WHMS Arno – brytyjski niszczyciel z okresu I wojny światowej. Pierwotnie okręt został zamówiony we Włoszech przez rząd Portugalii i zwodowany 22 grudnia 1914 roku jako NRP „Liz” w stoczni Ansaldo w Genui. W trakcie wyposażania jednostka została zakupiona przez Wielką Brytanię i weszła w skład Royal Navy w czerwcu 1915 roku, już jako HMS „Arno”. Okręt zatonął w rejonie Dardaneli 23 marca 1918 roku, po kolizji z innym brytyjskim niszczycielem – „Hope”.
WBouvet – francuski pancernik (przeddrednot) z końca XIX wieku. Był jedną z pięciu podobnych do siebie jednostek zamówionych w ramach programu rozbudowy floty francuskiej z 1890 roku. Okręt wypierał 12 205 ton, a jego główną artylerię stanowiły dwa działa kalibru 305 mm i dwa kalibru 274 mm, uzupełniane przez osiem dział kal. 138 mm i osiem kal. 100 mm. Zwodowany 27 kwietnia 1896 roku w stoczni Arsenal de Lorient w Lorient, został przyjęty do służby w Marine nationale 27 lipca 1898 roku. Nazwę otrzymał na cześć wadm. Françoisa Josepha Bouveta. Służył na Morzu Śródziemnym i Oceanie Atlantyckim, biorąc udział w I wojnie światowej. „Bouvet” zatonął 18 marca 1915 roku podczas operacji opanowania Dardaneli po wejściu na minę, a na jego pokładzie zginęło ponad 600 osób.
WHMS E7 – brytyjski okręt podwodny typu E. Zbudowany w latach 1912–1913 w HM Dockyard Chatham, Chatham kosztem 105 700 funtów. Okręt został wodowany 2 października 1913 roku i rozpoczął służbę w Royal Navy 16 marca 1914.
WHMS E14 – brytyjski okręt podwodny typu E zbudowany w latach 1912–1914 w stoczni Vickers w Barrow-in-Furness, gdzie został wodowany 7 lipca 1914 roku. Służbę w Royal Navy rozpoczął 1 grudnia 1914 roku. Pierwszym dowódcą był Lt. Edward Courtney Boyle, drugim – Geoffrey Saxton White; obydwaj dowódcy E14 zostali odznaczeni Krzyżem Wiktorii.
WHMS E15 – brytyjski okręt podwodny typu E z okresu I wojny światowej. Zbudowany w latach 1912–1914 w stoczni Vickers w Barrow-in-Furness, gdzie został wodowany 23 kwietnia 1914 roku. Służbę w Royal Navy rozpoczął 15 października 1914 roku.
WJoule (Q84) – francuski oceaniczny okręt podwodny z okresu I wojny światowej, dwunasta zamówiona jednostka typu Brumaire. Została zwodowana 7 września 1911 roku w stoczni Arsenal de Toulon, a do służby w Marine nationale weszła w 1913 roku. Okręt został zatopiony 1 maja 1915 roku, po wejściu na turecką minę w Dardanelach.
WSMS Kurfürst Friedrich Wilhelm – niemiecki pancernik należący do typu Brandenburg, służący w Kaiserliche Marine od 1894 roku. W 1910 roku sprzedany do imperium osmańskiego jako Barbaros Hayreddin, został zatopiony w 1915 roku.
WMariotte (Q74) – francuski eksperymentalny oceaniczny okręt podwodny z okresu I wojny światowej. Został zwodowany 2 lutego 1911 roku w stoczni Arsenal de Cherbourg, a do służby w Marine nationale wszedł 5 lutego 1913 roku. Początkowo operował na wodach kanału La Manche, a pod koniec 1914 roku został przeniesiony na Morze Śródziemne. Okręt został samozatopiony 26 lipca 1915 roku, po uszkodzeniu przez turecką artylerię w Dardanelach.
WMasséna – francuski pancernik (przeddrednot) z końca XIX wieku. Był jedną z pięciu podobnych do siebie jednostek zamówionych w ramach programu rozbudowy floty francuskiej z 1890 roku. Okręt wypierał 11 924 ton, a jego główną artylerię stanowiły dwa działa kalibru 305 mm i dwa kalibru 274 mm, uzupełniane przez osiem dział kal. 138 mm i osiem kal. 100 mm. Zwodowany 24 lipca 1895 roku w stoczni Ateliers et Chantiers de la Loire w Saint-Nazaire, został przyjęty do służby w Marine nationale 25 maja 1898 roku. Nazwę otrzymał na cześć napoleońskiego marszałka Andrégo Massény. Służył na Oceanie Atlantyckim i Morzu Śródziemnym. Z czynnej służby został wycofany w kwietniu 1914 roku, pełniąc następnie rolę hulku. 9 listopada 1915 roku kadłub pancernika został samozatopiony nieopodal półwyspu Gallipoli jako falochron. W 1923 roku wrak został sprzedany i zezłomowany.