60 Gwiazdozbiór Wężownika

Wężownik – wyraźny gwiazdozbiór znajdujący się w rejonie równika niebieskiego. Jest jedenastym w kolejności pod względem powierzchni, jego obszar dzieli na dwie części konstelację Węża. Liczba gwiazd dostrzegalnych nieuzbrojonym okiem: około 100. W Polsce widoczny latem. Jest jedną z 48 konstelacji ptolemejskich.

70 Ophiuchi – gwiazda podwójna położona w gwiazdozbiorze Wężownika. Tworzą ją dwa pomarańczowe karły należące do typu widmowego K, o obserwowanej wielkości gwiazdowej 4,89m i 6,00m. Jaśniejszy składnik układu jest gwiazdą zmienną typu BY Draconis.

Barnard 68 – ciemna mgławica znajdująca się w konstelacji Wężownika. Została odkryta przez astronoma Edwarda Barnarda.

Gwiazda Barnarda – gwiazda w gwiazdozbiorze Wężownika, niezwykle lekki czerwony karzeł oddalony o około 6 lat świetlnych od Ziemi.

Beta Ophiuchi – gwiazda w gwiazdozbiorze Wężownika, znajdująca się w odległości około 82 lat świetlnych od Słońca.

Delta Ophiuchi – czwarta co do jasności gwiazda w gwiazdozbiorze Wężownika (wielkość gwiazdowa: 2,75m, znajdująca się w odległości około 171 lat świetlnych od Słońca. Jest czerwonym olbrzymem.

GJ 699 b – planeta typu super-ziemia oddalona od Ziemi o 6 lat świetlnych. Krąży wokół Gwiazdy Barnarda, czerwonego karła o typie widmowym M4V z gwiazdozbioru Wężownika - najbliższej Słońcu gwiazdy pojedynczej. Odkrycia egzoplanety dokonał międzynarodowy zespół astronomów z Europejskiego Obserwatorium Południowego i Carnegie Institution for Science(ang.). Odkrycie GJ 699 b zostało oficjalnie ogłoszone 14 listopada 2018 roku. Jest pierwszą potwierdzoną planetą krążącą wokół Gwiazdy Barnarda.

GJ 1214 – gwiazda, czerwony karzeł o typie widmowym M4.5 położona w gwiazdozbiorze Wężownika w odległości około 40 lat świetlnych od Ziemi. Obserwowana wielkość gwiazdowa GJ 1214 wynosi 14,7m, temperatura powierzchni gwiazdy około 2700 °C, a jej jasność absolutna około 0,3% jasności Słońca.

GJ 1214 b – planeta pozasłoneczna typu superziemia, krążąca wokół gwiazdy GJ 1214 znajdującej się w gwiazdozbiorze Wężownika w odległości 13 parseków od Ziemi. Została odkryta w 2009 roku przez naukowców w Projekcie MEarth. Jej masa szacowana jest na 5,5-7,2 M⊕, ma ona średnicę ok. 2,7 raza większą niż Ziemia. W znacznej części składa się z wody oraz prawdopodobnie wodoru. GJ 1214 b jest uważana za najlepszą kandydatkę na planetę oceaniczną.

HD 164509 – gwiazda ciągu głównego z gwiazdozbioru Wężownika. Jest to bogata w metale gwiazda o typie widmowym G5V, nieco większa i gorętsza od Słońca.

HD 164509 b – egzoplaneta typu gazowy olbrzym odległa od Ziemi o około 169 lat świetlnych. Została odkryta w 2011 roku metodą polegającą na mierzeniu zmienności prędkości radialnych gwiazdy macierzystej. Jest jedyną odkrytą planetą krążącą wokół gwiazdy HD 164509, nieco większego i gorętszego od Słońca żółtego karła o typie widmowym G5V.

IC 4634 – mgławica planetarna znajdująca się w konstelacji Wężownika. Została odkryta w 1894 roku przez Williaminę Fleming. Odległość do niej szacowana jest na od 7500 do 12,8 tysięcy lat świetlnych.

IC 4665 – gromada otwarta w gwiazdozbiorze Wężownika. Odkrył ją szwajcarski astronom Philippe Loys de Chéseaux w 1745 roku. Na niebie zajmuje obszar około 1 stopnia, a jej jasność wynosi 4,2m, więc można ją obserwować lornetką, a przy bardzo dobrych warunkach nawet gołym okiem. W skład gromady wchodzi około 30 gwiazd. IC 4665 jest gromadą bardzo młodą – jej wiek szacowany jest na 36 mln lat. Znajduje się w niewielkiej odległości od Słońca – ok. 1400 lat świetlnych.

IRAS 18090+0130 – galaktyka spiralna znajdująca się w konstelacji Wężownika w odległości około 400 milionów lat świetlnych od Ziemi. Galaktyka ta oddziałuje grawitacyjnie z pobliską 2MASX J18113342+0131427. Galaktyka widoczna po lewej stronie wypuściła pióropusz gwiazd w stronę sąsiada.

Kappa Ophiuchi – gwiazda w gwiazdozbiorze Wężownika, znajdująca się w odległości około 91 lat świetlnych od Słońca.

Messier 9 – gromada kulista położona w gwiazdozbiorze Wężownika. Została odkryta i skatalogowana przez francuskiego astronoma Charles’a Messiera 28 maja 1784 roku. Ze względu na możliwości ówczesnych teleskopów opisał on ją jako „mgławicę bez gwiazd” o średnicy 3′. Jako skupisko gwiazd po raz pierwszy została opisana przez Williama Herschela około 20 lat po odkryciu. Zawiera ona ponad 250 000 gwiazd.

Messier 10 – gromada kulista w konstelacji Wężownika. Znajduje się w odległości około 14 300 lat świetlnych od Słońca oraz 15 tys. lat świetlnych od centrum Galaktyki. Została odkryta przez Charles’a Messiera 29 maja 1764 roku.

Messier 12 – nietypowa gromada kulista w gwiazdozbiorze Wężownika. Została odkryta 30 maja 1764 roku przez Charles’a Messiera.

Messier 14 – gromada kulista w gwiazdozbiorze Wężownika, odkryta w 1764 roku przez Charles’a Messiera.

Messier 19 – gromada kulista w gwiazdozbiorze Wężownika, odkryta 5 czerwca 1764 roku przez Charles’a Messiera.

Messier 62 – gromada kulista w gwiazdozbiorze Wężownika. Odkrył ją 7 czerwca 1771 roku Charles Messier, 4 czerwca 1779 roku znalazła się w katalogu Messiera.

Messier 107 – gromada kulista w gwiazdozbiorze Wężownika odkryta przez Pierre'a Méchaina w kwietniu 1782, oraz niezależnie 12 maja 1793 przez Williama Herschela, który skatalogował ją jako H VI.40. Herschel zaobserwował również jako pierwszy pojedyncze gwiazdy w gromadzie. Nie jest widoczna gołym okiem, lecz można ją dostrzec za pomocą lornetki lub małego teleskopu.

Mgławica Fajka – ciemna mgławica znajdująca się w konstelacji Wężownika. Długość tej mgławicy wynosi około 100 lat świetlnych, co powoduje, że należy do najdłuższych ciemnych mgławic. Mgławica Fajka łączy się z kompleksem ciemnych mgławic zwanym Wielką Szczeliną lub Ciemną Rzeką.

Mgławica Ro Ophiuchi – ciemna mgławica pyłowo-gazowa położona 1° na południe od gwiazdy Ro Ophiuchi, w gwiazdozbiorze Wężownika. Odległa jest o około 131 ± 3 parseków od Ziemi.

Mgławica Wąż – ciemna mgławica w konstelacji Wężownika. Została skatalogowana przez astronoma Edwarda Barnarda w jego katalogu pod numerem Barnard 72.

Minkowski 2-9 – bipolarna mgławica planetarna znajdująca się w konstelacji Wężownika. Została odkryta w 1947 roku przez Rudolpha Minkowskiego. Mgławica ta znajduje się w odległości około 2100 lat świetlnych od Ziemi, a jej długość sięga 0,7 roku świetlnego.

NGC 6220 – galaktyka spiralna (Sab), znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Odkrył ją Lewis A. Swift 19 czerwca 1887 roku.

NGC 6234 – galaktyka eliptyczna (E), znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Odkrył ją Albert Marth 17 czerwca 1863 roku.

NGC 6240 – galaktyka nieregularna znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika w odległości 350 milionów lat świetlnych. Została odkryta 12 lipca 1871 roku przez Édouarda Stephana.

NGC 6284 – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Odkrył ją William Herschel 22 maja 1784 roku. Jest położona w odległości ok. 49,9 tys. lat świetlnych od Słońca oraz 24,5 tys. lat świetlnych od centrum Galaktyki.

NGC 6287 – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Odkrył ją William Herschel 21 maja 1784 roku. Jest położona w odległości ok. 30,7 tys. lat świetlnych od Słońca oraz 6850 lat świetlnych od centrum Galaktyki.

NGC 6293 – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Odkrył ją William Herschel 24 maja 1784 roku. Jest położona w odległości ok. 31,0 tys. lat świetlnych od Słońca oraz 6,2 tys. lat świetlnych od centrum Galaktyki.

NGC 6294 – gwiazda podwójna znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika, na północny wschód od gromady kulistej NGC 6293. Skatalogował ją John Herschel 16 kwietnia 1828 roku, błędnie sądząc, że jest to obiekt typu mgławicowego.

NGC 6304 – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Odkrył ją William Herschel 30 kwietnia 1786 roku. Jest położona w odległości ok. 19,2 tys. lat świetlnych od Słońca oraz 7,5 tys. lat świetlnych od centrum Galaktyki.

NGC 6309 – mgławica planetarna położona w gwiazdozbiorze Wężownika. Została odkryta w 1876 roku przez Wilhelma Templa.

NGC 6316 – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Odkrył ją William Herschel 24 maja 1784 roku. Jest położona w odległości ok. 33,9 tys. lat świetlnych od Słońca oraz 8,5 tys. lat świetlnych od centrum Galaktyki.

NGC 6325 – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Odkrył ją John Herschel 24 maja 1835 roku. Jest położona w odległości ok. 25,4 tys. lat świetlnych od Słońca oraz 3,6 tys. lat świetlnych od centrum Galaktyki.

NGC 6342 – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Odkrył ją William Herschel 28 maja 1786 roku. Jest położona w odległości ok. 27,7 tys. lat świetlnych od Słońca oraz 5,5 tys. lat świetlnych od centrum Galaktyki.

NGC 6355 – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Została odkryta 24 maja 1784 roku przez Williama Herschela. Jest położona w odległości ok. 30 tys. lat świetlnych od Słońca oraz 4,6 tys. lat świetlnych od centrum Galaktyki.

NGC 6356 – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Odkrył ją William Herschel 18 czerwca 1784 roku. Jest położona w odległości ok. 49,25 tys. lat świetlnych od Słońca oraz 24,5 tys. lat świetlnych od centrum Galaktyki.

NGC 6366 – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Została odkryta 12 kwietnia 1860 roku przez Friedricha Winnecke. Jest położona w odległości ok. 11,4 tys. lat świetlnych od Słońca oraz 16,3 tys. lat świetlnych od centrum Galaktyki.

NGC 6369 – mgławica planetarna znajdująca się w konstelacji Wężownika. Została odkryta 21 maja 1784 przez Williama Herschela. Mgławica ta jest odległa o około 2000 lat świetlnych od Ziemi.

NGC 6384 – galaktyka spiralna z poprzeczką (SBbc), znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Została odkryta 10 czerwca 1863 roku przez Alberta Martha. NGC 6384 znajduje się w odległości około 80 milionów lat świetlnych, a rozciąga się na 150 tysięcy lat świetlnych.

NGC 6401 – stosunkowo ciemna gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Została odkryta 21 maja 1784 roku przez Williama Herschela. Jest położona w odległości ok. 34,6 tys. lat świetlnych od Słońca oraz 8,8 tys. lat świetlnych od centrum Galaktyki.

NGC 6426 – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Została odkryta 3 czerwca 1786 roku przez Williama Herschela. Jest położona w odległości ok. 67,2 tys. lat świetlnych od Słońca oraz 47,0 tys. lat świetlnych od centrum Galaktyki.

NGC 6481 – grupa gwiazd znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika, składająca się z czterech ułożonych w jednej linii gwiazd. Prawdopodobnie jest to pozostałość po gromadzie otwartej. Odkrył ją Christian Peters 21 sierpnia 1859 roku. Znajduje się w odległości ok. 3849 lat świetlnych od Słońca.

NGC 6517 – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Odkrył ją William Herschel 16 czerwca 1784 roku. Jest położona w odległości ok. 34,6 tys. lat świetlnych od Słońca oraz 13,7 tys. lat świetlnych od centrum Galaktyki.

NGC 6539 – gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Odkrył ją Theodor Brorsen we wrześniu 1856 roku. Jest położona w odległości ok. 25,4 tys. lat świetlnych od Słońca oraz 9,8 tys. lat świetlnych od centrum Galaktyki.

NGC 6572 – mgławica planetarna znajdująca się w konstelacji Wężownika w odległości około 5,7 tys. lat świetlnych od Ziemi. Została odkryta 18 lipca 1825 roku przez Wilhelma Struve.

NGC 6615 – galaktyka soczewkowata (SB0), znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Odkrył ją Albert Marth 9 lipca 1863 roku.

Ni Ophiuchi – gwiazda położona w gwiazdozbiorze Wężownika. Jest ona pomarańczowym olbrzymem wczesnego typu widmowego K, o obserwowanej wielkości gwiazdowej +3,34m, więc jest widoczna gołym okiem. Tworzy ona prawą dłoń postaci Wężownika (Asklepiosa), którą trzyma on Węża.

Palomar 6 – dość luźna gromada kulista znajdująca się w odległości około 18,9 tys. lat świetlnych od Ziemi w kierunku konstelacji Wężownika. Została odkryta w 1952 roku przez George’a Abella.

Rasalhague – najjaśniejsza gwiazda w gwiazdozbiorze Wężownika. Odległa od Słońca o ok. 49 lat świetlnych.

Sabik – gwiazda w gwiazdozbiorze Wężownika, odległa od Słońca o około 88 lata świetlne.

Gwiazda Keplera – supernowa odkryta w 1604 roku, położona w gwiazdozbiorze Wężownika w odległości około 20 tysięcy lat świetlnych od Ziemi. Ostatnia supernowa zaobserwowana w naszej Galaktyce.

Theta Ophiuchi – gwiazda w gwiazdozbiorze Wężownika, znajdująca się w odległości około 106 lat świetlnych od Słońca.

theta Ophiuchidy (TOP) – coroczny rój meteorów aktywny od 4 czerwca do 15 lipca. Jego radiant znajduje się w gwiazdozbiorze Wężownika. Maksimum roju przypada na 29 czerwca, jego aktywność jest określana jako niska, a obfitość roju wynosi dwa meteory na godzinę. Prędkość w atmosferze meteorów tego roju to 29 km/s.

VVV CL002 – mała i słaba gromada kulista znajdująca się w gwiazdozbiorze Wężownika. Została odkryta w 2011 roku w ramach przeglądu VISTA Variables in the Via Lactea w podczerwieni. Gromada ta jest przesłaniana przez gaz i pył centralnych okolic jądra Drogi Mlecznej.

Wolf 1061 – jedna z gwiazd najbliższych Układowi Słonecznemu, klasyfikowana jako czerwony karzeł. Znajduje się ona w gwiazdozbiorze Wężownika, w odległości ok. 14 lat świetlnych od Słońca. Jej jasność wizualna to 10,10m. Jest ona zatem słabym obiektem i można ją dostrzec dopiero po uzbrojeniu oka w teleskop.

Zeta Ophiuchi – gwiazda w gwiazdozbiorze Wężownika, znajdująca się w odległości około 560 lat świetlnych od Słońca.