
Dionisio Aguado – hiszpański gitarzysta i kompozytor.

Isaac Manuel Francisco Albéniz – hiszpański kompozytor i pianista. Jedna z najważniejszych postaci w historii muzyki hiszpańskiej. Kompozytor, który w największym stopniu – obok Enrique Granadosa czy w mniejszym stopniu Manuela de Falli – przyczynił się do wykreowania kompozytorskiej i pianistycznej hiszpańskiej szkoły narodowej.

Pablo Moreno de Alborán Ferrándiz, znany jako Pablo Alborán – hiszpański piosenkarz, kompozytor i autor tekstów.

Julián Arcas – hiszpański gitarzysta i kompozytor.

Juan Crisóstomo Jacobo Antonio de Arriaga y Balzola – hiszpański kompozytor nazywany hiszpańskim Mozartem, ponieważ podobnie jak Mozart był cudownym dzieckiem i zmarł bardzo młodo. Obaj mieli na pierwsze i drugie imię tak samo i dzień urodzenia – 27 stycznia.

Francisco de Asis Asenjo Barbieri – hiszpański kompozytor, dyrygent i muzykolog.

Miguel Bosé, właśc. Luis Miguel González Borloni – hiszpański piosenkarz, kompozytor, aktor i reżyser.

Tomás Bretón y Hernández – hiszpański kompozytor, dyrygent i pedagog.

Hernando de Cabezón – hiszpański kompozytor i organista. Syn Antonia i brat Agustina.

Conrado del Campo y Zabaleta – hiszpański kompozytor, dyrygent, altowiolista, pedagog i krytyk muzyczny.

Ramón Carnicer i Batlle – hiszpański kompozytor, znany najbardziej jako autor muzyki do hymnu narodowego Chile.

Pau Casals i Defilló, również Pablo Casals – kataloński wiolonczelista, kompozytor i dyrygent.

Ruperto Chapí y Lorente – hiszpański kompozytor, współzałożyciel Sociedad General de Autores y Editores.
José Antonio de Donostia OFMCap., właśc. José Gonzalo Zulaika y Arregui, zwany Padre Donostia – hiszpański zakonnik, kompozytor, organista i etnograf pochodzenia baskijskiego.

Vicente Gómez Martínez-Espinel – hiszpański poeta i muzyk. Studiował na uniwersytecie w Salamance. Był wirtuozem gry na gitarze, do której dodał piątą strunę. W poezji nadał nową formę tradycyjnym decimas, które nazywano odtąd espinelas od nazwiska twórcy. Espinel był także tłumaczem – przełożył na język hiszpański Epistola ad Pisones Horacego.

Óscar Esplá y Triay – hiszpański kompozytor.
Manuel de Falla – jeden z najwybitniejszych kompozytorów hiszpańskich. Przedstawiciel kierunku narodowego, impresjonizmu i neoklasycyzmu.

Miguel Duran, pseud. Fuego – dominikański piosenkarz, autor tekstów, i kompozytor.

Manuel del Populo Vicente García – hiszpański tenor i nauczyciel śpiewu, a także kompozytor operowy.

Roberto Gerhard – hiszpański kompozytor.

Enrique Costanzo Granados y Campiña – hiszpański pianista i kompozytor, współtwórca narodowego stylu w muzyce hiszpańskiej.

Francisco Guerrero – hiszpański kompozytor.

Joan Guinjoan i Gispert – hiszpański kompozytor i pianista.
Alberto Iglesias Fernández-Berridi – hiszpański kompozytor. Muzykę filmową komponuje od 1984 roku. Iglesias był dwukrotnie nominowany do Nagrody Akademii Filmowej za muzykę do filmów Chłopiec z latawcem i Wierny ogrodnik. Na stałe współpracuje z hiszpańskim reżyserem Pedro Almodovarem. Ponadto współpracował z takimi reżyserami jak: Imanol Uribe, Carlos Saura, John Malkovich i Oliver Stone. Studiował kompozycję oraz grę na fortepianie i gitarze w Barcelonie, San Sebastián i Paryżu. Od 2006 roku członek Amerykańskiej Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej.

Sebastián de Iradier y Salaverri, używał także pisowni nazwiska Yradier – baskijski kompozytor muzyki popularnej. Znany głównie jako twórca habaner. Jego sławnym utworem tego rodzaju jest La Paloma skomponowana ok. 1861 po wizycie na Kubie. Inna habanera Iradiera, Il Arreglito, stała się sławna po włączeniu jej przez Bizeta do jego opery Carmen ze słowami "L'amour est un oiseau rebelle". Bizet sądził, że jest to melodia ludowa.

Pedro Iturralde – hiszpański saksofonista i kompozytor jazzowy.

Niño Josele właściwie Juan José Heredia – hiszpański muzyk, kompozytor i gitarzysta flamenco.

Vicente Martín y Soler – hiszpański kompozytor.

Federico Mompou Semblança – hiszpański kompozytor.

Cristóbal de Morales – hiszpański kompozytor epoki renesansu.

Antonio Martos Ortiz, posługujący się pseudonimem Ony lub Balhen (solowo) – hiszpański piosenkarz i kompozytor, były wokalista zespołu D’Nash.

Diego Ortiz – hiszpański kompozytor i teoretyk muzyki.

Luis de Pablo – hiszpański kompozytor.

Felipe Pedrell – hiszpański kompozytor pochodzenia katalońskiego, publicysta, krytyk, nawoływał do przeciwstawiania się obcym wpływom na rzecz „nowej sztuki”, twórca narodowej szkoły hiszpańskiej i narodowych oper hiszpańskich zwanych zarzuelami. Jego ideę rozwinęli uczniowie: Isaac Albéniz, Enrique Granados, Manuel de Falla.

Enrique Raxach – holenderski kompozytor hiszpańskiego pochodzenia.
Joaquín Rodrigo Vidre, I markiz de los Jardines de Aranjuez – hiszpański kompozytor, pianista i gitarzysta; twórca m.in. słynnego Concierto de Aranjuez.

Francisco Javier Ruibal de Flores Calero, urodzony w – kompozytor, gitarzysta, wokalista i autor tekstów. Grający muzykę o widocznym wpływie muzyki sefardyjskiej, flamenco, jazzu, rocka i innych. 28 lutego 2007, otrzymał Medal Andaluzji za osiągnięcia w czasie swojej kariery. Jego teksty są pod dużym wpływem poezji hiszpańskiej ze szczególnym naciskiem na grupę "Pokolenie 27" takich jak Rafael Alberti, Federico García Lorca oraz twórców klasycznych np. Erik Satie. Występuje jako profesjonalista od 1978. Komponuje dla filmu Pabla Carbonella Atún y chocolate, programów telewizyjnych Ratones Coloraos telewizji Canal Sur oraz różnych różnych produkcji audiowizualnych jak El mar de la libertad, A galopar czy Algeciras-Tanger. Komponował dla innych artystów jak Martirio, Aną Belén, Javier Krahe, Mónicą Molina czy Pasión Vega a śpiewał i grał z zespołem Radio Tarifa, Pablo Milanésem, Joaquínem Sabiną, Celtasem Cortosem, Carlosem Cano, Carmen París i Joaquinem Calderónem. Jego piosenki są przykładem mieszania stylów muzycznych co Javier Ruibal często robi w swoich kompozycjach.

Pablo Martín Melitón de Sarasate y Navascués – hiszpański skrzypek i kompozytor.

Jordi Savall, właśc. Jordi Savall i Bernadet − hiszpański muzyk i kompozytor, jeden z najwybitniejszych interpretatorów muzyki dawnej, zwłaszcza renesansu i baroku, przedstawiciel autentyzmu w wykonawstwie.

Andrés Segovia Torres, markiz de Salobreña – hiszpański gitarzysta, wirtuoz i popularyzator gitary klasycznej, a także kompozytor.

Camilo Sesto, właśc. Camilo Blanes Cortés – hiszpański piosenkarz, twórca tekstów piosenek, producent i kompozytor ballad muzyki latynoskiej.

Pastora Soler, właściwie María del Pilar Sánchez Luque – hiszpańska piosenkarka, kompozytorka i autorka tekstów.

Fernando Sor, właśc. José Fernando Macarurio Sors, – hiszpański gitarzysta i kompozytor.

Nacho Sotomayor – hiszpański muzyk, kompozytor i producent muzyczny
Francisco de Asís Tárrega y Eixea – hiszpański gitarzysta i kompozytor, uznawany za jednego z największych mistrzów w historii tego instrumentu.

Joaquín Turina y Pérez – hiszpański kompozytor, pianista, dyrygent i teoretyk muzyki.

Tomás Luis de Victoria – jeden z najwybitniejszych hiszpańskich kompozytorów przełomu XVI/XVII w, tworzący w stylu późnego renesansu.
Narciso García Yepes – hiszpański wirtuoz gitary klasycznej, specjalizujący się w grze na gitarze dziesięciostrunowej, a także kompozytor.