
Historia Słowacji – obejmuje historię Słowacji oraz narodu słowackiego.

Mateusz Czak – węgierski możnowładca suwerennie władający zachodnią częścią dzisiejszej Słowacji. Określany jako Pan Wagu i Tatr.

Czechosłowakizm – kontrowersyjna koncepcja uznająca istnienie jednego narodu czechosłowackiego.

Czeska Droga – średniowieczna droga handlowa łącząca Pragę z węgierską Budą. Była częścią dłuższej drogi, biegnącej od Atlantyku do Bosforu. Większa jej część położona była na terenie dzisiejszej zachodniej Słowacji.

Gesta Hungarorum – najstarsza zachowana do naszych czasów kronika Węgier.

Hauerland – określenie niemieckiej wyspy językowej istniejącej od XIV wieku do roku 1945 na obszarze współczesnej środkowej Słowacji, wokół miast Kremnica i Nitrianske Pravno (niem. Deutschproben, począwszy od XIV wieku, głównie w formie wsi leśno-łanowych. Nazwa Hauerland została spopularyzowana w latach 30. XX wieku m.in. przez Ambrosa Grosza, prawdopodobnie wymyślona przez Josefa Hanikę. Wywodzi się od końcówki nazw -hau nadawanej miejscowościom powstałym wskutek wyrębu lasu.

Heptapolitana – nazwa dwóch związków miast (hanz) Górnych Węgier, powstałych w średniowieczu.

Kalisia – miejscowość w Europie Środkowej wzmiankowana przez Klaudiusza Ptolemeusza w Geografii, jedna ze 137 miejscowości umieszczonych na mapie Germania Magna, czwarta mapa Europy, dawniej dość powszechnie identyfikowana z Kaliszem. Oprócz podobieństwa nazwy identyfikację tę potwierdzać miała podawana przez aleksandryjskiego geografa szerokość geograficzna (52°50′), podobna do faktycznej szerokości geograficznej dzisiejszego Kalisza (51°45′27″).

Kocel – od około 861 do 876 roku drugi książę Księstwa Błatneńskiego. Syn księcia Pribiny i jego bawarskiej nieznanej z imienia małżonki. Jego bawarskie imię brzmiało Gozil.

Komposesorat Orawski – współwłasność ziemska na Orawie, istniejąca w latach 1626–1946. Największa i najbardziej znacząca taka posiadłość na obszarze współczesnej Słowacji.

Królestwo Węgier – Królestwo Węgier znajdujące się pod rządami Habsburgów jako królów Węgier. Wchodziło w skład Monarchii Habsburgów.

Księstwo Nitrzańskie – słowiańskie księstwo znajdujące się w południowo-zachodniej części dzisiejszej Słowacji. Rezydencją książęcą była Nitra.

Mauzoleum Milana Rastislava Štefánika znajduje się na wzgórzu Bradlo na Pogórzu Myjawskim, który to szczyt dominuje nad okolicą ze swoją wysokością 543 m n.p.m., nad drogą między Brezovą pod Bradlem a Košariskami. Jest w granicach katastralnych gminy Priepasné.

Niemcy karpaccy – mniejszość narodowa, zamieszkała na terytorium Węgier i Słowacji, w obrębie Spiszu, Szarysza, Zemplina i Zakarpacia włącznie, po II wojnie światowej na mocy dekretów Beneša zostali w większości wysiedleni do Niemiec i Austrii.

Pentapolitana - związek pięciu wolnych miast królewskich węgierskich leżących obecnie we wschodniej Słowacji: Lewoczy, Bardejowa, Sabinowa i Preszowa i Koszyc.

Powstanie słowackie – jeden z epizodów Wiosny Ludów, który miał miejsce w latach 1848–1849.

Preszowszczyzna – region w zachodniej części Zakarpacia, należący obecnie do Słowacji jako kraj preszowski, ze stolicą w Preszowie.

Pribina – pierwszy znany władca księstwa nitrzańskiego (825–833/836) oraz księstwa błatneńskiego (840–861).
Proces burżuazyjnych nacjonalistów – sfabrykowany proces polityczny, rozprawa grupy tzw. słowackich burżuazyjnych nacjonalistów, pięciu wysoko postawionych działaczy Komunistycznej Partii Czechosłowacji, która miała miejsce w dniach 21–24 kwietnia 1954 roku w Pałacu Sprawiedliwości w Bratysławie. Na ławie oskarżonych zasiedli wysocy funkcjonariusze Komunistycznej Partii Słowacji Gustáv Husák, Ladislav Novomeský, Daniel Okáli, Ivan Horváth i Ladislav Holdoš. Sąd Najwyższy wydał wyrok w dniu 24 kwietnia 1954 roku. Gustáv Husák otrzymał karę dożywocia, a wszyscy pozostali karę długoletniego pozbawienia wolności: Ivan Horváth – 22 lata, Daniel Okáli – 18 lat, Ladislav Holdoš – 13 lat i Ladislav Novomeský – 10 lat. Utrzymywanie zasadności zarzutów wobec słowackich towarzyszy pozwalało blokować wszelkie przejawy oporu na Słowacji i odstraszało przed jakimikolwiek dążeniami emancypacyjnymi Słowaków. W latach 60. wyroki zostały zniesione, a Husák został później prezydentem Czechosłowacji.

Rozpad Czechosłowacji – podział Czeskiej i Słowackiej Republiki Federacyjnej (Czechosłowacji) na dwa suwerenne państwa. Rozpad dokonał się 31 grudnia 1992. 1 stycznia 1993 był pierwszym dniem istnienia niezależnych państw.

Szturowcy, także generacja szturowska – grupa pisarzy, działaczy literackich i społecznych skupionych wokół Ľudovíta Štúra, która odegrała kluczową rolę w wyodrębnieniu się nowoczesnego narodu słowackiego spomiędzy innych ludów. Zazwyczaj, acz częściowo błędnie, utożsamiana z całością słowackiego romantyzmu.
19 stycznia 2006 roku ok. godz. 19:30 słowacki samolot wojskowy Antonow An-24B rozbił się na zboczu góry Borsó-hegy między miejscowościami Hejce i Telkibánya w północno–wschodnich Węgrzech, 3 km od granicy ze Słowacją i około 20 km od lotniska. Samolot leciał ze stolicy Kosowa Prisztiny do Koszyc. Na pokładzie było łącznie 43 osoby - 28 żołnierzy słowackich, 8 członków załogi i 7 osób zespołu pomocy logistycznej. Żołnierze wracali do domu z misji pokojowej KFOR w Kosowie. W wypadku zginęły 42 osoby, przeżyła jedna.

Wielka Jaworzyna – masyw górski i najwyższy szczyt Białych Karpat (513.411),, fliszu Karpat Słowacko-Morawskich (Bielaw) w Zewnętrznych Karpatach Zachodnich, na pograniczu Moraw i Słowacji.

Wschodnie Królestwo Węgier − nazwa wschodniej, zależnej od Turcji części Królestwa Węgier w latach 1538–1551 oraz 1556–1570, która po układzie w Wielkim Waradynie znalazła się pod rządami Zapolyów: początkowo Jana Zápolyi jako dożywotniego króla Węgier, a po jego śmierci pod panowaniem jego syna, aż do zrzeczenia się przez niego tytułu królewskiego i przyjęciu tytułu księcia Siedmiogrodu.

Wyprawa szturowców na Devín – konspiracyjna siedemnastoosobowa wyprawa, przeprowadzona 24 kwietnia 1836 roku pod przewodnictwem Ľudovíta Štúra, której celem był zamek Devín. Wyprawa ta zapoczątkowała ruch szturowców, mający kluczowe znaczenie dla wykształcenia się odrębnego narodu słowackiego.

Żylińska księga miejska, zwana też Księgą żylińską – 149-stronicowa kronika miejska spisywana po łacinie, niemiecku i w tzw. słowacyzowanej czeszczyźnie w latach 1378–1561 w Żylinie, uważana za najstarszy zabytek piśmiennictwa słowackiego.