34 Ministrowie spraw zagranicznych Republiki Włoskiej

Susanna Agnelli – włoska polityk, przedsiębiorca, parlamentarzystka, minister spraw zagranicznych i eurodeputowana.

Angelino Alfano – włoski polityk i prawnik, parlamentarzysta, od 2008 do 2011 minister sprawiedliwości, w latach 2013–2014 wicepremier, od 2013 do 2016 minister spraw wewnętrznych, od 2016 do 2018 minister spraw zagranicznych.

Giuliano Amato – włoski prawnik i polityk, dwukrotny premier Włoch, minister w kilku rządach, wieloletni parlamentarzysta, współautor traktatu lizbońskiego.

Beniamino "Nino" Andreatta – włoski prawnik, polityk, minister i parlamentarzysta.

Giulio Andreotti – włoski polityk i publicysta. Działacz i jeden z długoletnich liderów Chrześcijańskiej Demokracji (DC). Od 1945 do 2013 parlamentarzysta, w tym od 1991 senator dożywotni. Trzykrotny premier stojący na czele siedmiu gabinetów, wielokrotny minister w różnych resortach. Od końca lat 40. do początku lat 90. należał do najważniejszych włoskich polityków. Określany mianem najbardziej kontrowersyjnego i najpotężniejszego włoskiego polityka tego okresu.

Silvio Berlusconi – włoski polityk i przedsiębiorca. Trzykrotny premier Włoch, stojący na czele czterech rządów. Założyciel partii Forza Italia, następnie twórca ugrupowań Lud Wolności i reaktywowanego FI, parlamentarzysta krajowy i europejski. Określany jako osoba dominująca przez kilkanaście lat we włoskiej polityce.

Emma Bonino – włoska polityk, członkini Komisji Europejskiej, minister w różnych rządach, parlamentarzystka krajowa i europejska.

Emilio Colombo – włoski polityk, działacz Chrześcijańskiej Demokracji, premier Włoch w latach 1970–1972, przewodniczący Parlamentu Europejskiego od 1977 do 1979. Przez ponad 45 lat nieprzerwanie parlamentarzysta krajowy. Wiceminister i minister w około trzydziestu rządach. Od 2003 dożywotni członek Senatu.

Massimo D’Alema – włoski polityk, w latach 1998–2000 premier Włoch, były minister spraw zagranicznych i wicepremier, deputowany i parlamentarzysta krajowy.

Alcide De Gasperi – włoski polityk, od 12 grudnia 1944 do 2 czerwca 1946 ostatni minister spraw zagranicznych Zjednoczonego Królestwa Włoch, a od 13 lipca do 18 października 1946 pierwszy minister tego resortu Republiki Włoch, w latach 1945–1953 premier Włoch, od 13 lipca 1946 do 28 stycznia 1947 minister spraw wewnętrznych.

Gianni De Michelis – włoski polityk, nauczyciel akademicki, eurodeputowany, minister w licznych rządach.

Luigi Di Maio – włoski polityk, poseł do Izby Deputowanych, lider polityczny Ruchu Pięciu Gwiazd (2017–2020), w latach 2018–2019 wicepremier oraz minister rozwoju gospodarczego, pracy i polityki społecznej, od 2019 minister spraw zagranicznych.

Lamberto Dini – włoski ekonomista, polityk, były premier, minister w kilku rządach i deputowany, od 2001 senator.

Leopoldo Elia – włoski prawnik, nauczyciel akademicki i polityk, minister i parlamentarzysta.

Amintore Fanfani – włoski polityk i ekonomista, wykładowca akademicki, wieloletni parlamentarzysta, minister w licznych rządach, pięciokrotnie premier Włoch stojący na czele sześciu gabinetów, przewodniczący Senatu i lider Chrześcijańskiej Demokracji.

Gianfranco Fini – włoski polityk, były wicepremier i minister spraw zagranicznych, twórca i lider Sojuszu Narodowego, od 2008 do 2013 przewodniczący Izby Deputowanych.

Arnaldo Forlani – włoski polityk, przywódca Chrześcijańskiej Demokracji, wieloletni parlamentarzysta i minister, były premier Włoch.

Franco Frattini – włoski polityk, minister w kilku rządach, parlamentarzysta, komisarz UE ds. sprawiedliwości.

Paolo Gentiloni Silveri – włoski polityk i dziennikarz, parlamentarzysta, w latach 2006–2008 minister łączności, od 2014 do 2016 minister spraw zagranicznych, w latach 2016–2018 premier Włoch, od 2019 członek Komisji Europejskiej.

Franco Maria Malfatti – włoski polityk, minister, przewodniczący Komisji EWG.

Antonio Martino – włoski polityk, politolog i nauczyciel akademicki, były minister, parlamentarzysta.

Gaetano Martino – włoski polityk, lekarz, nauczyciel akademicki, minister. Ojciec Antonia Martino.

Enzo Moavero Milanesi – włoski prawnik, wykładowca akademicki, urzędnik europejski, od 2011 do 2014 minister ds. europejskich w rządach Mario Montiego i Enrica Letty, w latach 2018–2019 minister spraw zagranicznych w gabinecie Giuseppe Contego.

Federica Mogherini – włoska polityk, działaczka partyjna i politolog, parlamentarzystka, w 2014 minister spraw zagranicznych w rządzie Mattea Renziego, w latach 2014–2019 wysoki przedstawiciel Unii do spraw zagranicznych i polityki bezpieczeństwa, rektor Kolegium Europejskiego.

Aldo Moro – włoski polityk, prawnik, nauczyciel akademicki i działacz katolicki, jeden z liderów Chrześcijańskiej Demokracji i jej sekretarz w latach 1959–1964, długoletni deputowany, minister w różnych resortach, w latach 1963–1968 i 1974–1976 premier Włoch stojący na czele pięciu gabinetów. W 1978 porwany, więziony i następnie zamordowany przez terrorystów z Czerwonych Brygad.

Pietro Sandro Nenni – włoski polityk, od lat 20. do lat 60. jeden z liderów włoskich socjalistów.

Giuseppe Pella – włoski polityk i ekonomista, działacz Chrześcijańskiej Demokracji, parlamentarzysta okresu powojennego, minister w różnych resortach, wicepremier, a od 1953 do 1954 premier Włoch, przewodniczący Zgromadzenia EWWiS w latach 1954–1956.

Attilio Ruffini – włoski prawnik i polityk, długoletni deputowany, minister w kilku rządach. Bratanek Ernesta Ruffiniego.

Renato Ruggiero – włoski prawnik, polityk, dyplomata, były minister spraw zagranicznych i dyrektor generalny WTO.

Mariano Rumor – włoski polityk, działacz Chrześcijańskiej Demokracji, premier stojący na czele pięciu gabinetów, wielokrotny minister.

Giulio Terzi di Sant’Agata – włoski dyplomata i polityk, ambasador Włoch w Izraelu (2002–2004) i w Stanach Zjednoczonych (2009–2011), stały przedstawiciel Włoch przy ONZ w latach 2008–2009, minister spraw zagranicznych Włoch od 16 listopada 2011 do 26 marca 2013.

Giuseppe Saragat – włoski polityk i ekonomista, minister spraw zagranicznych Republiki Włoskiej (1963–1964), prezydent Włoch (1964–1971), założyciel i przywódca włoskich socjaldemokratów.

Vincenzo Scotti – włoski polityk chadecki, kilkakrotny minister, wieloletni parlamentarzysta.

Antonio Segni – włoski prawnik i polityk, minister w różnych rządach, dwukrotny premier Włoch, prezydent tego kraju w latach 1962–1964, działacz i jeden z przywódców Chrześcijańskiej Demokracji, senator dożywotni. Ojciec Mariotta Segniego.