
Folke Bernadotte – szwedzki polityk i dyplomata, hrabia Wisborgu. Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w 1948 wystąpił jako mediator ONZ w Palestynie. Został zamordowany w Jerozolimie przez żydowskich zamachowców z terrorystycznej organizacji paramilitarnej Lechi.

Hrabia Nils Bielke – szwedzki radca królewski, polityk, dyplomata i wojskowy.

August Theodor Blanche – był szwedzkim pisarzem, dramaturgiem i działaczem politycznym.

Magnus Fredrik Brahe – szwedzki hrabia, polityk, Lantmarskalk, zasłużony dla państwa, popierał Gustawa III należąc do proabsolutystycznej partii Gustavianerna.

Per Brahe młodszy – szwedzki polityk i dyplomata.

Per Brahe – szwedzki kronikarz i polityk.

Ivan Bratt − szwedzki lekarz i polityk, autor systemu indywidualnej kontroli spożycia alkoholu za pomocą motboków.

Herman Cedercreutz, Herman Tersmeden – szwedzki radca państwowy i dyplomata.

Gustaf Cronhielm – szwedzki hrabia i polityk.

Axel Danielsson – szwedzki socjalistyczny polityk, dziennikarz i pisarz. Przywódca wczesnej szwedzkiej Partii Socjaldemokratycznej. W 1886 roku Danielsson przełożył na język szwedzki „Manifest Komunistyczny” Karola Marksa.

Martin Eugen Ekström – szwedzki wojskowy i działacz faszystowski, ochotnik w fińskiej armii podczas II wojny światowej

Engelbrekt Engelbrektsson – szwedzki bohater narodowy i mąż stanu, przywódca powstania chłopskiego w latach 1434–1436, przeciwko rządom Eryka Pomorskiego, króla unii kalmarskiej i urzędników duńskich w Szwecji.

Lars von Engeström herbu własnego – szwedzki polityk i dyplomata, hrabia, wolnomularz.

Nils Eosander, hrabia Lillieroot – szwedzki polityk i mąż stanu.

Hrabia Fredrik Axel Fersen "Starszy" – szwedzki polityk. Stronnictwem z jakim był powiązany był tzw. partia kapeluszy. Pełnił funkcje landmarszałka (Lantmarskalk) trzykrotnie:. Jego synem był Hans Axel Fersen (1755–1810).

Birger Furugård (1887-1961) – szwedzki polityk, z zawodu lekarz weterynarii. Pochodził z miejscowości Deje w regionie Värmland. W latach 20. XX w. zainspirował się sukcesami narodowego socjalizmu w Niemczech. Kilkakrotnie wyjeżdżał do Niemiec, spotykał się z Adolfem Hitlerem, Hermannem Göringiem i Heinrichem Himmlerem. W 1924 roku wraz ze swymi braćmi, Gunnarem i Sigurdem, założył Szwedzką Narodowosocjalistyczną Ligę Wolności. W roku następnym grupa przekształciła się w Szwedzką Narodowosocjalistyczną Partię Chłopów i Robotników. W 1930 roku partia Furugårda połączyła się z Narodowosocjalistyczną Ludową Partią Szwecji, tworząc Nową Szwedzką Partię Narodowosocjalistyczną. Furugård został Riksledare tej partii. Wkrótce partia usunęła z nazwy człon „Nowa”.

Magnus Gabriel De la Gardie – szwedzki polityk i dowódca, długoletni kanclerz królestwa szwedzkiego.

Carl De Geer polityk szwedzki. Lantmarskalk parlamentu szwedzkiego.

Carl De Geer – polityk szwedzki. Od 1762 w gwardii przybocznej.

Erik Gustaf Geijer – szwedzki historyk, polityk, poeta i kompozytor, jeden z głównych przedstawicieli szwedzkiego romantyzmu w literaturze.

Georg Heinrich von Görtz, Baron of Schlitz – dyplomata w służbie Szwecji urodzony w Holsztynie i wykształcony na Uniwersytecie w mieście niemieckim Jena. Minister Księstwa Holsztynu.

Nils Gyldenstolpe był szwedzkim politykiem, ambasadorem i dyplomatą.

Jakob Gyllenborg - polityk szwedzki W latach 1689-1695 był gubernatorem Uppsali. W roku 1693 był moderatorem parlamentu szwedzkiego czyli tzw. landmarszałkiem (Lantmarskalk). Z jego imieniem związane są tak zwane Wielkie redukcje - konfiskata ziemi szlacheckiej przez szwedzkiego króla Karola XI przeprowadzona w 1680.

Carl Carlsson Gyllenhielm – baron od 1615 roku, feldmarszałek szwedzki od 1616. W 1617 został tajnym radcą dworu i gubernatorem generalnym Ingrii. W 1620 został admirałem floty królewskiej.

Johan Göransson Gyllenstierna – szwedzki polityk, doradca Karola XI. W 1679 roku odzyskał większość utraconych na rzecz Danii prowincji.

Gösta Hallberg-Cuula – szwedzki działacz faszystowski, ochotnik w fińskiej armii podczas II wojny światowej.

Dag Hjalmar Agne Carl Hammarskjöld – szwedzki polityk, dyplomata, ekonomista i prawnik, od 10 kwietnia 1953 do 18 września 1961 sekretarz generalny Organizacji Narodów Zjednoczonych, przyczynił się do rozwiązania kryzysu sueskiego 1956.

Staffan Herrström – szwedzki polityk i dyplomata, w latach 2011-2015 był ambasadorem Szwecji w Polsce.

Arvid Bernhard Horn – polityk i hrabia szwedzki. Był jednym z liderów prorosyjskiego stronnictwa nazywanego popularnie "partia czapek".

Gustaf Carlsson Horn af Björneborg – hrabia, szwedzki wódz i polityk.

Johan Rudolf Kjellén – szwedzki politolog i polityk, który pierwszy użył nazwy geopolityka. Uważał on, że państwo jest nieodłącznie związane z ziemią na której bytuje, stale współzawodniczy z sąsiadującymi państwami, chcąc zdobyć prawo do przewodzenia innymi.

Swen Lagerberg – szwedzki polityk. Towarzyszył królowi Karolowi XII nad Połtawę i nad Dniepr. Po klęskach szwedzkich przebywał w Wismarze i Norwegii. Jego prawdziwa kariera polityczna rozpoczęła się jednak później. Odegrał ważną rolę podczas riksdagów w latach 1719 i 1720 jako radca stanu.

Axel Gabriel Leijonhufvud – szwedzki baron, dworzanin, patron sztuk, polityk i wojskowy. Leijonhufvud był kawalerem księcia następcy tronu. Należał do stronników Gustawa III. Pełnił funkcję przewodniczącego szwedzkiego parlamentu stanów (lantmarskalk) od 1771 do 1772 roku.

hrabia Anders Leijonstedt – szwedzki dyplomata.
August Lindbergh, pierwotnie: Ola Månsson – szwedzki rolnik i polityk, amerykański farmer i kowal, ojciec polityka amerykańskiego Charlesa Augusta Lindbergha, dziad sławnego lotnika Charlesa Lindbergha.

Erik Lindschöld – hrabia i radca stanu Karola XI króla Szwecji, był również kanclerzem uniwersytetu w Lund.

Erling Martin Jonny Nilsson – szwedzki łyżwiarz szybki, mistrz olimpijski i dwukrotny medalista mistrzostw świata.

Bertil Gotthard Ohlin – szwedzki polityk i ekonomista, laureat Nagrody Banku Szwecji im. Alfreda Nobla w dziedzinie ekonomii w 1977 roku.

Axel Gustafsson Oxenstierna – szwedzki polityk, najbliższy współpracownik Gustawa II Adolfa, hrabia. Twórca reform administracyjnych, dyplomata, strateg.

Bengt Gabrielsson Oxenstierna lub Benedict Oxenstjerna – szwedzki polityk i dyplomata.

Jöran Persson − szwedzki prawnik, urzędnik państwowy, sekretarz króla Eryka XIV.

Carl, hrabia Piper – szwedzki polityk. Po ukończeniu Uniwersytetu w Uppsali, wszedł w służby dyplomatyczne. Benedict Oxenstjerna (ambasador) zabrał go ze sobą do Rosji w roku 1673. Piper szybko przyciągnął uwagę Karola XI.

Carl Fredrik Piper – szwedzki polityk, jego synem był Adolf Ludvig Piper, rodzicami zaś Carl Piper, również polityk i Christina Törnflycht.

Malte Ramel – polityk szwedzki.

Gustaf Adolf Reuterholm, także Gustav Adolph Reuterholm – szwedzki baron i mąż stanu.

Adolf Ludvig Ribbing – szwedzki polityk.

Fredrik Ribbing, hrabia Ribbing – szwedzki polityk i dyplomata ze starego rodu arystokratycznego Ribbingów.

Baron Per Ribbing af Zernava, . Polityk szwedzki. Pełnił funkcję moderatora szwedzkiego parlamentu stanów (Lantmarskalk) do swej śmierci, po czym zastąpił go na tym stanowisku Arvid Horn. Został pochowany w kościele Św. Klary w Sztokholmie. Gdy król Karol XII zginął w Norwegii w 1718 roku, wielu deputowanych miało nadzieję na zniesienie monarchii absolutnej. Jednym z nich był właśnie Ribbing. W latach 1714–1719 był gubernatorem miasta Uppsala. Zmarł bezpotobnie 14 kwietnia 1719.

Eric Ruuth – polityk szwedzki.

Ulrik Scheffer - szwedzki polityk, kanclerz. Był przewodniczącym Szwedzkiej Rady Królewskiej w latach 1771-1772 i następnie od sierpnia 1772 do 1783. Odznaczony Królewskim Orderem Serafinów.

Malcolm Sinclair – szwedzki szlachcic, oficer i ambasador, zabity przez dwóch rosyjskich oficerów w drodze do domu z Imperium Osmańskiego. Jego śmierć była jednym z powodów wybuchu wojny szwedzko-rosyjskiej (1741–1743), a także była inspiracją dla powstania utworu „Sinclairvisan” autorstwa Andersa Odela.

Carl Gustaf Tessin – szwedzki polityk, hrabia.

Mattias Alexander von Ungern-Sternberg – polityk szwedzki. Należał do fakcji arystokratycznej i prorosyjskiej zwanej „Partia czapek”. Pełnił funkcję landmarszałka (lantmarskalk) od 1742 do 1746. W 1753 został feldmarszałkiem armii szwedzkiej. Był jednym z politycznych uczniów, jakich zgromadził wokół siebie kanclerz Arvid Horn. Członek Królewskiej Szwedzkiej Akademii Nauk. Odznaczony Królewskim Orderem Serafinów.

Sven Wollter – szwedzki aktor teatralny i filmowy, pisarz, działacz polityczny. Był jednym z najbardziej znanych szwedzkich aktorów, dwukrotnie został nagrodzony nagrodą jako najlepszy szwedzki aktor. W swoim rodzinnym kraju stał się szeroko znany dzięki roli syna Madame Flod, Gustena w adaptacji Ludu Hemsö w szwedzkiej telewizji Augusta Strindberga w 1966 roku. Rozpoznawalność przyniosła mu również rola w filmie Bo Widerberga Człowiek na dachu. Międzynarodowi widzowie najbardziej go znają z roli Victora w filmie Andrieja Tarkowskiego Ofiara, a dla szerszej widowni telewizyjnej jako emerytowany detektyw główny inspektor Van Veeteren w kinowych adaptacjach powieści policyjnych Håkana Nessera.