
Asya Abdullah, właśc. Abdullah Reyhan Muhammed – kurdyjska polityk, długoletnia członkini Partii Pracujących Kurdystanu (PKK), jedna z założycieli Partii Unii Demokratycznej (PYD) w Syrii oraz pełniąca funkcję starszego stałego członka Unii Wspólnot w Kurdystanie (KCK), zasiadając w wyższym organie administracyjnym.
Basil al-Asad – syryjski polityk, inżynier i podpułkownik, dowódca gwardii prezydenckiej, najstarszy syn i bliski współpracownik prezydenta Hafiza al-Asada, przewidywany następca ojca. Po śmierci Basila w wypadku samochodowym rolę tę przejął jego brat Baszar al-Asad.

Sultan al-Atrasz – syryjski polityk, wieloletni przywódca społeczności Druzów, jeden z przywódców powstania w Syrii, którego celem było zakończenie mandatowych rządów francuskich i uzyskanie niepodległości przez Syrię.

Hadi al-Bahra – syryjski menedżer, przedsiębiorca i działacz polityczny, od 9 lipca 2014 do 4 stycznia 2015 tymczasowy przewodniczący Syryjskiej Koalicji Narodowej na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych, skupiającej siły opozycyjne wobec władzy prezydenta Baszszara al-Asada.

Chalid Bakdasz – syryjski polityk, wieloletni lider Komunistycznej Partii Syrii i pierwszy w kraju arabskim parlamentarzysta komunistyczny, autor przekładu dzieł Karola Marksa na język arabski.

Mu’az al-Chatib, ar. أحمد معاذ الخطيب – syryjski działacz polityczny i imam. Od 11 listopada 2012 do 24 marca 2013 przewodniczący Syryjskiej Koalicji Narodowej na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych, skupiającej siły opozycyjne wobec władzy prezydenta Baszara al-Asada w czasie trwającej od 2011 roku wojny domowej.

Colette Suhajl al-Churi, także występuje jako Kulit Churi – syryjska pisarka, publicystka, polityczka i dyplomatka.

Ahmad al-Dżarba – syryjski działacz polityczny. Od 6 lipca 2013 do 9 lipca 2014 przewodniczący Syryjskiej Koalicji Narodowej na rzecz Opozycji i Sił Rewolucyjnych, skupiającej siły opozycyjne wobec władzy prezydenta Baszara al-Asada w czasie trwającej od 2011 roku wojny domowej.

Fajsal ibn al-Husajn ibn Ali al-Haszimi, arab. فيصل بن حسين بن علي الهاشمي – w 1920 przez krótki okres król Syrii, w latach 1921-1933 – Iraku, członek rodu Banu Haszim, wywodzącego swoje pochodzenie od proroka Mahometa. Fajsal popierał ugodę między sunnitami i szyitami na rzecz idei panarabizmu, mającej na celu utworzenie zjednoczonego państwa arabskiego, w skład którego weszłyby, m.in. Irak, Syria, Palestyna. Będąc u władzy unikał faworyzowania jakiejkolwiek grupy etnicznej czy religijnej. Jego aspiracje zderzyły się z planami Francuzów i Brytyjczyków wobec Bliskiego Wschodu.

Burhan Ghaljun – syryjski profesor socjologii i działacz polityczny. Pierwszy przewodniczący Narodowej Rady Syryjskiej, skupiającej wówczas siły opozycyjne wobec władzy prezydenta Baszszara al-Asada, w czasie trwającej od 2011 wojny domowej.

Zijad al-Hariri – syryjski wojskowy, uczestnik zamachu stanu w Syrii w 1963.

Dżawad Abu Hatab – syryjski polityk, od 17 maja 2016 premier rządu Syryjskiej Koalicji Narodowej.

Akram al-Haurani – syryjski polityk, twórca Arabskiej Partii Socjalistycznej, następnie działacz partii Baas.

Ghassan Hitu (Hitto) – premier syryjskiej koalicji narodowej. Został wybrany na stanowisko premiera 18 marca 2013 i powierzono mu zadanie tworzenia rządu opozycyjnego. 8 lipca 2013 Hitu podał się do dymisji, ze względu na niemożność powołania rządu.

Randa Kassis, ar. رندة قسيس – franko-syryjska polityczka i wiodąca postać opozycji wobec Baszara al-Asad. Jest założycielką i przewodniczącą Ruchu na rzecz Społeczeństwa Pluralistycznego oraz przewodniczącą Platformy Astańskiej. Do sierpnia 2012 była członkinią Syryjskiej Rady Narodowej.

Abd ar-Rahman al-Kawakibi – syryjski filozof islamski.

Salih Muslim – kurdyjski polityk, współprzewodniczący Partii Unii Demokratycznej (PYD) w latach 2010-2017, zastępca koordynatora syryjskiego Komitetu Koordynacji na rzecz Narodowej i Demokratycznej Zmiany, jeden z najbardziej wpływowych rożawskich polityków

Nur ad-din Abu al-Qasim Mahmud Ibn 'Imad ad-Din Zangi, zwany Nur ed-Din, Nur al-Din lub Nureddin – członek dynastii Zengidów i władca Syrii od 1146 do 1174. Jego ojcem był Zengi, bej Mosulu i Aleppo.

Antun Sa’ada – syryjski i libański polityk, nacjonalista syryjski, twórca i główny ideolog Syryjskiej Partii Socjal-Nacjonalistycznej.

Abd al-Hamid as-Sarradż – syryjski wojskowy i polityk. W latach 1958-1961, jako minister spraw wewnętrznych Prowincji Północnej Zjednoczonej Republiki Arabskiej oraz szef służb bezpieczeństwa, był faktycznie najpotężniejszą osobą w Syrii i zarządzał nią w porozumieniu z prezydentem Egiptu Gamalem Abdel Naserem.