48 Oblężenia w historii Polski

Oblężenie Baru – stoczona 19 czerwca 1768 roku przez konfederatów barskich pod wodzą Kajetana Giżyckiego, Wojciecha Barczewskiego i księdza Marka Jandołowicza bitwa obronna w fortecy Bar, zakończona jej szturmem i zdobyciem przez wojska rosyjskie generała–majora Apraksina, wspierane przez wierne Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu wojska koronne pod wodzą regimentarza Franciszka Ksawerego Branickiego.

Bitwa pod Jazłowcem – dwudniowe oblężenie zamku w Jazłowcu zajętego przez wojska tureckie, przeprowadzone przez wojska polskie pod dowództwem króla Jana III Sobieskiego podczas wyprawy mołdawskiej, będącej częścią dłuższego konfliktu określanego w historiografii jako wojna polsko-turecka (1683–1699).

Oblężenie Jasnej Góry miało miejsce w czasie potopu szwedzkiego w okresie 18 listopada – 27 grudnia 1655.

Oblężenie Jasnej Góry – obronna Jasnej Góry w Częstochowie prowadzona od 10 września 1770 roku do 18 sierpnia 1772 roku w czasie konfederacji barskiej.

Oblężenie Dorohobuża miało miejsce w okresie początek października – 28 października 1632 podczas wojny polsko-rosyjskiej 1632–34.

Oblężenie Gdańska – oblężenie, które miało miejsce w roku 1734 podczas wojny o sukcesję polską.

Oblężenie Gdańska – starcie zbrojne, które miało miejsce w 1807 roku, w trakcie wojny z IV koalicją antyfrancuską. Wojska napoleońskie w niespełna trzy miesiące zmusiły garnizon miasta do kapitulacji. Utworzone zostało Wolne Miasto Gdańsk, które istniało do roku 1814.

Obrona Głogowa – walki obronne wokół piastowskiego grodu Głogowa, wywołane nieudanym oblężeniem, które zostało rozpoczęte 24 sierpnia 1109 roku przez wojska cesarstwa rzymskiego pod dowództwem króla niemieckiego Henryka V. Oprócz sił niemieckich i obrońców grodu w walkach brały udział siły czeskiego księcia Świętopełka, które dotarły tu jako niemiecki sojusznik, a także wojska polskie Bolesława III Krzywoustego nadciągające z rejonu Pomorza.

Oblężenie Głuchowa – walki prowadzone w celu zdobycia bronionego przez rosyjski garnizon miasta Głuchowa, które prowadziły wojska polskie i kozackie od 22 stycznia do 9 lutego 1664 podczas wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667.

Oblężenie Jasnej Góry przez wojska rosyjskie od 26 marca do 4 kwietnia 1813 w ramach VI koalicji antyfrancuskiej.

Oblężenie Kamieńca Podolskiego przez Turków miało miejsce 18 – 27 sierpnia 1672 podczas wojny polsko-tureckiej 1672-76.

Oblężenie Krakowa przez Szwedów było częścią działań wojennych w czasie drugiej wojny północnej i trwało od 25 września do 13 października 1655. Kapitulacja została formalnie podpisana 17 października.

Oblężenie Krakowa podczas wojny polsko-czeskiej (1345-1348) rozpoczęło się 12 lipca 1345 roku. W ciągu 8 dni oblężenia, Czechom, którymi dowodził oślepły już wtedy król Jan Luksemburski, nie udało się zdobyć miasta.

Oblężenie Krakowa (1587) – trwało od 14 października do 29 listopada 1587 roku. Po podwójnej elekcji Zygmunta Wazy i arcyksięcia Maksymiliana Habsburga austriacki pretendent próbował siłą dochodzić swych roszczeń. Obroną miasta i zamku kierował hetman Jan Zamoyski, a generalny szturm w dniu 24 listopada został odparty.

Oblężenie Lachowicz miało miejsce w dniach 23 marca-28 czerwca 1660 roku podczas wojny polsko-rosyjskiej 1654-1667.

Bitwa o Lwów, inaczej obrona Lwowa – polsko-ukraiński konflikt zbrojny o Lwów, trwający od 1 listopada 1918 do 22 maja 1919 roku, zakończony zniesieniem ukraińskiego okrążenia. Obrona Lwowa w 1918 była częścią wojny polsko-ukraińskiej (1918–1919).

Oblężenie Lwowa miało miejsce pomiędzy 25 września a 8 listopada 1655 podczas wspólnej kampanii wojsk kozacko-moskiewskich przeprowadzonej na Ukrainie w drugiej połowie 1655. Wojskami kozackimi dowodził Bohdan Chmielnicki a rosyjskimi Wasyl Buturlin. W mieście znajdował się tylko niewielki garnizon zaciężnych wojsk królewskich. Główne siły pod dowództwem hetmana Stanisława Potockiego wycofały się w kierunku Gródka. Do obrony murów miejskich zaangażowane zostało mieszczaństwo. Największą zasługę w obronie miasta przed wojskami kozacko-moskiewskimi przypisuje się generałowi artylerii, Krzysztofowi Grodzickiemu, który pełnił funkcję gubernatora fortecy. Chmielnicki po spaleniu przedmieścia zadowolił się, okupem i odstąpił od oblężenia. Jednocześnie mieszczanie lwowscy odmówili wydania swoich żydowskich współmieszkańców na żądanie oblegających miasto wojsk, które uzależniały od tego odstąpienie od zaatakowania miasta.

Oblężenie Lwowa miało miejsce podczas powstania Chmielnickiego w 1648.

Oblężenie Malborka – oblężenie, które miało miejsce w latach 1457–1460 w trakcie wojny trzynastoletniej.

Obrona Niemczy – obrona grodu w Niemczy w sierpniu 1017, za panowania Bolesława Chrobrego podczas wojny polsko-niemieckiej (1015–1018).

Oblężenie Białej miało miejsce od 23 marca do 17 maja 1634 roku podczas wojny polsko-rosyjskiej 1632–34.

Oblężenie Krakowa, drugie w czasie potopu szwedzkiego, miało miejsce w latach 1656-1657 i zakończyło się ostatecznie 25 sierpnia 1657 roku. Wojska szwedzkie pod dowództwem gen. Pawła Wirtza wzmocnione przez wojsko siedmiogrodzkie Jana Bethlena broniły oblężonego Krakowa przed wojskami polskimi Jerzego Lubomirskiego, a później także przed cesarskimi posiłkami pod dowództwem feldmarszałka Melchiora von Hatzfeldta.

Oblężenie Malborka – oblężenie Malborka trwające od lipca do września 1410, w trakcie wielkiej wojny z zakonem krzyżackim (1409–1411).

Oblężenie Poznania 1657.

Obrona Gdyni – obrona miasta Gdynia przed agresją III Rzeszy w trakcie kampanii wrześniowej w 1939 r.

Obrona Westerplatte – obrona Wojskowej Składnicy Tranzytowej przez garnizon Wojska Polskiego na półwyspie Westerplatte, w czasie kampanii wrześniowej w dniach 1–7 września 1939 roku. Była to pierwsza bitwa II wojny światowej, jednak za pierwszy akt zbrojnej agresji Niemiec przeciwko Polsce uważa się wcześniejsze o kilkanaście minut bombardowanie Wielunia, skierowane przeciwko ludności cywilnej.

Oblężenie Parnawy miało miejsce 28 lutego – 2 marca 1609 podczas wojny polsko-szwedzkiej (1600-1611).

Oblężenie Połocka – oblężenie, które miało miejsce w 1579 roku. Połock był celem pierwszej kampanii zaczepnej Stefana Batorego, otwierającej wojnę z Rosją o odzyskanie Inflant i ziemi połockiej, zagarniętych przez Iwana IV Groźnego.

Oblężenie Poznania miało miejsce od 14 października do 2 listopada 1704 podczas III wojny północnej (1700–1721).

Na początku września 1703 roku wojsko szwedzkie liczące 8000 ludzi, dowodzone przez generała Carla Gustafa Rehnskiölda, pojawiło się w okolicach Poznania. Dnia 12 września Szwedzi zajęli Kórnik, skąd wysłali do Poznania 200 ludzi pod dowództwem podpułkownika Wrangla, wzywając miasto do poddania się. W tym czasie rządy w Poznaniu sprawował magistrat wspierany przez stany obywateli. Milicja miejska licząca 60 żołnierzy uzbrojona była w 48 dział i kilkaset muszkietów, pik i halabard. Miasta bronił mur miejski oraz warowny Zamek Przemysła. Na żądanie Wrangla, magistrat udzielił odpowiedzi wymijającej, uzbrajając w tym czasie mieszkańców w broń.

Oblężenie Pskowa – decydujące oblężenie III wyprawy inflanckiej Stefana Batorego. Trwało od 8 września 1581 do 6 lutego 1582 i choć niezakończone sukcesem, przyczyniło się do szczęśliwego dla Rzeczypospolitej końca – rozejmu w Jamie Zapolskim, w wyniku którego car rosyjski Iwan IV Groźny został zmuszony do oddania Polsce Inflant.

Oblężenie Sandomierza – miało miejsce w czasie II najazdu mongolskiego na Polskę i zakończyło się poddaniem miasta.

Oblężenie Smoleńska trwało od 18 października 1632 do 4 października 1633 i było głównym etapem działań zbrojnych podczas wojny polsko-rosyjskiej 1632–1634. Wojna wybuchła wkrótce po śmierci Zygmunta III Wazy. Po 2 latach blokady miasta oblegającą Smoleńsk armię rosyjską otoczyły i pokonały w bitwie siły polsko-litewsko-kozackie, zmuszając Rosjan do kapitulacji. Konsekwencją było podpisanie pokoju w Polanowie.

Oblężenie Smoleńska miało miejsce w dniach 29 września 1609 – 13 czerwca 1611 podczas wojny polsko-rosyjskiej (1609–1618).

Oblężenie Suczawy – atak i zdobycie twierdzy w Suczawie przez wojska polsko-wołosko-mołdawskie, skierowany przeciw hospodarowi mołdawskiemu Bazylemu Lupu i sprzymierzonym z nim Kozakom zaporoskim, pod wodzą Tymofieja Chmielnickiego.

Oblężenie Torunia – oblężenie, które miało miejsce w dniach 2 lipca – 30 grudnia 1658 roku podczas II wojny północnej.

Oblężenie Torunia (1809) – nieudane oblężenie twierdzy przez wojska austriackie w dniach 15–19 maja 1809.

Oblężenie Trembowli miało miejsce od 20 września do 11 października 1675 podczas wojny polsko-tureckiej (1672–1676).

II oblężenie Twierdzy Przemyśl – działania zbrojne w okolicach Twierdzy Przemyśl, które miały miejsce podczas I wojny światowej, pomiędzy wrześniem 1914 roku a marcem 1915 roku.

Oblężenie Warszawy miało miejsce od 24 kwietnia do 1 lipca 1656 roku podczas II wojny północnej.

Oblężenie Warszawy – oblężenia miasta podczas insurekcji kościuszkowskiej pomiędzy 13 lipca a 6 września 1794 roku.

Oblężenie Wielkich Łuk – oblężenie, które miało miejsce od 1 do 5 września 1580 roku podczas kampanii wielkołuckiej będącej częścią wojny polsko-rosyjskiej 1577-1582 prowadzonej przez Stefana Batorego.

Oblężenie Wolmaru miało miejsce od 18 października do 18 grudnia 1601 podczas wojny polsko-szwedzkiej 1600–1611.

Oblężenie Wołokołamska – oblężenie moskiewskiego garnizonu miasta Wołokołamsk przez polskie wojska króla Zygmunta III Wazy w początku grudnia 1612 roku.

Oblężenie Zamościa miało miejsce w 1648 podczas powstania Chmielnickiego i wyboru nowego monarchy Rzeczypospolitej.

Oblężenie Zawołocza – oblężenie, które miało miejsce od 5 do 23 października, zakończyło się sukcesem wojska polskiego i przyczyniło się do pełnego sukcesu kampanii 1580 Stefana Batorego.

Obrona Zbaraża – bitwa obronna przeprowadzona w dniach 10 lipca–22 sierpnia 1649.

Oblężenie Żor w 1345 – próba zbrojnego opanowania miasta przez rycerstwo polskie, która miała miejsce podczas wojny polsko-czeskiej, w czerwcu 1345 na Górnym Śląsku pod murami miasta Żory.