
Ana Maria Pereira Abrunhosa – portugalska ekonomistka i wykładowczyni akademicka, od 2019 minister spójności terytorialnej.
Zeca Afonso lub Zeca, właśc. José Manuel Cerqueira Afonso dos Santos – portugalski piosenkarz folkowy i nauczyciel.

José Pedro Correia de Aguiar Branco – portugalski prawnik i polityk, samorządowiec. W latach 2004–2005 minister sprawiedliwości, następnie przewodniczący rady miejskiej Porto (2005–2009), od 2011 do 2015 minister obrony narodowej w pierwszym i drugim rządzie Pedra Passosa Coelho.

Manuel Alegre de Melo Duarte – portugalski pisarz i polityk, działacz opozycyjny, długoletni poseł do Zgromadzenia Republiki, dwukrotny kandydat w wyborach prezydenckich.

António de Almeida Santos – portugalski polityk i prawnik, a drugiej połowie lat 70. minister, długoletni poseł do Zgromadzenia Republiki i jego przewodniczący w okresie VII i VIII kadencji (1995–2002).

Bernardo z Kagoshimy SJ , także Bernardo Japończyk, – japoński jezuita, jeden z pierwszych chrześcijan ochrzczonych w Japonii i pierwszy Japończyk, który przybył do Europy.

Tiago Brandão Rodrigues – portugalski polityk i biochemik, poseł do Zgromadzenia Republiki, od 2015 minister edukacji.

Luís Vaz de Camões – renesansowy poeta, prekursor baroku, wedle tradycji największy pisarz w literaturze portugalskiej, wielokrotnie okrzykiwany „księciem poetów”. Wyklęty i niedoceniony za życia, w epoce romantyzmu stał się postacią legendarną, wzorem wszystkich poetów nieszczęśliwych.

Sebastião José de Carvalho e Melo, znany szerzej jako Markiz de Pombal − portugalski polityk, w latach 1750–1777 premier i pierwszy doradca króla Portugalii Józefa I.

Vasco Ilídio Alves Cordeiro – portugalski polityk, prawnik i samorządowiec, działacz Partii Socjalistycznej (PS), przewodniczący rządu regionalnego Azorów w latach 2012–2020.

Pedro Paulo de Figuereido da Cunha e Melo – portugalski kardynał.

Graça Maria Fonseca Caetano Gonçalves – portugalska polityk, socjolog i samorządowiec, posłanka do Zgromadzenia Republiki, od 2018 minister kultury.

Gabriel Pereira de Castro – portugalski duchowny, poeta i prawnik. Urodził się w Bradze. Studiował prawo na Uniwersytecie w Coimbrze. Później został profesor tej uczelni. Był autorem licznych prac z zakresu prawa. Tworzył poezję w języku portugalskim, hiszpańskim i łacińskim. Napisał m.in. poemat epicki Ulisseja, czyli założenie Lizbony, opowiadający o założeniu późniejszej stolicy Portugalii przez mitycznego Odyseusza. Utwór ten, napisany oktawą, czyli strofą ośmiowersową rymowaną abababcc, nazywaną po portugalsku oitava rima, miał się stać portugalskim eposem narodowym. Poeta zmarł w Lizbonie. Epos Ulisseja ukazał się pośmiertnie, w 1636 roku staraniem brata autora, Luísa Pereiry de Castro. Jest on jednym z najważniejszych dzieł epickich powstałych w Portugalii w okresie renesansu i baroku. Niekiedy jednak Gabriel Pereira de Castro jest oskarżany o plagiat Luzjad.

Antônio Gonçalves Dias – brazylijski poeta, prawnik, dziennikarz, etnograf i teatrolog. Jego patriotyczny wiersz „Piosenka z Wygnania” zyskała mu tytuł narodowego poety Brazylii. Zajmował się również badaniem języków Indian brazylijskich i brazylijskiego folkloru.

Alberto João Cardoso Gonçalves Jardim – portugalski polityk, prawnik i nauczyciel, w latach 1978–2015 przewodniczący rządu Madery.

Jorge Lacão Costa – portugalski polityk i prawnik, poseł do Zgromadzenia Republiki, minister ds. kontaktów z parlamentem (2009–2011).

Maria Manuel de Lemos Leitão Marques – portugalska ekonomistka, polityk i nauczyciel akademicki, profesor, posłanka do Zgromadzenia Republiki, od 2015 do 2019 minister ds. prezydium rządu i modernizacji administracji, posłanka do Parlamentu Europejskiego IX kadencji.
Veríssimo de Lencastre – portugalski kardynał.

António de Sousa de Macedo – poeta portugalski, piszący po portugalsku, hiszpańsku i łacinie.

Miguel Bento Martins da Costa de Macedo e Silva – portugalski polityk, prawnik i samorządowiec, poseł do Zgromadzenia Republiki, działacz Partii Socjaldemokratycznej, w latach 2011–2014 minister administracji i spraw wewnętrznych.

António de Sousa Marinho e Pinto – portugalski prawnik, adwokat, nauczyciel akademicki, przewodniczący Adwokatury Portugalskiej (2008–2013), poseł do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji.

Luís Manuel Gonçalves Marques Mendes – portugalski polityk, prawnik i samorządowiec, poseł do Zgromadzenia Republiki, minister, przewodniczący Partii Socjaldemokratycznej (PSD) w latach 2005–2007.

Marisa Isabel dos Santos Matias – portugalska socjolog i polityk, deputowana do Parlamentu Europejskiego VII, VIII i IX kadencji.

Avelino de Freitas de Meneses – portugalski historyk, profesor Uniwersytetu Azorów i rektor tej uczelni (2003–2011).

Luis de Molina – hiszpański prezbiter rzymskokatolicki, twórca doktryny religijno-filozoficznej, zwanej molinizmem.

António Caetano de Abreu Freire Egas Moniz – portugalski neurolog i polityk, prekursor angioencefalografii, laureat nagrody Nobla (1949) „za odkrycie terapeutycznej wartości lobotomii w pewnych psychozach”.

Vital Moreira – portugalski prawnik, sędzia Trybunału Konstytucyjnego (1983–1989), deputowany do Parlamentu Europejskiego VII kadencji. Mąż ekonomistki i polityk Marii Manuel Leitão Marques.

Fernando Gonçalves Namora – portugalski lekarz, prozaik i poeta, jeden z najczęściej tłumaczonych autorów portugalskich. Autor tomików poetyckich, opowiadań, powieści, kronik i biografii.

Joaquim Fernando Nogueira – portugalski polityk i prawnik, poseł do Zgromadzenia Republiki, minister w różnych resortach, w latach 1995–1996 przewodniczący Partii Socjaldemokratycznej.

Ana Lídia Pereira – portugalska polityk, ekonomistka i działaczka młodzieżowa, przewodnicząca organizacji YEPP, posłanka do Parlamentu Europejskiego IX kadencji.

Camilo Pessanha – portugalski poeta.

Maria de Belém Roseira Martins Coelho Henriques de Pina – portugalska polityk i prawniczka, posłanka do Zgromadzenia Republiki, minister, od 2011 do 2014 przewodnicząca Partii Socjalistycznej.

António de Oliveira Salazar – portugalski polityk, profesor ekonomii. W latach 1932–1968 pełnił funkcję premiera, a także ministra finansów (1928–1940) i ministra wojny (1936–1944). Twórca tzw. Nowego Państwa, w którym sprawował władzę dyktatorską typu autorytarnego, zakazał działalności partii politycznych, zwalczał opozycję, podczas wojny domowej w Hiszpanii wsparł gen. Franco dostawami broni i oddziałami ochotników. W czasie II wojny światowej zachował neutralność.

Álvaro Santos Pereira – portugalski ekonomista i nauczyciel akademicki, w latach 2011–2013 minister gospodarki i pracy w rządzie Pedro Passos Coelho.

Maria Constança Dias Urbano de Sousa – portugalska polityk, prawniczka i nauczyciel akademicki, parlamentarzystka, od 2015 do 2017 minister administracji i spraw wewnętrznych.