
Paulino Alcántara Riestrá – filipiński piłkarz występujący na pozycji napastnika. Przez większość kariery był związany z FC Barcelona, występował w reprezentacji Filipin i Hiszpanii a także Katalonii. W roku 1951 prowadził reprezentację Hiszpanii w trzech meczach.

Luis Aragonés Suárez – hiszpański trener piłkarski, wcześniej piłkarz. Na przełomie lat 60. i 70. był jednym z najlepszych zawodników Atlético Madryt, który w tamtym okresie osiągał swoje największe sukcesy. Po zakończeniu kariery sportowej sześciokrotnie prowadził klub z Madrytu, zdobywając z nim wszystkie najważniejsze laury w lidze hiszpańskiej. Od lipca 2004 był selekcjonerem reprezentacji Hiszpanii, którą doprowadził do 1/8 finału Mistrzostw Świata 2006 oraz do zwycięstwa w Mistrzostwach Europy 2008. Ostatnim klubem Aragonésa, który prowadził jako trener był turecki Fenerbahçe SK.

José Ángel Berraondo Insausti – hiszpański piłkarz i trener. Przed I wojną światową i tuż po niej był szkoleniowcem Realu Sociedad. W 1927 roku został piątym w historii trenerem najbardziej utytułowanej obecnie drużyny hiszpańskiej, Realu Madryt i prowadził ten klub w jego debiutanckim sezonie ligowym. Był dwukrotnym selekcjonerem reprezentacji Hiszpanii.

Vicente del Bosque González, I Markiz de Del Bosque – hiszpański piłkarz i trener piłkarski. Karierę zawodniczą zakończył w 1984. W latach 2008–2016 selekcjoner reprezentacji Hiszpanii. Jako selekcjoner kadry zdobył dwa najważniejsze trofea międzynarodowe: mistrzostwo świata w 2010 i mistrzostwo Europy w 2012. Prowadził także reprezentację na Mundialu 2014, jednak na tym turnieju jego podopieczni zaliczyli jedną z największych porażek w historii hiszpańskiego piłkarstwa: po raz pierwszy od 1998 roku nie wyszli z grupy w czasie mistrzostw świata. Po słabych dla Hiszpanów Mistrzostwach Europy 2016, gdzie polegli w 1/8 finału z Włochami wynikiem 2:0, złożył rezygnację ze stanowiska selekcjonera tej reprezentacji.

Francisco Bru Sanz – hiszpański piłkarz, grający na pozycji obrońcy, a później trener. Selekcjoner reprezentacji Peru na MŚ 1930.

José Antonio Camacho Alfaro – hiszpański trener i piłkarz występujący na pozycji obrońcy.

Javier Clemente Lázaro – hiszpański piłkarz, a także trener piłkarski narodowości baskijskiej.

Guillermo Eizaguirre Olmos – hiszpański piłkarz występujący podczas kariery na pozycji bramkarza.

Luis Enrique, właśc. Luis Enrique Martinez Garcia – hiszpański piłkarz i trener piłkarski; zaliczony przez Pelégo do tzw. FIFA 100. Obecnie pełni funkcję selekcjonera reprezentacji Hiszpanii.

Amadeo García de Salazar Luco – hiszpański trener. Prowadził reprezentację Hiszpanii na MŚ 1934.

Helenio Herrera – argentyński piłkarz i trener piłkarski, nazywany „magiem futbolu”.

Fernando Hierro – hiszpański piłkarz występujący na pozycji środkowego obrońcy, chociaż zdarzało mu się także grywać jako defensywny pomocnik. Były dyrektor sportowy Hiszpańskiej Federacji Piłkarskiej.

Ladislao Kubala Stecz – węgierski piłkarz słowackiego pochodzenia występujący na pozycji napastnika, reprezentant Czechosłowacji (1946–1947), Węgier (1948) i Hiszpanii (1953–1961), trener piłkarski.

Julen Lopetegui Agote – hiszpański piłkarz grający na pozycji bramkarza oraz trener piłkarski.

Vicente Miera Campos – hiszpański piłkarz i trener piłkarski.

Miguel Muñoz Mozún – hiszpański piłkarz, pomocnik, najbardziej utytułowany trener piłkarski w tym kraju, przez większość kariery związany z Realem Madryt, z którym odniósł najwięcej sukcesów.

Pedro Parages - dwukrotny prezydent klubu piłkarskiego Real Madryt, w latach 1916-1924 i 1941-1943, wcześniej zawodnik tegoż klubu. Stanowisko prezesa zajmował przez łącznie 10 lat.

José Emilio Santamaría, urugwajski piłkarz, środkowy obrońca i trener piłkarski. Jeden z zaledwie kilku graczy, którzy w finałach MŚ reprezentowali barwy dwóch krajów.
Luis Suárez Miramontes – hiszpański piłkarz występujący na pozycji pomocnika lub napastnika, oraz trener piłkarski. Jest jednym z najskuteczniejszych zawodników w historii futbolu hiszpańskiego. W drugiej połowie lat 50. był liderem FC Barcelona, z którą zdobył dwa tytuły mistrza kraju oraz dwukrotnie wygrał Puchar Miast Targowych. Od 1961 do 1970 roku grał w Interze Mediolan, który w tamtym okresie osiągnął największe sukcesy w swojej historii; drużyna prowadzona przez Helenio Herrerę trzy razy była najlepsze w Serie A, a dwa razy - w Pucharze Mistrzów. Z reprezentacją Hiszpanii, w której barwach rozegrał 32 mecze, zdobył w 1964 roku mistrzostwo Europy oraz brał udział w Mundialach 1962 i 1966. Piłkarską karierę zakończył w 1972 roku w barwach Sampdorii. Jako szkoleniowiec pracował w klubach włoskich i hiszpańskich, ale bez większych sukcesów. Od 1988 do 1991 był selekcjonerem reprezentacji Hiszpanii; wystąpił z nią w Mundialu 1990. W latach 90. związał się z Interem Mediolan, gdzie pełnił różne funkcje administracyjne.

Ricardo Zamora Martínez – hiszpański piłkarz o przydomku El Divino. Grał na pozycji bramkarza. 46 razy wystąpił w reprezentacji Hiszpanii.