W

Jeanine Áñez Chávez – boliwijska polityk, w latach 2010–2019 senator, od 12 listopada 2019 do 8 listopada 2020 prezydent Boliwii.

W

Luis Alberto Arce Catacora – boliwijski ekonomista i polityk, od 8 listopada 2020 r. prezydent Boliwii.

W

José Ballivián – był boliwijskim generałem walczącym w trakcie wojnie konfederacji peruwiańsko-boliwijskiej z Chile a także prezydentem Boliwii urzędującym w latach 1841-1847.

W

Hugo Banzer Suárez – boliwijski generał i działacz polityczny, prezydent Boliwii w latach 1971-1978 (dyktator) i 1997-2001 (konstytucyjny). Był krótkofalowcem, posiadał znak CP1CL.

W

René Barrientos Ortuño – boliwijski wojskowy i polityk, prezydent kraju w latach 1966-1969.

W

Simón Bolívar, właśc. Simón José Antonio de la Santísima Trinidad Bolívar y Palacios – przywódca walk o wyzwolenie Ameryki Południowej spod władzy Hiszpanów.

W

Germán Busch Becerra – boliwijski wojskowy i polityk, prezydent kraju w latach 1937–1939.

W

Luis García Meza Tejada – boliwijski wojskowy i polityk, prezydent kraju. Zdobył władzę w kraju w wyniku zamachu stanu i sprawował dyktatorskie rządy.

W

Lidia Gueiler Tejada – boliwijska polityk. Studiowała ekonomię, od 1946 działała w polityce, stając się przywódczynią Narodowego Ruchu Rewolucyjnego (MNR). W 1951 organizowała protesty spowodowane unieważnieniem wyników wyborczych, przyczyniając się do powstania Paz Estenssoro. W radzie La Paz zajmowała wysokie funkcje, przewodziła również Związkowi Kobiet Boliwii. Objęła stanowisko konsula boliwijskiego w Republice Federalnej Niemiec (RFN) i reprezentowała swój kraj w Międzyamerykańskiej Komisji Kobiet. Członkini parlamentu z ramienia MNR (1956–1964), w 1963 dołączyła do PRIN Juana Lechín. Po przewrocie wojskowym w 1964 udała się na pietnastoletnią emigrację. Około 1978 została podsekretarzem stanu w ministerstwie rolnictwa, zaś w wyborach powszechnych w 1978 – członkinią Kongresu Narodowego z ramienia MNR i przewodniczącą Izby Deputowanych. W następnym roku objęła przewodnictwo Kongresu Narodowego, stając się zastępczynią głowy państwa. Stała też na czele Partido Revolucionario de los Izquierda Nacional (1979–1994). 17 listopada 1979, po nieudanym zamachu stanu, Kongres Narodowy mianował ją tymczasowym prezydentem Boliwii.

W

José Manuel Justiniano Gutiérrez Guerra – boliwijski polityk i ekonomista.

W

Walter Guevara Arze – tymczasowy prezydent Boliwii w 1979, obalony w wojskowym przewrocie.

W

Enrique Hertzog Garaizabal – prezydent Boliwii od 10 marca 1947 do 22 października 1949 z ramienia Republikańskiej Partii Socjalistycznej.

W

Carlos Diego Mesa Gisbert – boliwijski polityk i dziennikarz, wiceprezydent w latach 2002-2003, prezydent kraju od października 2003 do rezygnacji w czerwcu 2005.

W

Ismael Montes Gamboa - boliwijski generał i polityk.

W

Evo Morales – boliwijski polityk, lider Ruchu na rzecz Socjalizmu, od 22 stycznia 2006 do 10 listopada 2019 prezydent Boliwii.

W

Alberto Natusch Busch – boliwijski polityk i wojskowy, generał. W 1979 roku dokonał zamachu stanu i przejął władzę. Udało mu się jednak utrzymać przy władzy tylko szesnaście dni.

W

Alfredo Ovanda Candia, generał armii Boliwii, dyktator.

W

David Padilla Aranciba – boliwijski generał, naczelny dowódca sił lądowych w 1978, który po dokonaniu przez siebie zamachu stanu pełnił od 24 listopada 1978 do 8 sierpnia 1979 funkcję tymczasowego prezydenta Boliwii, kiedy to przekazał władzę prezydentowi wybranemu w demokratycznych wyborach.

W

José Manuel Inocencio Pando Solares – boliwijski generał i polityk.

W

Ángel Víctor Paz Estenssoro – boliwijski prawnik i polityk, czterokrotny prezydent kraju.

W

Enrique Peñaranda del Castillo - boliwijski generał i polityk.

W

Carlos Quintanilla Quiroga – boliwijski generał i polityk, uczestnik wojny o Chaco, szef sztabu generalnego od 1938 do 1939 w administracji Germana Buscha, po jego samobójstwie tymczasowy, dyktatorski prezydent Boliwii od 23 sierpnia 1939 do 15 kwietnia 1940.

W

Jorge Fernando Quiroga Ramírez – boliwijski polityk, prezydent Boliwii od 7 sierpnia 2001 do 6 sierpnia 2002. Kandydat w wyborach prezydenckich w grudniu 2005. Lider głównej opozycyjnej partii Poder Democrático Social (PODEMOS).

W

Eduardo Rodríguez Veltzé – boliwijski działacz państwowy, przewodniczący Sądu Najwyższego, od 10 czerwca 2005 do stycznia 2006 tymczasowy prezydent kraju.

W

Juan Bautista Saavedra Mallea - boliwijski polityk, profesor prawa uniwersytetu w La Paz, przywódca Partii Republikańskiej, członek junty rządowej w latach 1920-1921, prezydent Boliwii od 28 stycznia 1921 do 3 września 1925 sprawujący władzę w sposób autorytarny.

W

Daniel Domingo Salamanca Urey – boliwijski polityk i adwokat, minister finansów w 1903, członek junty rządzącej w 1920, prezydent Boliwii od 5 marca 1931 do utraty władzy na skutek przewrotu wojskowego w dniu 27 listopada 1934.

W

Gonzalo Sánchez de Lozada y Sánchez de Bustamante – boliwijski przedsiębiorca i polityk.

W

Andrés de Santa Cruz Villavicencio y Calaumana – boliwijski żołnierz i polityk, prezydent Peru w latach 1826–1827 i Boliwii w latach 1829–1839, protektor Konfederacji Peruwiańsko-Boliwijskiej (1836–1839)

W

Hernando Siles Reyes - boliwijski polityk i adwokat.

W

Luis Adolfo Siles Salinas, polityk boliwijski, prezydent Boliwii w 1969.

W

Hernán Siles Zuazo – boliwijski polityk.

W

Antonio José de Sucre y de Alda – generał boliwijski pochodzenia wenezuelskiego, uczestnik walk z Hiszpanami o wolność Ameryki Południowej. Był bliskim przyjacielem Simóna Bolívara, walczył pod jego rozkazami od 1813. 24 maja 1822 pokonał wojska hiszpańskie pod Pichincha, dzięki czemu został wyzwolony Ekwador. W 1824 stoczył zwycięskie bitwy na równinie Junin i pod Ayacucho, na skutek czego zostało wyzwolone Peru i co przesądziło o niepodległości państw Ameryki Południowej i wycofaniu Hiszpanów z tego kontynentu. W latach 1826–1828 był prezydentem Boliwii, którą wyzwolił rok wcześniej. Był przeciwnikiem włączenia tego kraju do Peru. W 1828 ustąpił ze stanowiska i wyjechał do Ekwadoru. Zginął na skutek zamachu przeprowadzonego w górach Berruecos.

W

José Luis Tejada Sorzano – boliwijski prawnik i polityk, minister finansów od 1917 do 1920, wiceprezydent od 5 marca 1931 do 27 listopada 1934, a następnie prezydent Boliwii od 1 grudnia 1934 do 16 maja 1936. Objął władzę po tym, jak armia wymusiła dymisję na prezydencie Danielu Domingo Salamance, sam zaś Tejada po pół roku sprawowania władzy został obalony przez przewrót wojskowy.

W

José David Ruilova Toro – boliwijski wojskowy i polityk.

W

Celso Torrelio Villa – boliwijski wojskowy i polityk, prezydent kraju od września 1981 do lipca 1982.

W

Juan José Torres Gonzalez – boliwijski generał i polityk socjalistyczny.

W

Mamerto Urriolagoitía Harriague - boliwijski polityk i prawnik.

W

Gualberto Villarroel – boliwijski polityk i major armii, przywódca wojskowej organizacji intryganckiej Razón de Patria, który w grudniu 1943 dokonał zamachu stanu, przejmując w dniu 20 grudnia 1943 urząd prezydenta. Rządził do swej tragicznej śmierci w dniu 21 lipca 1946, kiedy to zginął zlinczowany w trakcie rozruchów w La Paz. Dopuścił do współpracy Narodowy Ruch Rewolucyjny (MNR) i zalegalizował związki zawodowe górników.

W

Eliodoro Villazón Montaño – boliwijski polityk, dziennikarz i z zawodu adwokat.