
Walther Aufhammer – niemiecki profesor nauk rolniczych. Specjalizuje się w zagadnieniach z zakresu agronomii. Członek zagraniczny Polskiej Akademii Nauk od 1994 roku. Wykładowca na Uniwersytecie Hohenheim.

Friedrich Albert Fallou – niemiecki adwokat, geolog i gleboznawca, twórca nowoczesnego gleboznawstwa. Pracując jako adwokat i inspektor podatkowy, Fallou dał się poznać jako niezależny naukowiec, uznany autorytet w kwestiach badania gleb rolnych i leśnych. W 1862 r. wysunął ideę, że w naturze gleba nie jest tożsama z geologią. Postulując traktowanie badania gleb jako samodzielnej nauki Fallou wprowadził termin pedologia.

Johann Karl Ehrenfried Kegel – niemiecki agronom i podróżnik. W latach 1841 – 1847 podróżował przez Kamczatkę.

Friedrich August Körnicke – niemiecki agronom.

Julius Kühn – niemiecki naukowiec uważany za najważniejszego reformatora studiów rolniczych w Niemczech.

Eilhard Alfred Mitscherlich – niemiecki chemik rolny i fizjolog roślin. Prowadził badania głównie z zakresu gleboznawstwa, fizjologii i uprawy roślin. Odkrył prawo działania czynników wzrostu roślin. Był profesorem Uniwersytet Humboldtów w Berlinie i Uniwersytetu w Królewcu.
Theodor Roemer – niemiecki agronom i hodowca roślin. Stworzył nowe odmiany roślin uprawnych. Napisał liczne prace naukowe i podręczniki. Był profesorem uniwersytetu w Halle oraz dyrektorem instytutu rolniczego w Halle.

Carl Sprengel – niemiecki agronom, naukowiec i przemysłowiec. Pionier badań nad stosowaniem nawozów sztucznych.
Albrecht Daniel Thaer – niemiecki agronom. W 1806 roku w Möglin założył pierwszą wyższą szkołę rolniczą. Stworzył tzw. próchniczną teorię odżywania się roślin. Napisał słynne dzieło Poradnik gospodarski. Był propagatorem systemu płodozmiennego oraz uprawy ziemniaków. Pełnił funkcję profesora uniwersytetu w Berlinie.