
Brazylijski integralizm to faszystowski ruch polityczny utworzony w kwietniu 1933 roku. Założony był i prowadzony przez Plínio Salgado. Ruch ten zaadaptował ideologię i symbolikę charakterystyczną dla europejskiego, zwłaszcza włoskiego faszyzmu. Partia Salgado nazywała się Ação Integralista Brasileira. Za swój symbol AIB wzięła flagę inspirowaną układem graficznym sztandaru hitlerowskich Niemiec – biały okrąg na błękitnym tle, z czarnym symbolem sigma (Σ) w swoim centrum.

Izba Deputowanych - izba niższa parlamentu federalnego Brazylii. Składa się z 513 członków wybieranych na czteroletnią kadencję. Wybory przeprowadzane są z zastosowaniem ordynacji proporcjonalnej, w 27 wielomandatowych okręgach wyborczych o granicach odpowiadających 26 brazylijskim stanom oraz okręgowi federalnemu.

Kongres Narodowy jest to dwuizbowy parlament Brazylii dzielący się na dwie izby którymi są:Senat składający się z 81 senatorów. Członkowie Senatu są wybierani po trzech, z dystryktu federalnego oraz z każdego stanu. Kadencja senatora trwa 8 lat.Izba Deputowanych składająca się z 513 parlamentarzystów wybieranych na 4 letnią kadencję. Posłowie wybierani są w wyborach ogólnych oraz poprzez proporcjonalną większość głosów. Liczba posłów jakie mogą wysłać brazylijskie stany zależy od liczby populacji. Największy pod względem ludności stan wysyła 70 posłów natomiast najmniejszy pod tym względem 8.

Konstytucja Brazylii z 1937 roku – została uchwalona 10 listopada 1937.

Linia sukcesji prezydenckiej w Brazylii – zgodnie z art. 79 Konstytucji, w razie opróżnienia urzędu prezydenta Brazylii, zostaje on automatycznie zastąpiony przez wiceprezydenta, który dokańcza jego kadencję. Ostatni raz miało to miejsce w roku 1992, kiedy Itamar Franco przejął prezydencki fotel w wyniku usunięcia z urzędu jego poprzednika, Fernanda Collor de Mella. W wypadku zaś, gdyby prezydent elekt zmarł lub zrzekł się najwyższej godności przed jej formalnym objęciem, pierwszym w kolejce jest wiceprezydent elekt. Taka sytuacja miała miejsce w roku 1985, kiedy po śmierci Tancredo Nevesa urząd objął José Sarney.

Brazylijska scena partyjna zdominowana jest przez cztery główne partie – Partię Pracujących (PT), Brazylijski Ruch Demokratyczny (PMDB), Brazylijską Partię Socjaldemokratyczną (PSDB) oraz Demokratów (DEM), które sukcesywnie zdobywały swoją popularność od czasu powrotu Brazylii do rządów demokratycznych. Choć w Brazylii nie ma progu wyborczego, to właśnie te cztery partie zajmują większość miejsc w obu izbach Kongresu Narodowego – Senacie oraz Izbie Deputowanych. Mniejsze ugrupowania często tworzą natomiast koalicje oraz sojusze z przynajmniej z jedną z głównych partii.

Senat Brazylii jest to wyższa izba parlamentu Brazylii, Kongresu Narodowego.

Wybory powszechne w Brazylii w 2010 roku – wybory prezydenckie, parlamentarne i regionalne przeprowadzone w Brazylii 3 października 2010. W pierwszej turze wyborów prezydenckich zwycięstwo uzyskała Dilma Rousseff, zdobywając 46,9% głosów poparcia i pokonując José Serrę. W drugiej turze wyborów prezydenckich 31 października 2010 Dilma Roussef zdobyła ponad 56% głosów, uzyskując jako pierwsza kobieta w historii elekcję na stanowisko prezydenta Brazylii. Urząd objęła 1 stycznia 2011.