WZwiązek Morski, Związek Ateński lub Związek Delijski, właśc. Symmachia Ateńska – sojusz zaczepno-obronny polis starożytnej Grecji, którego hegemonem były Ateny.
WAtlantyda, Atlantis – mityczna kraina, która miała być miejscem istnienia rozwiniętej cywilizacji zniszczonej przez serię trzęsień ziemi i zatopionej przez wody morskie.
WDialekty achajskie (arkadyjsko-cypryjskie) – grupa dialektów języka starogreckiego używanych przez Achajów i ich potomków na obszarze Peloponezu (Arkadii) i Cypru.
WDiolkos – kamienna droga o długości 5,5–9 km w pobliżu Koryntu w Grecji, która w okresie starożytnym była używana do transportu statków, okrętów i towarów z Kenchreai w Zatoce Sarońskiej do Lechaion w Zatoce Korynckiej, w poprzek Przesmyku Korynckiego.
WEfeb – w starożytnej Grecji młodzieniec w wieku 18–20 lat poddawany efebii, czyli obowiązkowemu szkoleniu wojskowemu poprzedzającemu uzyskanie pełnego obywatelstwa. Potocznie urodziwy młodzieniec.
WEkkyklema – rodzaj machiny teatralnej w starożytnej Grecji.
WFragmenta historicorum Graecorum – zbiór fragmentów twórczości starożytnych greckojęzycznych historyków opracowany przez Karla Müllera w latach 1841–1872. Współautorem pierwszego tomu jest jego brat Theodor Müller, natomiast drugą część piątego tomu zebrał Victor Langlois. Autorzy w zbiorze umieszczeni są w kolejności chronologicznej, zwykle poprzedzeni wstępem. Obok fragmentów najczęściej zamieszczane są ich łacińskie przekłady. W publikacji nie stosowano aparatu krytycznego, lub był on niesystematyczny. W związku z tym istniała potrzeba ponownego opracowania fragmentów, co też rozpoczął Felix Jacoby w swojej pracy Die Fragmente der griechischen Historiker. Ponieważ jednak praca Jacobiego nie została ukończona, a także ogranicza się do pisarzy działających przed 324 rokiem, Fragmenta historicorum Graecorum nadal wykorzystywane jest przez historyków. Skrótem używanym przy cytowaniu publikacji jest F.H.G.
WHetera – w starożytnej Grecji odpowiednik kurtyzany. Hetera od zwykłej prostytutki różniła się niezależnością i wysoką pozycją towarzyską. Inna nazwa to córa Koryntu.
WHomoseksualizm w starożytnej Grecji – relacje erotyczne pomiędzy przedstawicielami tej samej płci w starożytnej Grecji. Najpowszechniejszą ich formę stanowiła pederastia – związek dorosłego mężczyzny z dorastającym młodzieńcem. Wątki homoseksualne można znaleźć w greckiej mitologii, w literaturze i na malowidłach wazowych. Relacja homoseksualna była niesymetryczna, a osoba przyjmująca bierną rolę w akcie seksualnym nie cieszyła się w społeczności greckiej szacunkiem.
WJęzyk grecki klasyczny, greka klasyczna – stadium rozwojowe języka greckiego, używanego w okresie klasycznym starożytnej Grecji. Był to jeden z ważniejszych języków starożytności, rozpowszechniony na znacznych obszarach Półwyspu Bałkańskiego i Azji Mniejszej oraz na Cyprze. Dzisiaj ten język można studiować na filologii klasycznej. Był to język bogatej literatury, działali wówczas Tukidydes, Arystofanes, Platon, mówcy ateńscy.
WKanon dziesięciu mówców – to lista najwybitniejszych mówców attyckich, zestawiona przez Cecyliusza z Kaleakte, retora, teoretyka attycyzmu. Są to: Antyfon, Andokides, Lizjasz, Izajos, Ajschines, Hyperejdes, Izokrates, Likurg z Aten, Demostenes, Dejnarchos.
WKottabos – popularna w starożytnej Grecji gra zręcznościowa z użyciem wina.
WMechanizm z Antykithiry, mechanizm z Andikitiry – starożytny mechaniczny przyrząd zaprojektowany do obliczania pozycji ciał niebieskich. Znaleziony został we wraku obok greckiej wyspy Andikitira, między Kíthirą a Kretą, datowany na lata 150–100 p.n.e. Do czasu XVIII-wiecznych zegarów nie jest znany żaden mechanizm o podobnym stopniu złożoności. Urządzenie jest prezentowane w kolekcji Narodowego Muzeum Archeologicznego w Atenach.
WPederastia – termin wywodzący się z języka greckiego – w języku polskim w węższym sensie oznacza specyficzną formę homoseksualizmu męskiego, polegającą na związkach erotycznych lub kontaktach seksualnych mężczyzn lub młodzieńców, z młodzieńcami lub chłopcami, zazwyczaj opartych na różnicy wieku, występującą w kulturze starożytnej Grecji. Chłopcy stawali się przedmiotem zainteresowania młodzieńców i dorosłych mężczyzn już około 12 lub 13 roku życia i pozostawali nim aż do momentu osiągnięcia wieku efeba, tj. do 18 roku życia. Młodzieńcy w wieku od około 16-18 do około 20 lat mogli być zarówno miłośnikami rówieśników lub młodszych od siebie chłopców, jak i lubymi starszych mężczyzn.
WRamnus – mała miejscowość w starożytnej Grecji na wybrzeżu Attyki, blisko Maratonu. Obchodzono tam święta doroczne, połączone z zawodami atletów i przedstawieniami teatralnymi. W centralnej części Ramnus znajdowała się świątynia bogini zemsty Nemezis. W budynku wzniesiony został marmurowy posąg, wykonany najprawdopodobniej przez Fidiasza.
WSistrum – instrument muzyczny przejęty przez Greków i Rzymian z Egiptu wraz z kultem egipskiej bogini Izydy. W starożytnym Egipcie używany był również w obrzędach kultu identyfikowanej z Izydą Hathor oraz bogini Bastet. W instrumentologii zaliczany do grupy idiofonów uderzanych.
WStadion w Nemei – stadion wybudowany około roku 330 p.n.e. w Nemei, miejsce rozgrywania wielu konkurencji sportowych podczas starożytnych igrzysk nemejskich.
WStadion w Olimpii – starożytny stadion z ok. 775–350 p.n.e. w Olimpii, położony na wschód od Altisu – sanktuarium Zeusa, miejsce rozgrywania wielu konkurencji sportowych podczas starożytnych igrzysk olimpijskich od roku 776 p.n.e. do roku 393 n.e. i Herajów – igrzysk dla kobiet.
WStomachion, zwany też loculus Archimedius – starogrecka łamigłówka i gra składająca się z 14 elementów, z których należy złożyć kwadrat lub inny, z góry założony kształt. Przypomina bardzo chiński tangram, który jest złożony jednak z tylko 7 elementów.
WTrirema – rzymski okręt trzyrzędowy o napędzie żaglowo-wiosłowym, przy czym w bitwie żagiel nie był używany. Wzorowany był na greckiej trierze.
WWielka Grecja – w starożytności południowa część Półwyspu Apenińskiego oraz większość Sycylii skolonizowanej przez Greków w VII/VI wieku p.n.e. w okresie wielkiej kolonizacji. Inaczej nazywana Wielką Helladą. Głównym plemieniem kolonizującym te tereny byli Jonowie, stąd najprawdopodobniej wywiedziona została także nazwa oblewającego te tereny od wschodu i południa Morza Jońskiego.
WWieniec laurowy (wawrzynowy) – symbol i nagroda zwycięstwa w równej walce.
WW wychowaniu Starożytnej Grecji wyróżnia się dwa bardzo odmienne od siebie rodzaje wychowań, ukształtowane przez największe i ówcześnie najpotężniejsze polis Spartę i Ateny.
WZwiązek Achajski – sojuszniczy związek państw (symmachia) greckich, powstały około 281 p.n.e. z inicjatywy czterech miast położonych w zachodniej części Achai: Dyme, Patraj, Tritai i Faraj.
WZwiązek Beocki - konfederacja miast beockich, która powstała w VI wieku p.n.e. w obliczu zagrożenia tesalską ekspansją w Grecji Środkowej. Do poleis założycielskich związku, którym udało się odeprzeć Tesalię, należały: Teby, Tanagra, Haliartos, Koroneja, Tespie, Akraifnia. Miasta te od ok. 525 roku p.n.e. biły monetę związkową z charakterystyczną tarczą beocką z wcięciami na brzegach na awersie. Prawdopodobnie początkowo w związku nie znalazło się Orchomenos - rywal Teb posiadający ok. 1/5 powierzchni równiny beockiej, ale już ok. 500 roku p.n.e. członkami były wszystkie poleis Beocji z wyjątkiem Platei będących w sojuszu z Atenami.