57 Rzeki we Włoszech

Adda – rzeka w północnych Włoszech (Lombardia), lewy dopływ Padu.

Adyga – rzeka w północnych Włoszech o długości 409 km i powierzchni dorzecza 12,1 tys. km².

Aniene − rzeka we Włoszech, na Półwyspie Apenińskim, dopływ Tybru.

Arno – rzeka w środkowych Włoszech. Arno jest główną rzeką Toskanii, o długości 241 km. W górnym biegu płynie poprzez wąwozy apenińskie równoległe do morza, a od Pontassieve, 20 km na północ od Florencji, zmienia kierunek, płynąc przez miasta Empoli, Pontedero i Pizę, w pobliżu której wpada do Morza Tyrreńskiego. Zmienne stany wód Arno spowodowały katastrofalne powodzie w XII, XIV i XVI w. Najgroźniej wylała w 1966, kiedy woda na ulicach miasta Florencji podniosła się do 6 metrów, niszcząc lub poważnie uszkadzając wiele bezcennych zabytków sztuki i piśmiennictwa.

Aso – jedna z rzek Marchii Ankońskiej we Włoszech, długości ok. 63 km.

Avisio – rzeka we Włoszech o długości 88 km, lewy dopływ Adygi. Wypływa z Passo Fedaia i przepływa przez doliny Fiemme, Fassa i Cembra.

Bacchiglione – rzeka w północnych Włoszech. Długość – 118 km.

Basento – rzeka w południowych Włoszech, o długości 149 km. Wypływa z południowych Gór Apeninskich, na zachód od miasta Potenza. Uchodzi do Zatoki Tarenckiej, która stanowi część Morza Jońskiego, nieopodal Metaponto. Największym miastem leżącym nad rzeką jest Potenza, ośrodek administracyjny regionu Basilicata.

Brenta – rzeka w północnych Włoszech, na terenie regionów Wenecja Euganejska i Trydent-Górna Adyga, uchodząca do Morza Adriatyckiego.

Busento – rzeka we Włoszech, dopływ Crati, o długości 95 (90) km, pod którą wedle legendy pochowany jest Alaryk, król Wizygotów, zdobywca Rzymu.

Chienti – jedna z rzek Marchii Ankońskiej we Włoszech, długości ok. 95 km. Część dorzecza znajduje się na terenie Umbrii w okolicach Colfiorito. Na rzece znajduje się drugi co do wielkości zbiornik wodny w Marchii.

Clitunno – włoska rzeka długości 60. kilometrów, płynąca przez Umbrię.

Crati – rzeka w południowych Włoszech w Kalabrii. Długa na 91 km, powierzchnia dorzecza wynosi ok. 2440 km². Uchodzi do Zatoki Tarenckiej. Największe miasto leżące nad rzeką to Cosenza.

Dora Baltea – rzeka w północno-zachodnich Włoszech, lewy dopływ Padu. Źródła na południowo-wschodnich stokach masywu Mont Blanc. Płynie przez dolinę Aosty. Wykorzystywana gospodarczo do nawadniania i w licznych hydroelektrowniach.

Dora Riparia – rzeka w północnych Włoszech, lewy dopływ Padu. Źródła na północnych stokach Alp Kotyjskich, w pobliżu przełęczy Montgenèvre. Uchodzi do Padu w pobliżu Turynu. Płynie przez nizinę Piemontu. Jest wykorzystywana gospodarczo do nawadniania i w elektrowniach wodnych.

Drawa – rzeka w północnych Włoszech, południowej Austrii, wschodniej Słowenii i północnej Chorwacji, (Slawonii), prawy dopływ Dunaju. Jej długość wynosi 725 km, powierzchnia zlewni – 40 tys. km².

Eisack (niem.), Isarco (wł.) – rzeka w północnych Włoszech, w Alpach Centralnych, w regionie Trydent-Górna Adyga, w prowincji Bolzano-Alto Adige (Bozen-Südtirol), główny dopływ Adygi. Długość rzeki wynosi 85 km, a powierzchnia dorzecza 4141 km².

Esino starożytna łacińska Aesis) – jedna z rzek Marchii Ankońskiej we Włoszech, długości ok. 85 km.

Garigliano – rzeka we położona w centrum Włoch.

Lambro – rzeka w północnych Włoszech, w Lombardii, lewostronny dopływ Padu. Długość rzeki wynosi 130 km.

Liri − jedna z głównych rzek środkowych Włoch uchodząca do Morza Tyrreńskiego w pobliżu Minturno pod nazwą Garigliano.

Maira – rzeka w północno-zachodnich Włoszech, w Piemoncie. Źródła rzeki znajdują się w rejonie granicy włosko-francuskiej. Dalej Maira płynie przez Dolinę Maira, potem rzeka biegnie przez Savigliano i wzdłuż drogi krajowej SS20 dociera w rejon Carmagnoli gdzie wpada do Padu. Maira charakteryzuje się szybkim nurtem, który dochodzi nawet do 13,5 m/s.

Marano – rzeka długości 29,6 km w San Marino i Włoszech, częściowo graniczna.

Marecchia – rzeka we wschodnich Włoszech, przepływająca przez regiony Toskania, Marche i Emilia-Romania.

Metauro – rzeka we Włoszech, na Półwyspie Apenińskim, w regionie Marche, w prowincji Pesaro e Urbino, dopływ Morza Adriatyckiego. Długość rzeki wynosi 110 km, a powierzchnia dorzecza 1400 km².

Mincio – rzeka w północnych Włoszech w Lombardii, lewy dopływ Padu o długości ok. 78 km. Przepływa przez jezioro Garda. W dolnym biegu przepływa przez Mantuę.

Nera – najdłuższy dopływ Tybru mający 117 km długości; jej dorzecze obejmuje obszar 4280 km² ; źródło znajduje się w Apeninie Środkowym na wysokości 1800 m n.p.m. Największe miasto nad Nerą to Terni. Nera znaczy po włosku czarna.

Ofanto – rzeka w południowych Włoszech, w regionach Kampania, Basilicata i Apulia, dopływ Morza Adriatyckiego.

Oglio – rzeka we Włoszech, lewy dopływ Padu. Długość – 280 km. Źródła w grupie górskiej Ortles w Alpach.

Oreto – rzeka płynąca we Włoszech, na Sycylii, uchodząca w Palermo do Morza Tyrreńskiego.

Pad – rzeka w północnych Włoszech o długości 652 km, najdłuższa i największa rzeka tego kraju: średni przepływ przy ujściu 1507 m³/s, maksymalny przepływ zanotowany w Pontelagoscuro koło Ferrary wyniósł 10 300 m³/s. Powierzchnia jej dorzecza wynosi ok. 75 tys. km², stanowi to ok. 1/4 powierzchni całych Włoch.

Panaro – rzeka w północnych Włoszech, w regionie Emilia-Romania, prawostronny dopływ Padu. Długość rzeki wynosi 148 km, a powierzchnia dorzecza 2292 km².

Pescara – rzeka w środkowych Włoszech, na Półwyspie Apenińskim, w Abruzji, dopływ Morza Adriatyckiego. Długość rzeki wynosi 145 km, a powierzchnia dorzecza 3188 km².

Piawa – rzeka w północno-wschodnich Włoszech. Długość - 220 km.

Potenza – jedna z rzek Marchii Ankońskiej we Włoszech, długości ok. 95 km.

Reno – rzeka w północnych Włoszech, w regionie Emilia-Romania, najważniejsza po Padzie w tym rejonie kraju. Pod względem długości zajmuje 10. miejsce w kraju.

Rom – rzeka w Europie Południowej o długości 24,7 km, dopływ Adygi, przepływająca przez Szwajcarię i Włochy.

Roya (fr.), Roia (wł.) – rzeka w Alpach Liguryjskich, na pograniczu Francji i Włoch, dopływ Morza Liguryjskiego.

Rubikon – rzeka w północnych Włoszech płynąca z Apeninów Północnych do Morza Adriatyckiego, do którego uchodzi na południe od Gatteo.

San Marino – rzeka w San Marino i we Włoszech. Najpierw płynie przez San Marino, później płynie na północ do Włoch. Pewien jej fragment tworzy granicę pomiędzy tymi dwoma państwami. Wpływa do rzeki Marecchia w Torello. Ma długość 8,7 km, jej źródła znajdują się na Monte San Paolo na wysokości 864 m.

Scrivia – rzeka w północnych Włoszech, prawy dopływ Padu, długa na 88 km, przepływa przez Ligurię, Piemont i Lombardię.

Sesia – rzeka w północno-zachodnich Włoszech, lewy dopływ Padu. Źródła rzeki biorą się z lodowców Ghiacciaio della Sesia, Ghiacciaio di Bors i Ghiacciaio delle Piode w masywie Monte Rosa w Alpach Pennińskich. Przepływa przez dolinę Valsesia i m.in. miasta Varallo, Quarona, Borgosesia oraz Vercelli. Sesia uchodzi do rzeki Pad nieopodal miejscowości Casale Monferrato.

Socza – rzeka przepływająca przez Włochy i Słowenię, wypływa z Alp Julijskich i uchodzi do Zatoki Weneckiej koło Monfalcone. Długość – około 140 km. Nad Soczą leżą Kobarid i Nova Gorica po stronie słoweńskiej oraz Gorycja i Monfalcone po stronie włoskiej.

Stura di Demonte – rzeka, mająca 115 kilometrów długości. Znajduje się we włoskim regionie Piemont.

Stura di Lanzo – rzeka w północnych Włoszech w regionie Piemont.

Tagliamento – rzeka roztokowa w północno-wschodnich Włoszech.

Tanaro – rzeka w północno-zachodnich Włoszech o długości 276 km. Wypływa z Alp Liguryjskich, nieopodal granicy z Francją. Jest największym prawym dopływem Padu, zarówno pod względem długości, powierzchni dorzecza jak i średniego przepływu.

Taro – rzeka w północnych Włoszech o długości 126 km, prawy dopływ Padu. Jej głównymi dopływami są Ceno i Stirone, a ważniejsze miasta nad nią położone to Fornovo di Taro i Borgo Val di Taro; krzyżuje się z nią też trasa pielgrzymia Via Francigena i linia kolejowa Mediolan – Bolonia.

Ticino – rzeka w Europie Południowej o długości 248 km, przepływająca przez Szwajcarię i Włochy.

Torbido – rzeka w południowych Włoszech w prowincji Reggio di Calabria.

Torrente Castellano – potok w Abruzji i Marchii Ankońskiej, główny prawobrzeżny dopływ rzeki Tronto, stanowiącej w swej dolnej części naturalną granicę pomiędzy wymienionymi regionami środkowych Włoch; długości ok. 40 km. Pięćdziesiąt lat temu woda w potoku była na tyle czysta, iż klasyfikowano ją jako zdatną do picia.

Trebbia, Trebia – rzeka w północnych Włoszech, przepływająca przez Ligurię i Emilię-Romanię, dopływ Padu. Rzeka ma długość 105 km, a średni przepływ wody wynosi 40 m³/s. Należy do czterech największych prawych dopływów Padu.

Tronto – jedna z ważniejszych rzek Marchii Ankońskiej we Włoszech, która wyznacza jej naturalną południową granicę z Abruzją; długości ok. 115 km.

Turano − rzeka we Włoszech, na Półwyspie Apenińskim, dopływ Velino.

Tyber – rzeka w środkowej części Włoch. Jej długość to 405 km, powierzchnia zlewni wynosi 17,2 tys. km², a głównym dopływem jest Nera (lewy).

Velino − rzeka we Włoszech, na Półwyspie Apenińskim, dopływ Nery.

Volturno – rzeka płynąca w środkowej części Półwyspu Apenińskiego, we Włoszech. Należy do zlewiska Morza Tyrreńskiego.