WAutorotacja - samostabilizujący się stan lotu samolotu (szybowca) w którym różnica sił działających na skrzydła na skutek różnic kąta natarcia, szybkości opływu i/lub stanu oderwania strug od powierzchni nośnej prowadzi do powstania i samoistnego utrzymywania momentów obrotowych wokół podłużnej i pionowej osi statku. Potencjalnie bardzo niebezpieczny stan lotu.
WBariera dźwięku – potoczne, obrazowe określenie dotyczące zjawisk, które zachodzą w zakresie prędkości lotu bliskich prędkości dźwięku. Przy prędkości dokładnie równej prędkości dźwięku nie dzieje się nic nadzwyczajnego, w szczególności nie powstaje grom dźwiękowy.
WBiegunowa prędkości – krzywa będąca wykresem prędkości w funkcji innej prędkości czyli biegunowa. Opisuje opadanie statku powietrznego cięższego od powietrza w zależności od jego prędkości w poziomym ruchu postępowym. Opisuje głównie właściwości profilu skrzydła, ale w przypadku całego statku powietrznego wykres ten odzwierciedla zwiększony opór powodowany przez kadłub i inne części, a w związku z tym większe prędkości opadania niż mogłoby mieć samo długie skrzydło. Charakterystyczne punkty biegunowej to:Prędkość minimalna, poniżej której siła nośna ma zbyt małą wartość by zrównoważyć siłę ciążenia i szybowiec wolniej nie może lecieć. Zacznie się rozpędzać lub wpadnie w korkociąg i w efekcie też nabierze prędkości. Samolot może lecieć nieco wolniej korzystając z mocy silnika. Prędkość ekonomiczna, przy której opadanie jest najmniejsze. Prędkość optymalna, przy której stosunek prędkości postępowej do prędkości opadania ma największą wartość. Można ja wyznaczyć rysując styczną do biegunowej z początku układu współrzędnych. Prędkość maksymalna, ograniczona wytrzymałością konstrukcji statku powietrznego.
WBuffeting – zjawisko aeroelastyczne związane z przekroczeniem prędkości dopuszczalnej, w wyniku którego dochodzi do wymuszonych drgań części statku powietrznego, zwykle sterów.
WCiśnienie atmosferyczne – stosunek wartości siły, z jaką słup powietrza atmosferycznego naciska na powierzchnię Ziemi, do powierzchni, na jaką ten słup naciska. Wynika stąd, że w górach ciśnienie atmosferyczne jest niższe, a na nizinach wyższe, ponieważ słup powietrza ma różne wysokości.
WDoświadczenie Torricellego – przeprowadzone w 1643 r. przez Torricellego, ucznia Galileusza.
WEfekt Coandy – zjawisko fizyczne polegające na tym, iż strumień płynu ma tendencję do przylegania do najbliższej powierzchni. Efekt został nazwany od nazwiska odkrywcy Henri Coandy.
WEfekt przypowierzchniowy – ogólny termin, określający każdy rodzaj efektu aerodynamicznego, występującego, gdy kadłub pojazdu bądź jego części przemieszczają się w niewielkiej odległości od powierzchni.
WKąt natarcia – jest to (umowny) kąt pomiędzy kierunkiem strugi napływającego powietrza a cięciwą powierzchni nośnej (skrzydła) lub płata wirnika. Kąt natarcia ma kluczowy wpływ na powstawanie siły nośnej działającej na skrzydło i odpowiedzialnej za unoszenie się samolotu w powietrzu.
WKrytyczny kąt natarcia – w aerodynamice, kąt natarcia przy którym współczynnik siły nośnej osiąga maksimum.
WLot ślizgowy – rodzaj lotu, w którym poruszający się obiekt nie jest w jego trakcie napędzany.
WObłok Prandtla-Glauerta – obłok skroplonej pary wodnej, powstający podczas lotu statku powietrznego z prędkością bliską prędkości dźwięku.
WPółkule magdeburskie – metalowe półsfery umożliwiające wykonanie słynnego doświadczenia przeprowadzonego przez Ottona von Guericke w 1654 r. w Magdeburgu.
WPrędkość hipersoniczna, prędkość hiperdźwiękowa – prędkość naddźwiękowa poruszającego się obiektu przekraczająca wartość mach 5.
WPrędkość naddźwiękowa, prędkość supersoniczna – w aerodynamice prędkość obiektu lub przepływu, poruszającego się szybciej niż prędkość dźwięku w powietrzu. Prędkości ponad pięciokrotnie większe od prędkości dźwięku często nazywane są prędkościami hipersonicznymi.
WPrędkość wznoszenia – prędkość pionowa, podawana w m/s, m/min lub ft/min, która w normalnych warunkach występuje w fazie lotu statku powietrznego, określanej terminem wznoszenie. Charakteryzuje się zwiększaniem odległości pomiędzy statkiem powietrznym a ziemią w czasie.
WPrzeciągnięcie – w aerodynamice lotniczej – zjawisko znacznego, gwałtownego spadku siły nośnej i gwałtownego przyrostu oporu aerodynamicznego, na skutek zbyt dużego kąta natarcia skrzydła – ściślej przekroczenia krytycznego kąta natarcia skrzydła. Towarzyszy temu na ogół wystąpienie chwilowej, częściowej lub całkowitej utraty sterowności.
WPrzepływ laminarny – przepływ uwarstwiony, w którym płyn przepływa w równoległych warstwach, bez zakłóceń między warstwami.
WSiła nośna – siła działająca na ciało poruszające się w płynie, prostopadła do kierunku ruchu. Najbardziej reprezentatywnym przykładem wykorzystania siły nośnej jest siła nośna skrzydła samolotu.
WTunel aerodynamiczny – podstawowe urządzenie badawcze aerodynamiki doświadczalnej, wykorzystywane do badania opływu gazu lub cieczy wokół obiektu. Ma postać tunelu, w którym generuje się ciągły ruch powietrza i umieszcza w nim modele badanych obiektów, obserwując przepływ i mierząc siły działające na model.
WTurbulencja, przepływ burzliwy – w mechanice ośrodków ciągłych, reologii i aerodynamice – określenie bardzo skomplikowanego, nielaminarnego ruchu płynów. Ogólniej termin ten oznacza złożone zachowanie dowolnego układu fizycznego, czasem zachowanie chaotyczne. Ruch turbulentny płynu przejawia się w występowaniu wirów i innych struktur koherentnych, zjawisku oderwania strugi, zjawisku mieszania. Dziedzinami nauki, które analizują zjawiska związane z turbulencją, są: hydrodynamika, aerodynamika i reologia. Model matematyczny turbulencji próbuje się tworzyć na bazie teorii układów dynamicznych i teorii chaosu.
WWydłużenie płata – miara smukłości płata i oznaczane jest wskaźnikiem Oblicza się je, dzieląc kwadrat rozpiętości przez powierzchnię nośną.
WWznoszenie – faza lotu statku powietrznego, charakteryzująca się zwiększaniem odległości pomiędzy statkiem powietrznym a ziemią w czasie.
WZrównoważenie żaglowe – stan fizyczny uzyskiwany na statkach o napędzie żaglowym, w którym układ siły aerodynamicznej, działającej na ożaglowanie i siły hydrodynamicznej działających na część zanurzoną kadłuba, nie powoduje zmiany kursu jednostki przy neutralnym położeniu steru i prawidłowym ustawieniu żagli.