WPrzewodniczący Rządu Hiszpanii – tytuł szefa rządu hiszpańskiego. Wybierany jest przez Kongres Deputowanych – izbę niższą Kortezów; po inwestyturze otrzymuje nominację od króla, przed którym składa przysięgę lub obietnicę.
WCarlos Arias Navarro, 1. Markiz Arias-Navarro, Grand Hiszpanii – hiszpański szlachcic, polityk i prawnik. W latach 1957–1963 szef służb bezpieczeństwa, następnie od 1965 burmistrz Madrytu, w latach 1973–1974 przejściowo minister spraw wewnętrznych. Premier Hiszpanii od 31 grudnia 1973 do 1 lipca 1976. Od 1977 członek Senatu i działacz Alianza Popular.
WManuel Azaña y Diaz – polityk, dramaturg i pisarz hiszpański, drugi i ostatni prezydent (1936–1939) Drugiej Republiki Hiszpańskiej. Minister wojny w pierwszym rządzie republikańskim (1931), następnie premier (1931–1933). W 1936 roku został wybrany na prezydenta Hiszpanii. Był członkiem masonerii i antyklerykałem.
WJosé María Alfredo Aznar López – hiszpański polityk i prawnik, poseł do Kongresu Deputowanych, prezydent Kastylii i Leónu (1987–1989), w latach 1990–2004 przewodniczący Partii Ludowej, od 5 maja 1996 do 17 kwietnia 2004 premier Hiszpanii.
WLuis Carrero Blanco – hiszpański wojskowy i polityk.
WJuan Bravo Murillo – hiszpański polityk, prawnik i ekonomista. Był przewodniczącym Rady Ministrów za panowania Izabeli II, co odpowiada dzisiejszemu stanowisku premiera.
WLeopoldo Ramón Pedro Calvo-Sotelo y Bustelo – hiszpański polityk i inżynier, parlamentarzysta krajowy i europejski, wicepremier i minister, w latach 1981–1982 premier Hiszpanii.
WJosé Canalejas y Méndez – hiszpański polityk, działacz Partii Liberalnej, premier Hiszpanii od 1910 do śmierci w 1912 roku.
WAntonio Cánovas del Castillo – polityk hiszpański, twórca i przywódca Partii Konserwatywnej i kilkakrotny premier, współautor konstytucji z 1876 r. Przyczynił się do restauracji Burbonów na tron hiszpański. Zginął zabity przez anarchistę.
WEmilio Castelar y Ripoll – hiszpański historyk, pisarz i polityk, w latach 1858-1866 profesor uniwersytetu w Madrycie, minister spraw zagranicznych w 1873, prezydent Republiki Hiszpańskiej od 1873 do 1874. Autor Historia de Europa el siglo XIX.
WBaldomero Espartero, właśc. Joaquín Baldomero Fernández Espartero Álvarez, książę de la Victoria, ur. 27 października 1793 w Granátula de Calatrava, zm. 8 stycznia 1879 w Logroño) – hiszpański generał i polityk, premier (1854-1856).
WTorcuato Fernández-Miranda y Hevia – hiszpański polityk, uczestnik wojny domowej w randze porucznika, profesor prawa politycznego na Uniwersytecie Complutense w Madrycie, pracownik Uniwersytetu w Oviedo (1947−1951) i jego rektor (1951−1953), sekretarz generalny Ruchu Narodowego (1969−1974), opiekun i nauczyciel księcia Jana Karola (1970−1975), wicepremier w rządzie Luisa Carrero Blanco (1973) i tymczasowy premier po jego zabójstwie (1973), po koronacji Jana Karola najbliższy współpracownik króla w pokojowej transformacji demokratycznej, przewodniczący parlamentu (1975−1977) i Rady Królestwa, doprowadził do mianowania premierem Adolfo Suáreza, zrezygnował z życia publicznego w 1977 roku.
WFrancisco Franco Bahamonde, właśc. Francisco Paulino Hermenegildo Teódulo Franco y Bahamonde Salgado Pardo – hiszpański dyktator wojskowy. Przywódca nacjonalistów w czasie hiszpańskiej wojny domowej (1936–1939), szef Państwa Hiszpańskiego, premier rządu, naczelny dowódca sił zbrojnych i przewodniczący Falangi, tytułowany Przywódcą Ostatecznej Krucjaty i Hiszpańskiej Schedy, Liderem Wojny Wyzwoleńczej przeciw Komunizmowi i jego Współsprawcom.
WJosé Giral – hiszpański polityk w okresie hiszpańskiej wojny domowej.
WLuis González Bravo – hiszpański polityk, dwukrotny premier.
WFelipe González Márquez – hiszpański polityk i prawnik, sekretarz generalny Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE) w latach 1974–1997, wieloletni parlamentarzysta, od 1982 do 1996 premier Hiszpanii.
WFrancisco Largo Caballero, hiszpański działacz związkowy i polityk, przewodniczący Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE) oraz Powszechnego Związku Robotników (UGT), w okresie Drugiej Republiki Hiszpańskiej minister pracy (1931–1933) i premier Republiki (1936–1937) w czasie wojny domowej w Hiszpanii.
WAlejandro Lerroux García – polityk hiszpański, trzykrotny premier Hiszpanii w okresie Drugiej Republiki Hiszpańskiej.
WPráxedes Mariano Mateo Sagasta y Escolar – polityk hiszpański, założyciel Partii Liberalnej, kilkakrotnie sprawujący urząd premiera, wolnomularz.
WAntonio Maura y Montaner – hiszpański polityk, pięciokrotny premier Hiszpanii.
WJuan Negrín López – hiszpański polityk socjalistyczny, z zawodu lekarz. W latach 1937–1939 pełnił funkcję premiera Republiki Hiszpańskiej; w latach 1936–1938 był ministrem finansów, a w latach 1938–1939 ministrem obrony. W latach 1931–1939 poseł do Kortezów. Jest znany jako jeden z najważniejszych protagonistów hiszpańskiej wojny domowej. Do XXI wieku pozostawał postacią niezwykle kontrowersyjną i na ogół krytykowaną, głównie za tendencje dyktatorskie oraz domniemany serwilizm wobec komunistów i ZSRR. W ostatnich latach w historiografii i debacie publicystycznej przeważają opinie pochlebne lub apologetyczne; jako ucieleśnienie ideałów demokracji, Negrín jest na różne sposoby upamiętniony w przestrzeni publicznej.
WJuan Prim y Prats – hiszpański polityk i generał, przewodniczący Rady Ministrów Królestwa Hiszpanii od 18 czerwca 1869 do 27 grudnia 1870 z ramienia Partii Postępowej.
WMariano Rajoy Brey – hiszpański polityk, prawnik i samorządowiec, długoletni parlamentarzysta, wicepremier i minister w rządach José Maríi Aznara, w latach 2003–2004 sekretarz generalny, a od 2004 do 2018 przewodniczący Partii Ludowej. Premier Hiszpanii od 21 grudnia 2011 do 2 czerwca 2018.
WJosé Luis Rodríguez Zapatero – hiszpański polityk i prawnik, długoletni poseł do Kongresu Deputowanych, w latach 2000–2012 lider Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE), od 2004 do 2011 premier Hiszpanii.
WPedro Sánchez Pérez-Castejón – hiszpański polityk, ekonomista i nauczyciel akademicki, parlamentarzysta krajowy, od 2014 do 2016 i od 2017 lider Hiszpańskiej Socjalistycznej Partii Robotniczej (PSOE). Premier Hiszpanii od 2018.
WAdolfo Suárez González, książę Suarez – hiszpański polityk i prawnik, w latach 1976–1981 premier Hiszpanii, parlamentarzysta, lider ugrupowań UCD i CDS. Jedna z głównych postaci hiszpańskiego procesu demokratyzacji.