
Albert Wielki, Albert z Kolonii, Albert z Lauingen, łac. Albertus Magnus – teolog, dominikanin, filozof scholastyczny. Znany także z obszernej wiedzy przyrodniczej, przypisuje mu się także zajmowanie się alchemią. Święty Kościoła katolickiego, doktor Kościoła.

Johann August Arfvedson – chemik szwedzki, odkrywca pierwiastka chemicznego – litu (1817). Członek Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk. Jego imieniem nazwano minerał arfvedsonit.

Carl Auer von Welsbach – chemik austriacki, profesor uniwersytetu w Wiedniu.

Antoine Jérôme Balard – francuski chemik, odkrywca bromu.

Jöns Jacob Berzelius – szwedzki chemik, lekarz i mineralog.

Joseph Black – chemik szkocki.

Paul Émile Lecoq de Boisbaudran – chemik francuski, odkrywca galu, samaru i dysprozu. Prowadził badania dotyczące składu chemicznego minerałów, wykorzystując do tego analizę widmową.

Robert Boyle – brytyjski chemik i fizyk.

Hennig Brand lub Henning Brand – niemiecki alchemik. W 1669 roku odkrył fosfor.

Henry Cavendish – brytyjski chemik i fizyk, członek Royal Society.

Karl Claus − rosyjski chemik, botanik i farmaceuta.

Per Teodor Cleve (1840-1905) – szwedzki chemik i geolog.

Adair Crawford – chemik, pochodzenia szkocko-irlandzkiego. Niezależnie od Williama Cruickshanka w 1790 odkrył stront. Czysty metaliczny stront uzyskał później Humphry Davy. Adair Crawford był pionierem kalorymetrii, zainspirował późniejsze prace Alessandro Volty.

Sir William Crookes – angielski fizyk i chemik. Łączył dokonywane prywatnie eksperymenty z prowadzeniem interesów. Wydawał kilka pism fotograficznych i naukowych. W 1861 wkrótce po dokonaniu przez Roberta Bunsena i Gustava Kirchhoffa odkryć w dziedzinie spektroskopii, odkrył pierwiastek chemiczny tal (Tl). Pośrednio doprowadziło to do skonstruowania, w 1875, radiometru. Pod koniec XIX wieku skonstruował urządzenie do obserwacji promieniowania katodowego, poprzedniczkę lampy rentgenowskiej, a w 1903 spintaryskop. Interesował się spirytyzmem, a jego przeświadczenie o prawdziwości tego zjawiska wzbudziło w latach 70. XIX wieku duże kontrowersje. Publikacje nt. spirytyzmu(en) William Crookes, Spiritualism Viewed by the Light of Modern Science. „Quarterly Journal of Science”. July 1870. (en) William Crookes, Notes of an Enquiry into the Phenomena called Spiritual during the Years 1870-1873. „Quarterly Journal of Science”. January 1874.

Pierre Curie, pol. Piotr Curie, – francuski fizyk, wykładowca na Uniwersytecie Paryskim, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki (1903). Mąż Marii Skłodowskiej-Curie, ojciec Ève Curie i Irène Joliot-Curie.

Sir Humphry Bartholomew Davy – brytyjski chemik i fizyk.

Marc Delafontaine (1837–1911) – chemik szwajcarski. W 1878 roku, wraz z Jakiem-Louisem Soretem, zaobserwował spektroskopowo holm. Uczeni nie byli jednak w stanie wyizolować go w czystej postaci. Niezależnie od nich, w 1879 roku, szwedzki chemik, Per Teodor Cleve, uzyskał czysty holm z mieszaniny zawierającej także m.in. tul i erb. Zazwyczaj wszyscy trzej naukowcy uważani są za odkrywców holmu.

Friedrich Ernst Dorn – niemiecki fizyk; w 1900 odkrył pierwiastek chemiczny radon – radioaktywną substancję emitowaną z radu.

Anders Gustaf Ekeberg – szwedzki chemik. Członek Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk

Fausto de Elhuyar y de Suvisa – hiszpański chemik.

Kazimierz Fajans lub Kasimir Fajans – polski fizykochemik działający w Polsce, Niemczech i Stanach Zjednoczonych, współtwórca nauki o promieniotwórczości, trzykrotny kandydat do Nagrody Nobla.

Johan Gadolin – fiński mineralog i chemik, odkrywca itru.

Johan Gottlieb Gahn – szwedzki chemik, uczeń Torberna Olofa Bergmana.

Joseph Louis Gay-Lussac – francuski chemik i fizyk.

Albert Ghiorso – amerykański naukowiec, odkrywca pierwiastków chemicznych. Studiował na uniwersytecie w Berkeley.

Otto Hahn – niemiecki fizykochemik, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 1944 roku za prace nad rozszczepieniem jądra atomu. Jest często uważany za „ojca” współczesnej technologii jądrowej.

Charles Hatchett – angielski chemik; odkrył pierwiastek niob.
Wilhelm von Hisinger – szwedzki chemik, geolog i mineralog.

Gustav Robert Kirchhoff – niemiecki fizyk, twórca prawa promieniowania cieplnego dotyczącego zależności między zdolnością emisyjną i absorpcyjną, oraz praw dotyczących obwodów elektrycznych.

Antoine Laurent de Lavoisier – francuski fizyk i chemik, stracony na gilotynie w wyniku wyroku Trybunału Rewolucyjnego Republiki Francuskiej.

Jean Charles de Marignac – szwajcarski chemik. Odkrył pierwiastki chemiczne iterb (1878) i gadolin (1880). Oznaczył masy atomowe wielu pierwiastków. Był profesorem uniwersytetu w Genewie.

Lise Meitner – austriacka fizyczka jądrowa. Meitner i Otto Frisch rozwinęli teoretyczne wyjaśnienie zjawiska rozszczepienia jądra atomowego, którego w 1938 dokonali Otto Hahn i Fritz Straßmann.

Carl Gustaf Mosander – profesor chemii na akademii medycznej w Sztokholmie i mineralogii w Muzeum Historii Naturalnej. Odkrywca kilku pierwiastków tak zwanych ziem rzadkich – lantanu (1839), dydymu (1842), erbu i terbu (1843).

Lars Fredrik Nilson – szwedzki chemik. Studiował chemię na uniwersytecie w Uppsali. Znany z dokonanego w 1879 odkrycia skandu.

Walter Noddack – chemik niemiecki, wraz z Idą Tacke i Otto Bergiem w 1925 roku ogłosili wykrycie nowego pierwiastka o liczbie atomowej 75, odkrycie potwierdzili w 1928 roku dzięki wyizolowali 1 grama nowego pierwiastka z 660 kg molibdenitu. Uczeni nazwali odkryty pierwiastek rhenium czyli „Ren”.

Ida Eva Noddack z d. Tacke – chemiczka niemiecka; wraz z Walterem Noddackiem i Otto Bergiem odkryła w 1925 roku pierwiastek o liczbie atomowej 75, który naukowcy następnie wyizolowali w 1928 roku. Pierwiastek ten został nazwany rhenium co oznacza „Ren”. Była żoną Waltera Noddacka.

Hans Christian Ørsted – duński fizyk i chemik, najbardziej znany z odkrycia zjawiska elektromagnetyzmu. W prostym eksperymencie pokazał, że igła kompasu odchyla się pod wpływem prądu w przewodzie.

Paracelsus, właśc. Phillippus Aureolus Theophrastus Bombastus von Hohenheim – lekarz i przyrodnik, zwany ojcem medycyny nowożytnej.

Joseph Priestley – angielski duchowny, teoretyk polityki, chemik, filozof i pedagog.

William Ramsay – brytyjski chemik i fizyk, członek Royal Society od roku 1888, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w roku 1904 za odkrycie gazów szlachetnych w powietrzu i ustalenie miejsca tych pierwiastków w układzie okresowym.

Ferdinand Reich – niemiecki chemik, fizyk oraz mineralog znany jako odkrywca pierwiastka chemicznego ind.

Hieronymus Theodor Richter – niemiecki chemik, współodkrywca indu.

Andrés Manuel del Río – hiszpański mineralog, inżynier metalurgii i górnictwa, odkrywca w 1801 nowego pierwiastka o liczbie atomowej 23 dla którego zaproponował początkowo nazwę panchromium a następnie erythronium. Odkrycie nowego pierwiastka zostało zakwestionowane i w 1803 roku wycofał się on ze swojego odkrycia. Pierwiastek ten został w 1930 nazwany wanadem przez Nilsa Gabriela Sefströma, który również zaobserwował go, uznając, że jest to nowy, nieznany pierwiastek.

Daniel Rutherford – szkocki chemik i fizyk znany z odkrycia azotu w 1772 w Szwecji. Syn profesora medycyny Johna Rutherforda (1695–1779) i Anne Mackay. Uczył się na Uniwersytecie w Edynburgu, gdzie jego ojciec wykładał medycynę. Już jako student odkrył azot i dokładniej opisał cząsteczkę tlenu.

Carl (Karl) Wilhelm Scheele – niemiecko-szwedzki aptekarz i chemik, odkrywca m.in. tlenu, chloru, wolframu i manganu.

Glenn Theodore Seaborg – amerykański chemik, odkrywca wielu pierwiastków transuranowych: plutonu, ameryku, kiuru, berkelu i kalifornu. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w 1951 r.

Emilio Gino Segrè – amerykański fizyk jądrowy, z pochodzenia włoski Żyd, który w roku 1937 otrzymał, wspólnie z Carlo Perrierem (1886-1948), pierwszy pierwiastek sztuczny – technet (Tc). W roku 1940 Segrè uczestniczył w odkryciu astatu, a w roku 1941 – plutonu. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki (1959).

Maria Salomea Skłodowska-Curie – polska fizyk i chemik, dwukrotna laureatka Nagrody Nobla.

Frederick Soddy – profesor chemii na Uniwersytecie Oksfordzkim (1919–1956), laureat Nagrody Nobla w dziedzinie chemii w roku 1921 za wkład do chemii związków radioaktywnych oraz badania pochodzenia i charakteru izotopów.
Jacques-Louis Soret – chemik szwajcarski. W 1878 roku, razem z Markiem Delafontainem, zaobserwował spektroskopowo holm. Niezależnie od nich Per Teodor Cleve oddzielił chemicznie holm od tulu i erbu w roku 1879. Tych trzech naukowców jest uznawanych za odkrywców tego pierwiastka chemicznego.

Friedrich Strohmeyer – chemik niemiecki.

John William Strutt, 3. baron Rayleigh, Lord Rayleigh – brytyjski fizyk, profesor Uniwersytetu w Cambridge (1879-1887) i Uniwersytetu w Londynie, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w roku 1904 „za badania nad gęstością najważniejszych gazów i odkrycie argonu”.

Ida Eva Noddack z d. Tacke – chemiczka niemiecka; wraz z Walterem Noddackiem i Otto Bergiem odkryła w 1925 roku pierwiastek o liczbie atomowej 75, który naukowcy następnie wyizolowali w 1928 roku. Pierwiastek ten został nazwany rhenium co oznacza „Ren”. Była żoną Waltera Noddacka.

Louis Jacques Thénard – francuski chemik. W 1808 roku odkrył bor, a w 1818 roku – nadtlenek wodoru. Zbadał wpływ światła na reakcję chloru z wodorem w 1809 roku. W tym samym roku stwierdził, że siarka jest pierwiastkiem chemicznym. W 1799 roku otrzymał pigment zwany od jego nazwiska „błękitem Thénarda”. Pełnił funkcję profesora na uniwersytecie i politechnice w Paryżu. Był członkiem Francuskiej Akademii Nauk.

Antonio de Ulloa – hiszpański astronom i polityk, członek Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk.

Louis Nicolas Vauquelin – profesor chemii w Paryżu od roku 1809. Zajmował się analizą chemiczną. Między innymi ulepszył metody analizy minerałów i ilościowego rozdzielania metali. Odkrył chrom w roku 1797 i beryl w 1798. Prowadził badania nad związkami pochodzenia roślinnego i zwierzęcego. Otrzymał eter dietylowy przez odwodnienie etanolu. W roku 1799 wydał pierwszy podręcznik chemii analitycznej.

Arthur C. Wahl – amerykański naukowiec zajmujący się radiochemią i chemią jądrową. Pracując w zespole badawczym Glenna Seaborga odkrył w 1941 roku pierwiastek o liczbie atomowej 94 - pluton.

Clemens Aleksander Winkler – niemiecki chemik, odkrywca pierwiastka chemicznego germanu (1886).

Friedrich Wöhler – niemiecki chemik.

William Hyde Wollaston – chemik brytyjski.