WPietro Badoglio – włoski dowódca wojskowy i polityk, pierwszy Książę Addis Abeby.
WIvanoe Bonomi – włoski polityk, dwukrotny premier Włoch, minister w różnych rządach, przewodniczący Senatu, lider włoskiego ruchu antyfaszystowskiego.
WGaleazzo Ciano, hrabia di Cortelazzo – włoski polityk, dyplomata i dziennikarz, czołowy działacz ruchu faszystowskiego, zięć Benito Mussoliniego. 24 kwietnia 1930 roku ożenił się z jego córką Eddą w kościele San Giuseppe przy via Nomentana w Villa Torlonia.
WAlcide De Gasperi – włoski polityk, od 12 grudnia 1944 do 2 czerwca 1946 ostatni minister spraw zagranicznych Zjednoczonego Królestwa Włoch, a od 13 lipca do 18 października 1946 pierwszy minister tego resortu Republiki Włoch, w latach 1945–1953 premier Włoch, od 13 lipca 1946 do 28 stycznia 1947 minister spraw wewnętrznych.
WDino Grandi – włoski polityk i dyplomata, hrabia Mordano. Ukończył prawo w Mediolanie. Bliski współpracownik Benito Mussoliniego, minister spraw zagranicznych Włoch, ambasador w Londynie.
WAlfonso Ferrero La Marmora – włoski generał i polityk, jedna z czołowych postaci włoskiego Risorgimento. Był młodszym bratem generała Alessandra La Marmory.
WBenito Amilcare Andrea Mussolini – włoski polityk i dziennikarz początkowo socjalistyczny, główny założyciel i przywódca ruchu faszystowskiego; premier Włoch w latach 1922–1943, później do 1945 dyktator Włoskiej Republiki Socjalnej.
WGiorgio Sidney Sonnino – włoski prawnik i polityk konserwatywny.
WTommaso Tittoni – włoski dyplomata i mąż stanu, liberał.
WEmilio Visconti Venosta – włoski markiz, polityk, dyplomata, od 1862 sekretarz generalny w ministerstwie spraw zagranicznych Zjednoczonego Królestwa Włoch. W latach 1863–1864, 1866–1867, 1869–1876, 1896–1898 i 1899–1901 minister tegoż ministerstwa, zawarł konwencję z Francją. W 1873 towarzyszył królowi w jego podróży do Berlina i Wiednia, gdzie zawarto Trójprzymierze.