W
WAnselmo Alliegro – kubański polityk, od 16 marca do 10 października 1944 premier Kuby, w 1959 tymczasowy prezydent.
WFulgencio Batista y Zaldívar – kubański polityk, pułkownik, faktyczny przywódca w latach 1933–1944 i dyktator w latach 1952–1959.
WCarlos Hevia y de los Reyes-Gavilan – kubański polityk, prezydent Kuby, który objął tę funkcję po rezygnacji Ramóna Graua. Ponieważ jego wybór nie cieszył się popularnością wśród wojskowych, po trzech dniach został zmuszony do ustąpienia i zastąpiony przez Manuela Márqueza Sterlinga.
WFidel Alejandro Castro Ruz – kubański rewolucjonista, polityk, wojskowy i adwokat. Przywódca rewolucji kubańskiej. Faktyczny przywódca Kuby w latach 1959–2008. Jedyny Kubańczyk w randze marszałka. W 1959 roku objął stanowisko premiera, a w 1965 sekretarza rządzącej Komunistycznej Partii Kuby. W 1976 roku w wyniku reorganizacji rządu obok stanowiska premiera, objął przewodnictwo Rady Państwa. W latach 1979–1983 przewodniczący Ruchu państw niezaangażowanych. W 2006 roku przekazał władzę młodszemu bratu Raúlowi. W 2008 roku zrezygnował z najważniejszych stanowisk państwowych ze względu na zły stan zdrowia.
WMiguel Mario Díaz-Canel Bermúdez – kubański polityk, działacz państwowy i partyjny. W latach 2009–2012 minister szkolnictwa wyższego Kuby, w latach 2012–2013 wiceprzewodniczący Rady Ministrów Kuby, w latach 2013–2018 wiceprzewodniczący Rady Państwa Kuby, w latach 2018–2019 przewodniczący Rady Ministrów Kuby oraz przewodniczący Rady Państwa Kuby. Od 10 października 2019 prezydent Kuby.
WRaúl Modesto Castro Ruz – kubański polityk, rewolucjonista, odegrał znaczącą rolę w działaniach Ruchu 26 Lipca i rewolucji kubańskiej, która doprowadziła w 1959 roku do przejęcia władzy przez jego brata Fidela.
WCarlos Manuel de Céspedes y Quesada – prezydent tymczasowego rządu kubańskiego po obaleniu Gerardo Machado y Moralesa w 1933, odsunięty od władzy przez Fulgencio Batistę. Syn Carlosa Manuela de Céspedesa i jego drugiej żony.
WCarlos Manuel de Céspedes del Castillo – kubański plantator, który zasłynął dzięki darowaniu wolności swoim niewolnikom i ogłoszeniu deklaracji niepodległości Kuby w roku 1868. Wydarzenie to zapoczątkowało wojnę dziesięcioletnią.
WOsvaldo Dorticós Torrado – kubański polityk, prezydent Kuby od 18 lipca 1959 roku do 2 grudnia 1976 roku.
WTomás Estrada Palma – prezydent Kuby, jeden z przywódców ruchu powstańczego przeciwko Hiszpanom 1868-1878, prezydent 1875 i od 20 maja 1902 do 28 września 1906.
WAurelio Mario Gabriel Francisco García Menocal y Deop – generał armii Kuby, polityk, uczestnik wojny o niepodległość kraju, następnie prezydent Kuby w latach 1913–1921 z ramienia Partii Konserwatywnej. Później zaangażował się w walkę przeciwko dyktaturze Gerardo Machado.
WJosé Miguel Gómez y Gómez – kubański wojskowy i polityk, prezydent w latach 1909–1913.
WMiguel Mariano Gomez y Arias – kubański polityk i adwokat, syn prezydenta Jose Miguela, burmistrz Hawany od 1926 do 1931 z ramienia Radykalnej Partii Ludowej, od 1931 do 1933 poza krajem, po powrocie w 1934 założył Akcję Republikańską. W maju 1936 objął funkcję prezydenta kraju, jednak po siedmiu miesiącach został usunięty na skutek intrygi Fulgencio Batisty.
WRamón Grau San Martín – kubański lekarz i polityk.
WFederico Laredo Brú – kubański polityk i pułkownik.
WManuel Urrutia Lleó − kubański polityk i sędzia, przywódca Demokratycznego Sojuszu Rewolucyjnego.
WGerardo Machado y Morales – kubański polityk, bohater wojny o niepodległość z Hiszpanią, później dyktator i prezydent Kuby.
WCarlos Mendieta y Montefur – kubański pułkownik i polityk, uczestnik wojny o niepodległość kraju, liberał, a następnie – od 1923 – działacz Unii Narodowej. Przeciwnik Gerardo Machado, po jego obaleniu objął tymczasowo urząd prezydenta od 18 stycznia 1934 do rezygnacji11 grudnia 1935 przy faktycznej władzy Fulgencio Batisty.
WCarlos Prío Socarrás – prezydent i premier Kuby, adwokat.
WAlfredo de Zayas y Alfonso – kubański polityk, poeta i adwokat, uczestnik wojny o niepodległość Kuby, w 1905 kandydat na wiceprezydenta, wiceprezydent Kuby od 1908 do 1913. W 1912 kandydat na prezydenta Kuby, prezydent kraju od 1920 do 1925. Cieszył się poparciem konserwatystów. Dążył głównie do powiększenia swego majątku.