
Juhan Aavik – estoński kompozytor, dyrygent i historyk muzyki.

Jānis Balodis – łotewski generał i polityk.

Edvard Beneš – czeski polityk, prezydent Czechosłowacji w latach 1935–1938, na uchodźstwie w latach 1940–1945, i ponownie w kraju w latach 1945–1948, premier Czechosłowacji w latach 1921–1922, członek parlamentu w latach 1920–1925 i 1929-1935.

Ādolfs Bļodnieks – łotewski polityk, premier w latach 1933–1934, działacz emigracyjny w USA.

Kaarel Eenpalu, do 1935 Karl Einbund – estoński polityk i prawnik.

Kārlis Goppers – łotewski dowódca wojskowy, generał, uczestnik I wojny światowej i wojny domowej w Rosji, założyciel skautingu na Łotwie.

Miina Härma – estońska kompozytorka, organistka i pedagog.

Miklós Horthy de Nagybánya – węgierski polityk i wojskowy. Przed 1914 adiutant przyboczny cesarza Franciszka Józefa I. Od lutego do listopada 1918 dowódca Marynarki Wojennej Austro-Węgier w stopniu tytularnego wiceadmirała. Kierował antykomunistycznymi siłami kontrrewolucyjnymi w walce z Węgierską Republiką Rad. W latach 1920–1944 regent i faktyczny autorytarny przywódca Królestwa Węgier. Wziął udział w II wojnie światowej po stronie państw Osi. W latach 1944–1945 był więziony przez władze niemieckie. Po wojnie znalazł się na emigracji. Zmarł w Portugalii w 1957. Jego prochy sprowadzono na Węgry w 1993 i uroczyście pochowano.

Toomas Hendrik Ilves – estoński polityk, dyplomata, przewodniczący Partii Socjaldemokratycznej w latach 2001–2002, prezydent Estonii w latach 2006–2016.

Jüri Jaakson – estoński prawnik i polityk, głowa państwa (1924–1925), prezes Banku Estonii (1926–1940).

Kersti Kaljulaid – estońska polityk i urzędniczka państwowa, członkini Europejskiego Trybunału Obrachunkowego. Od 2016 prezydent Estonii.

Kyösti Kallio – fiński polityk, premier, a później prezydent Finlandii.

Alberts Kviesis – łotewski prawnik i polityk, sędzia i adwokat, wieloletni poseł do Sejmu i prezydent dwóch kadencji (1930–1936).

Johan Laidoner – estoński polityk, dyplomata i wojskowy. Podpułkownik Armii Imperium Rosyjskiego oraz generał i Naczelny Wódz Armii Estońskiej. W latach 1920–1929 deputowany do Zgromadzenia Państwowego. Od 1922 do 1929 reprezentant Republiki Estońskiej w Lidze Narodów.

Alar Laneman – estoński wojskowy i polityk, generał brygady, deputowany, w latach 2020–2021 minister spraw wewnętrznych.

Stasys Lozoraitis – litewski polityk i dyplomata, minister spraw zagranicznych Litwy w latach 1934-38

Kaarlo Lauri Torvald Malmberg - fiński generał porucznik.

Carl Gustaf Emil Mannerheim – fiński arystokrata z tytułem barona oraz wojskowy i polityk, generał porucznik Armii Imperium Rosyjskiego. Po uzyskaniu niepodległości przez Finlandię regent Królestwa Finlandii istniejącego w latach 1918-1919, a następnie dowódca Białej Gwardii podczas fińskiej wojny domowej. W okresie II wojny światowej Naczelny Dowódca Fińskich Sił Zbrojnych, zaś po zakończeniu działań wojennych marszałek Finlandii i prezydent Finlandii w latach 1944-1946.
Tomáš Garrigue Masaryk wym. – pierwszy i najdłużej urzędujący prezydent Czechosłowacji, nazywany ojcem niepodległej Czechosłowacji, „prezydentem oswobodzicielem”. Zwany też skrótowo „TGM”. W Czechach jest do dzisiaj autorytetem. Miał w narodzie przydomek „Tatíček” – tatuś/ojczulek.

Richard Bowman Myers – emerytowany generał amerykański, 15. przewodniczący Kolegium Połączonych Szefów Sztabów United States Armed Forces w latach 2001-2005.

Karl Lennart Oesch – fiński generał, zastępca, a następnie szef Sztabu Generalnego armii fińskiej w okresie międzywojennym, dowódca II (IV) Korpusu Armijnego, a następnie Grupy Ołonieckiej podczas II wojny światowej, historyk wojskowości i publicysta w okresie powojennym

Harald Öhquist - fiński wojskowy (generał), dowódca Pułku Karelskiej Straży, 2 Dywizji Piechoty i Korpusu Armijnego w okresie przedwojennym, dowódca II Korpusu Armijnego podczas wojny zimowej 1939-1940, generalny inspektor fińskich sił zbrojnych w okresie międzywojennym, oficer łącznikowy przy niemieckim najwyższym dowództwie, a następnie dowódca Armii podczas wojny kontynuacyjnej 1941-1944, pisarz wojskowy w okresie powojennym.

Hugo Viktor Österman - fiński wojskowy szwedzkiego pochodzenia, generał, głównodowodzący fińskich sił zbrojnych w okresie przedwojennym, dowódca Armii Przesmyku Karelskiego podczas wojny zimowej 1939-1940, generalny inspektor piechoty, przedstawiciel fińskich sił zbrojnych przy niemieckim najwyższym dowództwie pod koniec II wojny światowej

Konstantin Päts – estoński polityk okresu międzywojennego, współtwórca państwowości estońskiej, wielokrotny premier, a od 1938 prezydent Estonii.

Ants Piip – estoński prawnik, dyplomata i polityk. Premier Estonii od 26 października 1920 do 25 stycznia 1921. Szef państwa od 21 grudnia 1920 do 25 stycznia 1921. Po zajęciu kraju przez wojska radzieckie, 30 czerwca 1941 roku został aresztowany i rok później zmarł w więzieniu NKWD.

Stasys Raštikis – litewski generał, Naczelny Wódz Litewskich Sił Zbrojnych, po 1945 działacz litewskiej emigracji w USA i dziennikarz.

August Rei – estoński polityk socjaldemokratyczny, deputowany do Riigikogu (1920–1940), premier i głowa państwa w 1929, szef rządu estońskiego na uchodźstwie pełniący funkcję prezydenta (1945–1963).

Lauri Kristian Relander – fiński polityk, drugi prezydent Finlandii (1925-1931).

Antanas Smetona – litewski działacz społeczny i polityk, założyciel/współzałożyciel odrodzonej Litwy, wieloletni prezydent Republiki Litewskiej.

Otto August Strandman – estoński prawnik, polityk socjaldemokratyczny, premier i naczelnik państwa, dyplomata.

Pehr Evind Svinhufvud – fiński polityk, regent w (1918), premier (1930–1931) i prezydent Finlandii (1931–1937).

Jan Syrový – czeski generał armii, minister obrony narodowej, premier rządu, konstytucyjny prezydent Republiki Czechosłowackiej.

Juozas Tūbelis - litewski polityk dwudziestolecia międzywojennego, wieloletni premier i lider partii tautininków, szwagier prezydenta Smetony.

Kārlis Augusts Vilhelms Ulmanis – łotewski polityk, premier i prezydent Łotwy, dyktator. Był pierwszą łotewską głową państwa w 1918, później piastował tę funkcję w okresie 1936–1940. Pełnił także urząd szefa rządu w latach 1918, 1919–1921, 1925–1926, 1931–1932 i 1934–1940.

Jonas Vileišis – litewski dziennikarz, polityk i prawnik, kilkukrotny minister i przedstawiciel dyplomatyczny Litwy w Berlinie i Waszyngtonie, burmistrz Kowna (1921–1931), brat Petrasa.

Dovas Zaunius – litewski prawnik, działacz społeczny i polityk, minister spraw zagranicznych Republiki Litewskiej (1929–1934).