
Aphanoneura – problematyczny takson obejmujący ponad 30 gatunków, wyróżniany w obrębie pierścienic (Annelida), obejmujący rodziny:Aeolosomatidae, Potamodrilidae.

Bezkręgowce (Invertebrata) – zespół wszystkich grup zwierzęcych o rozmaitych planach budowy i różnym pochodzeniu, przeciwstawiany potocznie kręgowcom (Vertebrata). Jest to sztuczna jednostka systematyczna grupująca zwierzęta wielokomórkowe (Metazoa), wyodrębniane na podstawie negatywnej cechy diagnostycznej – braku szkieletu wewnętrznego (osiowego) w postaci kręgosłupa i czaszki. Pozostałe cechy, którymi określa się bezkręgowce nie są jednoznaczne. Do bezkręgowców należy 95–97% współcześnie występujących zwierząt. Liczba opisanych gatunków przekracza 1 milion.

Czułkowce, lofoforowce (Lophophorata) – hipotetyczny takson w randze nadtypu grupującego trzy typy morskich bezkręgowców: kryzelnice (Phoronida), mszywioły (Bryozoa) i ramienionogi (Brachiopoda). Cechą łączącą te zwierzęta jest obecność charakterystycznego aparatu czułkowego nazwanego lofoforem. Na tej podstawie autor koncepcji czułkowców Berthold Hatschek uznał, że zwierzęta te pochodzą od wspólnego przodka. Jego propozycja została bezdyskusyjnie przyjęta przez kilku innych badaczy. W wyniku dalszych badań koncepcja Hatschka została odrzucona.
Digononta – grupa zwierząt w typie wrotków (Rotifera) obejmująca wrotki jednopłciowe, reprezentowane tylko przez dzieworodne samice. Od Monogononta różnią się parzystymi jajnikami i brakiem pancerzyka. Większość zamieszkuje wody słodkie i słone, aczkolwiek niektóre opanowały środowiska lądowe o dużej wilgotności. Zaobserwowano wśród nich dzieworództwo i zdolność do anabiozy.

Jamochłony (Coelenterata) – tradycyjna nazwa grupy bezkręgowców wodnych obejmującej parzydełkowce i żebropławy, między którymi nie potwierdzono bliskiego pokrewieństwa. Grupa ta obejmuje ok. 15 tys. gatunków. Nazwa jamochłony wywodzi się z dawnego przekonania, że jama tych organizmów – zwana celenteronem – służy do trawienia i rozprowadzania pokarmu, natomiast wyścielające ją komórki wchłaniają rozłożony pokarm.

Jednowarstwowce (Monoblastozoa) – typ zwierząt bezkręgowych wyróżniony na podstawie opisu jednego gatunku, Salinella salve, dokonanego w 1892 przez Johannesa Frenzla. Osobniki tego gatunku zostały rzekomo wykryte w słonych źródłach Argentyny. Ciało tych zwierząt, według opisu, jest zbudowane z około 150 komórek, owalne, o dwubocznej symetrii, posiadające z przodu otwór gębowy, a z tyłu otwór odbytowy. Ściana ciała zbudowana z jednej warstwy orzęsionych komórek. Organizacja morfologiczna przypominająca blastulę.
Mesogastropoda (Taenioglossa) – rząd ślimaków należący do podgromady przodoskrzelnych, liczący ok. 30 000 gatunków. We współczesnej systematyce rząd ten już nie występuje, jako że stwierdzono, iż nie jest on monofiletyczny.

Niedrożnorurkowe, inna nazwa: zatyczkowce (Obturata) – wydzielana do niedawna gromada w obrębie nieuznawanego już typu rurkoczułkowców. Obejmowała gatunki, które zasiedlają obrzeża ujść podmorskich źródeł wydzielających wody gorące bogate w siarkę. Charakteryzują się domkami zamkniętymi po stronie dolnej. Ich ciało – z licznymi, krótszymi niż u drożnorurkowych, czułkami zaopatrzonymi w obturakulum i westimentum – osiąga długość do 3 m. Do niedrożnorurkowych zaliczano tylko jeden rząd:Vestimentifera

Obleńce, robaki obłe – tradycyjna nazwa grupy bezkręgowców charakteryzujących się nieczłonowanym, przeważnie wydłużonym i zwykle kolistym w przekroju ciałem. Przykładowymi przedstawicielami tej grupy są: glista ludzka, owsik i włosień spiralny. Współczesne porównawcze badania molekularne ujawniły brak pokrewieństwa filogenetycznego pomiędzy zwierzętami zaliczanymi do obleńców.

Obunerwce (Amphineura) – podtyp mięczaków (Mollusca) o prymitywnej budowie, wyróżniany przez część systematyków na podstawie braku czułków, oczu, statocyst i szczęki, oraz obecności słabo wykształconego worka trzewiowego. Nazwa Amphineura była synonimizowana z Aculifera lub Polyplacophora.

Promieniste (Radiata) – dwuwarstwowe zwierzęta zaliczane do tkankowców właściwych (Eumetazoa) wykazujące symetrię pierwotnie promienistą.

Robaki (Vermes) – w zoologii, przestarzały termin określający wyróżniany dawniej w systematyce organizmów typ bezkręgowców, który zawierał robaki płaskie (płazińce) i robaki obłe (obleńce), a także wstężniaki i pierścienice. W większości przypadków są to pasożyty, np. tasiemce, owsiki, glisty ludzkie, czy pijawki.

Tkankowce – zwierzęta wielokomórkowe zbudowane z tkanek. Charakteryzują się obecnością układu nerwowego, występowaniem gametogenezy i zdolnością do kierunkowych ruchów. Tradycyjnie były klasyfikowane w randze podkrólestwa Histozoa i przeciwstawiane beztkankowcom opisywanym jako Ahistozoa. Obecnie tkankowce są synonimizowane z Eumetazoa lub Epitheliozoa, jeśli płaskowce (Placozoa) zaliczyć do tkankowców.

Wielokomórkowce pośrednie (Mesozoa), planulopodobne (Planuloidea), podgastrulowce – bezkręgowce morskie, tradycyjnie traktowane jako organizmy pośrednie między pierwotniakami (Protozoa) a wielokomórkowcami właściwymi (Eumetazoa).

Wieloszczety osiadłe, osiadki (Sedentaria) – grupa wieloszczetów wyodrębniana tradycyjnie w randze podgromady przeciwstawianej wolno żyjącym wieloszczetom wędrującym (Errantia) – nazywanym też wieloszczetami pełzającymi lub błędkami – i krążkokształtnym (Myzostomida). Podział na te podgromady był jednym z wielu ujęć klasyfikacji wieloszczetów – nie odzwierciedla jednak ich relacji filogenetycznych. Jest to takson sztuczny, obecnie nie jest akceptowany.