ta pochodzi od kopalni Bjelke w Nordmark w Szwecji.
Jaspilit – zmetamorfizowana skała osadowa o wstęgowej strukturze, należąca do wstęgowych rud żelazistych. Głównymi składnikami jaspilitu są kwarc, hematyt oraz magnetyt. Barwa czerwono-czarna, niekiedy złotawo-czarna.

Kamacyt – minerał, krystaliczna postać stopu żelaza (Fe) i niklu (Ni), zawierającego do 10.46% niklu i 89.54% żelaza. Wstępuje w meteorytach żelaznych i żelazno-kamiennych. Kamacyt może tworzyć w meteorytach wewnętrzne struktury zwane figurami Widmanstättena i liniami Neumanna. Kamacyt nazywany jest też "żelazem belkowym". Największy udokumentowany kryształ kamacytu ma wymiary 92×54×23 cm.
Adularowy kamień księżycowy – odmiana ortoklazu. Fazą przeważającą jest adular, a fazą rozproszoną – albit.

”Kamień słoneczny” = skaleń awenturynowy – odmiana skalenia wykazująca efekt awenturyzacji przejawiających się w obserwowanych radialnie migotliwych refleksów w odcieniach czerwonawych, niekiedy zielonkawych lub żółtawych. Zjawisko to wywołują zazwyczaj drobne, łuseczkowate wrostki hematytu, goethytu, lepidokrokitu, lub rzadziej muskowitu, serycytu bądź biotytu. Ujawniają go najczęściej niektóre plagioklazy, a niekiedy też skalenie potasowe, należy do minerałów bardzo rzadkich.

Karbonado – diament polikrystaliczny, występujący w osadach aluwialnych w Brazylii i Republice Środkowoafrykańskiej. Z wyglądu podobny jest do węgla drzewnego. W odróżnieniu od innych diamentów polikrystalicznych, porowata powierzchnia karbonado wykazuje brak inkluzji, pochodzących z płaszcza ziemskiego. Do najczęstszych należą florencyt, ksenotym, ortoklaz, kwarc czy kaolin, czyli składniki pochodzące ze skorupy ziemskiej. Badania za pomocą TEM ujawniły obecność także metali i związków międzymetalicznych, takich jak Fe, Fe-Ni, Ni-Pt, Ti, Sn, Ag, Cu i SiC. Karbonado wykazuje wysoką fotoluminescencję i elektronoluminescencję, indukowaną przez azot, co może świadczyć, że prawdopodobnie w okresie formowania istniały w nim radioaktywne inkluzje.

Moissanit – bardzo rzadki minerał, węglik krzemu. Krystalizuje w jednym z trzech układów krystalograficznych: regularnym, heksagonalnym, trygonalnym. Największe znaczenie jubilerskie mają bezbarwne kryształy krystalizujące w układzie heksagonalnym. Odkryty został przez francuskiego chemika i mineraloga H. Moissana w meteorycie Canyon Diablo w Stanach Zjednoczonych. Produkowany syntetycznie od lat 60. XX w. głównie na potrzeby przemysłu elektronicznego. Kamienie jakości jubilerskiej pojawiły się pod koniec lat 90. XX w.

Pirochlor – minerał o dużej zawartości niobu. Ruda pirochloru zawiera zazwyczaj co najmniej 0,05% radioaktywnych uranu i toru. Nazwa pochodzi od greckiego słowa πΰρ (pyr) – ogień, i χλωρός (chloros) – zielony, ponieważ minerał ten przy spalaniu często staje się zielony.

Potaż (historyczna, regionalna pisownia również potasz od niderl. Pottasche, garnek + popiół) – zanieczyszczona postać węglanu potasu K2CO3, rozpuszczalna w wodzie część popiołu pochodzącego ze spalania węgla drzewnego, zawierająca również zmienne ilości innych związków potasu. Nazwa potaż używana jest czasami na określenie dowolnego minerału zawierającego potas, zwłaszcza w krajach anglojęzycznych (potash).

Sard – gemmologiczna nazwa brunatnej, półprzezroczystej odmiany chalcedonu. Nazwa pochodzi od Sardiku – starożytnej miejscowości w Azji Mniejszej słynącej z obróbki tych kamieni i wyrobu wspaniałej biżuterii.

Taenit – minerał, postać krystaliczna stopu żelaza i niklu, zawierającego od 8% do 55% niklu. Występuje w meteorytach żelaznych i żelazno-kamiennych. Taenit może tworzyć w meteorytach wewnętrzne struktury zwane figurami Widmanstättena. Taenit nazywany jest też "żelazem wstęgowym". W ataksytach występuje jako główny minerał.