16 Koleje aglomeracyjne w Niemczech

Systemy S-Bahn w Niemczech

S-Bahn – nazwa systemów szybkiej kolei miejskiej i innych szynowych systemów komunikacji lokalnej w krajach niemieckojęzycznych. Nazwa S-Bahn wywodzi się ze skrócenia niemieckiego określenia Stadtschnellbahn i została po raz pierwszy nieformalnie użyta przez zawiadowcę stacji Berlin Bornholmer Straße około 1927 r. Następnie, od 1 grudnia 1930, wraz z charakterystycznym logo została wprowadzona jako oficjalna nazwa berlińskiej kolejki. W latach 30. XX w. uruchomiono drugą sieć S-Bahn w Hamburgu.

S-Bahn w Berlinie – szybka kolej miejska, najstarsza w Niemczech i pierwowzór klasycznej SKM na całym świecie. Linie S-Bahn obsługiwane są przez S-Bahn Berlin GmbH, spółkę-córkę Deutsche Bahn. Obecnie w Berlinie kursuje 15 linii S-Bahn, większość z nich wyjeżdża poza granice miasta. Wraz z liniami U-Bahn tworzą kręgosłup transportu zbiorowego w aglomeracji Berlina, zintegrowanego w Verkehrsverbund Berlin-Brandenburg.

Bojkot S-Bahn w Berlinie Zachodnim – bojkotowanie przez władze i ludność Berlina Zachodniego pociągów szybkiej kolei miejskiej (S-Bahn) jako protest przeciwko wzniesieniu muru berlińskiego w 1961 r. przez władze Niemieckiej Republiki Demokratycznej. Bojkot trwał do 1989 roku, miał charakter biernego oporu i polegał na unikaniu podróży koleją miejską oraz wypracowania alternatywnych metod poruszania się po mieście.

S-Bahn Dresden – kolej miejska (S-Bahn) świadcząca kolejowe przewozy pasażerskie w Dreźnie i okolicy. Została utworzona w 1973 roku i składa się z trzech linii. Łączy wiele obszarów z Dreznem jak Miśnia, Radebeul, Pirna i Wyżyna Dieczyńska, Port lotniczy Drezno, Freital, Tharandt i Freiberg.

S-Bahn w Hamburgu – system kolejowego szybkiego transportu publicznego w Hamburgu. Wraz z U-Bahn, AKN Eisenbahn i koleją regionalną tworzy trzon kolejowego transportu publicznego w mieście i okolicy. Sieć działa od 1907 roku jako system szybkiej kolei elektrycznej, znajduje się pod zarządem Deutsche Bahn i jest członkiem Hamburger Verkehrsverbund. Średnio dziennie S-Bahn przewozi około 700 000 pasażerów. W 2016 roku z usług S-Bahn skorzystało łącznie około 250 milionów osób.

S-Bahn w Hanowerze - sieć kolei miejskiej obsługiwana przez Deutsche Bahn AG w okolicach Hanoweru, stolicy Dolnej Saksonii, jednego z landów Niemiec. System rozpoczął działalność na krótko przed wystawą Expo 2000 i łączy Hanower z sąsiednimi miastami jak Nienburg, Lehrte lub Langenhagen i obsługiwane jest głównie przez pociągi ezt z klasy 424. Planowana jest rozbudowa systemu o miasto Hildesheim na rok 2008.

S-Bahn Mittelelbe

S-Bahn Mittelelbe – sieć kolei aglomeracyjnej (S-Bahn) w stolicy kraju związkowego Saksonia-Anhalt Magdeburgu. Operatorem S-Bahn jest DB Regio Südost, działający na zlecenie Nahverkehrsservice Sachsen-Anhalt GmbH.

S-Bahn w Monachium – sieć S-Bahn w Monachium, której operatorem jest spółka zależna od Deutsche Bahn DB Regio Bayern.

S-Bahn w Norymberdze – sieć S-Bahn obejmująca region Norymbergi, Fürth i Erlangen, która powstała w 1987 roku i jest obecnie włączona do Nürnberg Verkehrsverbund Großraum. Długość wszystkich 5 linii wynosi około 272,4 kilometrów. Pociągi S-Bahn obsługiwane są przez DB Regio Mittelfranken, spółkę zależną od Deutsche Bahn Regio Bayern.

S-Bahn Rhein-Main – system S-Bahn w Regionie Ren-Men u ujścia Menu do Renu. Linie tej kolei spotykają się w centralnym punkcie aglomeracji, Frankfurcie nad Menem i docierają także do okolicznych dużych miast: Darmstadt, Hanau, Moguncji, Offenbach i Wiesbaden.

S-Bahn Rhein-Neckar – system kolei aglomeracyjnej (S-Bahn), stanowiący trzon miejskiego transportu kolejowego na terenie regionu Ren-Neckar, w tym miast Mannheim, Ludwigshafen am Rhein i Heidelberg.

S-Bahn Rhein-Ruhr – system kolei podmiejskiej (S-Bahn) obejmujący Zagłębie Ruhry, część Nadrenii i części Westfalii w obszarze Renu-Ruhry, w zachodnich Niemczech.

S-Bahn w Rostocku

S-Bahn w Rostocku - sieć S-Bahn w Rostocku, w Niemczech. Sieć otwarta została w 1970 roku i połączyła dworzec Rostock Hauptbahnhof z przybrzeżną dzielnicą Warnemünde.

S-Bahn Mitteldeutschland – sieć kolejowego transportu publicznego w aglomeracji Lipsk i Halle.

Wuppertaler Schwebebahn – zainstalowana i działająca w Wuppertalu najdłuższa na świecie linia kolei podwieszanej. Łączy dzielnice Oberbarmen/Barmen i Vohwinkel przez Elberfeld; stanowi element publicznego transportu miejskiego. Technicznie jest to kolej jednoszynowa, dwutorowa, z wagonikiem podwieszonym pod szyną. Dopuszczalne kołysanie wagonika w czasie jazdy wynosi 15 stopni. Całkowita długość trasy wynosi 13,3 kilometra. Zaprojektowana została przez Eugena Langena, konstruktora Schwebebahn Dresden w Dreźnie. Pierwszy odcinek otwarto 1 marca 1901, 24 maja tego roku odcinek zachodni do Vohwinkel, a 27 czerwca 1901 wraz z oddaniem do użytku odcinka wschodniego budowa linii została ukończona. W okresie budowy niemiecki cesarz Wilhelm II odbył próbną jazdę już dnia 24 października 1900.

S-Bahn w Stuttgarcie – system kolei podmiejskiej (S-Bahn) obsługujących Region Stuttgart, aglomeracji zamieszkującej ok. 2,6 mln osób, składającej się z miasta Stuttgart i przyległych powiatów Esslingen, Böblingen, Ludwigsburg i Rems-Murr. Składa się z sześciu linii ponumerowanych od S1 do S6 i jest obsługiwana przez DB Regio Baden-Württemberg, spółkę zależną Deutsche Bahn. System jest zintegrowany z regionalnym związkiem transportowym – Verkehrs-und Tarifverbund Stuttgart (VVS), który koordynuje bilety i opłaty wszystkich operatorów transportu w obszarze metropolitalnym.