
Amfoteryty – według klasyfikacji meteorytów, jeden z typów chondrytów zwyczajnych oznaczony ogólnym symbolem LL. Meteoryty należące do tej grupy są najsilniej utlenione wśród chondrytów zwyczajnych. Wcześniej amfoteryty były zaliczane do achondrytów. Po znalezieniu chondr zostały zaliczone do chondrytów. Niekiedy bywają zaliczane też do chondrytów oliwinowo-hiperstenowych (L). Amfoteryty podlegają jeszcze podziałowi na: LL3, LL4, LL5, LL6.

Chondryt – meteoryty kamienne składające się głównie z oliwinu i piroksenów. Ich nazwa pochodzi stąd, że większość zawiera chondry, czyli drobne, najczęściej zbudowane promieniście, kuliste skupienia krystaliczne.

Chondryty enstatytowe – grupa meteorytów kamiennych. Jest to najrzadziej spotykany typ meteorytów kamiennych oznaczonych symbolem E. W chondrytach enstatytowych występuje żelazo w postaci metalicznej (kamacyt) i w połączeniu z siarką tworząc troilit (FeS, siarczek żelaza). W meteorytach tych występuje: enstatyt, minerał krzemianowy z magnezowej grupy piroksenów MgSiO3 (Mg2[Si2O6]). Może on tworzyć wyraźnie zarysowane struktury chondr enstatytowych. Poza tym w meteorytach tych występują: kwarc, trydymit, krystobalit. Brak w nim natomiast oliwinu oraz krzemianowych minerałów zawierających żelazo.
Chondryty oliwinowo-bronzytowe – grupa meteorytów należących do chondrytów zwyczajnych oznaczona ogólnym symbolem H. Zawartość minerałów w tym typie meteorytów jest taka sama jak w przypadku chondrytów oliwinowo-hiperstenowych. Różnią się jedynie proporcjami występujących w nich minerałów. Nazwa chondrytu pochodzi od bronzytu (MgFeSiO3), rodzaju piroksenu. Chondryty oliwinowo-bronzytowe podlegają jeszcze podziałowi na grupy: H3, H4, H5, H6. Wiek kosmiczny chondrytów oliwinowo-bronzytowych ocenia się na 4 do 69 milioów lat. Występują dwie liczne grupy wiekowe: 5 i 22 miliony lat.

Chondryty węgliste – grupa meteorytów kamiennych o symbolu ogólnym C. Charakteryzują się bardzo kruchą budową i dlatego przeważnie rozpadają się w trakcie przelotu przez ziemską atmosferę. Dotyczy to głównie grupy C1 i C2. Chondryty węgliste zawierają dużo węgla, do ok. 4% oraz dużo wody, do ok. 20%. Poza tym zawierają krzemiany z grupą wodorotlenową OH i magnetyt.

Chondryty zwyczajne – grupa meteorytów kamiennych należąca do chondrytów. Stanowią ok. 80% wszystkich znajdowanych meteorytów. Chondryty zwyczajne dzielą się na trzy grupy: chondryty oliwinowo-bronzytowe (H), chondryty oliwinowo-hiperstenowe (L), chondryty oliwinowo-pigeonitowe. Chondryty zwyczajne zawierają w swym składzie: piroksen rombowy 20-30%, plagioklaz 5-10%, troilit ok. 5%. Poza tym posiadają również oliwin, kamacyt i taenit w proporcjach zależnych od typu chondrytu. Nie zawierają minerałów z grupą wodorotlenową OH.

Diogenit – typ meteorytu kamiennego należącego do achondrytów. Jest skałą magmową, w której skład wchodzą głównie pirokseny. Diogenity wchodzą w skład podgrupy achondrytów nazywanej też HED, do której zaliczają się jeszcze howardyty i eukryty. Badania meteorytów zaliczanych do diogenitów wykazały, że tworzyły się one pod powierzchnią planetoid.

Eukryt – grupa meteorytów kamiennych należących do achondrytów. Są to skały magmowe, w skład których wchodzą głównie pirokseny i plagioklazy. Pod względem mineralogicznym ziemskim odpowiednikiem eukrytu jest bazalt. Eukryty są jednak jaśniejsze, są także bardziej kruche. Eukryty wchodzą w skład podgrupy achondrytów nazywanej HED, do której zaliczają się jeszcze howardyty i diogenity. Badania meteorytów zaliczanych do eukrytów wykazały, że pochodzą one z powierzchni planetoid, a bardzo duże podobieństwo widmowe wskazuje na Westę jako ciało macierzyste. Eukryty powstały z zakrzepłej lawy pokrywającej planetoidę, której wiek krystalizacji ocenia się na 4,5 miliarda lat.

Howardyt – meteoryt kamienny należący do achondrytów. Howardyt składa się z okruchów skał magmowych, które w meteorytyce zalicza się do eukrytów i diogenitów. Te trzy grupy meteorytów łącznie nazywa się meteorytami HED; analiza spektroskopowa wskazuje, że są to skały pochodzące z planetoidy (4) Westa. Nazwa grupy pochodzi od angielskiego chemika i badacza meteorytów, Edwarda Charlesa Howarda.

Meteoryty marsjańskie – grupa (klan) meteorytów kamiennych należących do achondrytów, które pochodzą z Marsa. Są to skały, które zostały wyrzucone w przestrzeń kosmiczną przez uderzenia planetoid lub komet, a następnie po podróży przez Układ Słoneczny trafiły na Ziemię. Według stanu na 2 kwietnia 2017 roku znanych jest 189 meteorytów marsjańskich.

Meteoryt żelazno-kamienny – jeden z trzech podstawowych typów meteorytów. Meteoryty żelazno-kamienne dzielimy jeszcze na mezosyderyty i pallasyty. Są zbudowane z metalicznego żelaza oraz minerałów krzemianowych.

Meteoryt żelazny – rodzaj meteorytu zbudowanego z metalicznego żelaza o dużej zawartości niklu.

Meteoryty HED – grupa (klan) meteorytów kamiennych należących do achondrytów, do której zaliczają się howardyty, eukryty i diogenity. Skrót HED pochodzi właśnie od ich nazw. Są one bardzo pospolite, ok. 3/4 achondrytów należy do meteorytów HED. Skały te zostały zidentyfikowane jako fragmenty planetoidy (4) Westa, wyrzucone przez impakty.

Oktaedryty − według klasyfikacji meteorytów grupa meteorytów żelaznych. Posiadają dwa minerały podstawowe: kamacyt i taenit. W oktaedrytach jest większa zawartość taenitu niż w heksaedrytach. Po przecięciu meteorytu należącego do tej grupy widoczne są figury Widmanstättena.

Pallasyty to obok mezosyderytów jedna z dwóch głównych grup meteorytów żelazno-kamiennych.