W
WJulio Acosta Garcia – kostarykański polityk, minister spraw zagranicznych w latach 1914-1917, prezydent Kostaryki w latach 1919-1924. Wybrany w 1920 przy poparciu Stanów Zjednoczonych, zdobył 89% głosów. Na ten urząd kandydował jeszcze w 1932 i 1936.
WÓscar Rafael de Jesús Arias Sánchez – kostarykański polityk i ekonomista. Dwukrotny prezydent kraju w latach 1986–1990 oraz 2006–2010.
WPorfirio Ricardo José Luis Daniel Oduber Quirós – kostarykański polityk, adwokat, filozof i poeta, kolekcjoner, ambasador, sekretarz generalny Partii Wyzwolenia Narodowego (PLN) w latach 1956-1958 i jej przewodniczący, minister spraw zagranicznych (1962-1964), przewodniczący parlamentu (1970-1974) i prezydent kraju od 1974 do 1978.
WRafael Ángel Calderón Fournier – kostarykański polityk i prawnik, syn Rafaela Calderona Guardii.
WRafael Ángel Calderón Guardia – kostarykański lekarz i polityk, profesor uniwersytetu w San José, działacz Partii Narodowo-Republikańskiej.
WBraulio Carrillo Colina – kostarykański adwokat i polityk, prezydent Kostaryki od 5 maja 1835 do 28 lutego 1837 i od 27 maja 1838 do 12 kwietnia 1842. W 1842 honduraski przywódca Francisco Morazan, pragnąc zapobiec niepodległościowej działalności Carillo, pozbawił go władzy.
WLaura Chinchilla Miranda, kostarykańska polityk, wiceprezydent Kostaryki i minister sprawiedliwości od 8 maja 2006 do 8 października 2008. Zwyciężczyni wyborów prezydenckich w lutym 2010, urząd szefa państwa objęła 8 maja 2010.
WMario Echandi Jiménez – kostarykański polityk, adwokat i dyplomata.
WAscensión Esquivel Ibarra – był adwokatem, sędzią i politykiem kostarykańskim pochodzenia nikaraguańskiego, sekretarzem stanu w latach 1885-1889, ambasadorem w Gwatemali i Nikaragui, ministrem spraw zagranicznych oraz dwukrotnym prezydentem swego kraju: w 1889 i w latach 1902-1906, kiedy to objął urząd na skutek kompromisu między prezydentem Rafaelem Yglesiasem Castro oraz jego przeciwnikami. Ponadto obejmował stanowisko przewodniczącego Sądu Najwyższego w latach 1917-1920.
WCleto González Víquez był kostarykańskim politykiem, adwokatem i burmistrzem, ministrem spraw zagranicznych (1889), a także szefem resortu spraw wewnętrznych, rozwoju, skarbu oraz sprawiedliwości, II wiceprezydentem (1902-1906) i w końcu dwukrotnym prezydentem Kostaryki: w latach 1906-1910 oraz 1928-1932.
WJuan Mora Fernández – kostarykański polityk i sędzia; wicepreprezydent Kostaryki w latach 1837-1838, pierwszy prezydent Kostaryki od 14 kwietnia 1825 do 8 marca 1833.
WJosé Figueres Ferrer – polityk kostarykański, inżynier, ekonomista, filozof i plantator kawy.
WJosé María Figueres Olsen – kostarykański polityk i przedsiębiorca, przywódca socjaldemokratycznej Partii Wyzwolenia Narodowego (PLN), minister rolnictwa w latach 1988-1990 oraz prezydent kraju w okresie 1994-1998. Syn Jose Figueresa Ferrera.
WAlfredo González Flores – kostarykański polityk i prawnik, i wiceprezydent od 1914, prezydent Kostaryki od 8 maja 1914 do 27 stycznia 1917.
WJesus Maria Ciriaco Jimenez Zamora – lekarz, prezydent Kostaryki w latach 1863-1866 i 1868-1870, liberał.
WRomualdo Ricardo Jiménez Oreamuno – kostarykański polityk, adwokat i sędzia, minister rządu Rafaela Yglesiasa Castro, I wiceprezydent w latach 1902-1906 i 1932-1936, trzykrotny prezydent kraju z ramienia Partii Republikańskiej: 1910-1914, 1924-1928 i 1932-1936, założyciel (1940) partii Wspólnota Demokratyczna. Syn prezydenta Jesusa Jimeneza Zamory.
WLuis Alberto Monge Álvarez – kostarykański polityk, działacz związków zawodowych, od 1949 deputowany do parlamentu, ambasador państwa w Izraelu (1963-1966), sekretarz generalny Partii Wyzwolenia Narodowego (1967-1972), przewodniczący parlamentu (1970-1974) oraz prezydent Kostaryki od 8 maja 1982 do 8 maja 1986.
WFrancisco Morazán lub José Francisco Morazán Quesada – środkowoamerykański polityk pochodzenia honduraskiego, generał, przywódca liberałów, prezydent Zjednoczonych Prowincji Ameryki Środkowej w latach 1830–1835 i 1835–1839. Podjął przy użyciu siły nieudaną próbę powstrzymania rozpadu federacji. Został pojmany i stracony. Bohater narodowy Hondurasu.
WAbel Pacheco de la Espriella – kostarykański polityk, psychiatra, także popularny prezenter programów telewizyjnych nt. kultury oraz pisarz, autor książek i piosenek. Prezydent Kostaryki w latach 2002-2006.
WTeodoro Picado Michalski – kostarykański adwokat, pisarz, dziennikarz i polityk, prezydent Kostaryki w latach 1944–1948.
WCarlos Alvarado Quesada – polityk kostarykański, działacz Partii Działania Obywatelskiego, od 2018 prezydent kraju.
WMiguel Ángel Rodríguez Echeverría - kostarykański adwokat, przedsiębiorca, ekonomista, inżynier rolnik i polityk Partii Jedności Społeczno-Chrześcijańskiej.
WLuis Guillermo Solís Rivera – kostarykański polityk, od 8 maja 2014 do 8 maja 2018 prezydent Kostaryki.
WFederico Alberto Tinoco Granados – kostarykański generał i polityk, miniser wojny w gabinecie prezydenta Gonzaleza, który dokonał w 1917 przewrotu wojskowego i został prezydentem Kostaryki. Sprawował dyktatorskie rządy do 1919. Znalazł poparcie wśród warstw najzamożniejszych, jednak Stany Zjednoczone nie uznały jego rządu. Po dwóch rewoltach w 1918 i w 1919 wzmagający się opór społeczeństwa i sprzeciw USA zmusił go do ustąpienia i wyjazdu do Francji.
WLuis Rafael de la Trinidad Otilio Ulate Blanco – kostarykański dziennikarz i polityk Partii Unii Narodowej.
WJosé María Alfaro Zamora – kostarykański polityk, głowa państwa Kostaryki i pierwszy prezydent Kostaryki (1847).